dinsdag 14 augustus 2012

Naar huis ....


En dan is het vandaag alweer de laatste dag. Ik sta vroeg op om de zon op te zien komen boven de bergen (dus vroeg is in dit geval 8 uur). Het is erg stil, een eindje verder loopt een paard met een veulen en af en toe hoor en zie je een klein vogeltje. De honden en hanen waren vannacht rustig, of misschien zijn we er inmiddels aan gewend. Ik zit op de trap voor onze yurt, een heerlijk plekje . Beetje bij beetje piept de zon tussen de bomen door. Het is vanmorgen best fris eigenlijk, om een uur of negen zit ik zelfs met een sweater aan het ontbijt. Weer eens wat anders dan zwetend je bed uitkomen!

Vandaag gaan we naar huis, we moeten om circa half 2 vanmiddag gaan rijden, dus we hebben nog wat tijd om aan het zwembad te hangen en wat te drinken. Dat doen we dan ook, al gaat de tijd altijd sneller dan je denkt.

We pakken de laatste dingen in en met de kruiwagen rijden we onze bagage terug naar de auto. We lopen nog even terug om de andere gasten gedag te zeggen. Je krijgt toch een band  ;-)



Voor de laatste keer rijden we door de prachtige bergen richting de kust, Costa del Sol tingeling tingeling … Wat hebben we toch weer op een mooi plekje gezeten, het terugkomen meer dan waard!

maandag 13 augustus 2012

Wow, wat een capriolen (van mens en dier) !!



Pfoeh, alweer de laatste hele dag hier, wat vliegt de tijd toch. Jammer hoor. Ook vannacht weer heerlijk geslapen in onze yurt. Het was een stuk koeler dan de nacht ervoor wat het erg aangenaam maakt. Het was vanmorgen zelfs een beetje fris toen we gingen douchen.

Ontbijt in het yurthotel

Ook vandaag eerst ‘siesta’ gehouden, lekker rustig aan, lekker niks. Aan het eind van de ochtend weer in de auto, ons doel van vandaag is Tarifa, een eindje hier vandaan, maar vanuit Tarifa worden dolfijn- en walvistochten georganiseerd en daar zijn we wel voor in!

Nadat we vanuit de bergen de kust bereikt hebben, nemen we de tolweg richting Tarifa, dat schiet tenminste een beetje op. Niet dat we haast hebben, maar toch, het is beter buiten te zijn dan in de auto! Gelukkig waren we op tijd vertrokken, want rond Algericas is het echt hartstikke druk, we staan zelfs een half uur in de file!! Van hieruit vertrekken veerboten naar Marokko, dat zie je dan ook goed liggen, het is maar 14 km varen en vandaag is het helder, dus je ziet het rifgebergte al van ver.

voorgrond = spanje, achtergrond = marokko
Gibraltar

Maar goed, de veerboot naar Marokko, je ziet dus onderweg auto’s helemaal volgeladen, met een lading op het dak wat per saldo groter is dan de auto zelf. Waarschijnlijk allemaal op weg naar Marokko. Onderweg ook overal ticketkantoortjes, sommige zelfs in het Arabisch aangegeven. Vanuit Tarifa gaat er zelfs een snelle catamaran, 35 minuten en je bent er al!


Als we in Tarifa zijn, hebben we helaas geen tijd meer om te lunchen. Dit hadden we wel ingecalculeerd, maar deze extra tijd is ‘verloren’ gegaan aan de file en het zoeken naar een parkeerplek. Dan maar even wat koeken halen in een kleine supermarkt, met een lege maag de zee op is ook niet zo’n strak plan. Net op tijd komen we aan bij onze geboekte tocht.



Voordat we de boot opgaan, krijgen we eerst drie kwartier voorlichting over de dolfijnen, de walvissen en het gebied waar we zijn. Reuze interessant! Daarna de boot op en om een lang verhaal kort te maken, we hebben helaas geen walvissen gezien. Maaarrrr wel heel veel dolfijnen! Een aantal flinke groepen van wel tientallen dolfijnen bij elkaar. Spelend, springend (soms ondersteboven op het ruggetje) en dartelend naast de boot. Heel erg leuk om te zien, je wordt er heel erg BLIJ van!

Op naar open water ! Tarifa op de achtergrond



Als we na 2 uur varen weer aan wal staan, zijn we zo ‘zout’ als wat. Op het bootje vang je nogal eens golf water, waarna je flink nat bent. Nu droogt dat weer snel op met de wind en het zonnetje, maar het zout blijft uiteraard achter. Als ik over mijn rug wrijf, heb ik gelijk een goede scrub te pakken!


We lopen richting het strand en duiken daar een leuke strandtent in. Even wat drinken en bijkomen, wat een leuke middag tot nu toe! Voor ons ligt een soort dam naar een eilandje toe. Rechts daarvan is de Atlantische oceaan, links de Middellandse zee. Er staat hier een fikse wind, blijkbaar altijd, want Tarifa is ‘the place to be’ in het kader van surfen. In de strandtent dan ook veel ‘strakke’ mensen, mooie dames, mooie kontjes, kleine bikini’s, gespierde heren, harde wasbordjes …

strand bij Tarifa



Als we hier weglopen, zien we in de verte iets wat de aandacht trekt, het lijken wel kites, maar dan heel veel, kan dat wel ? Zien we het goed ? Het is best even wat verder weg, maar nieuwsgierig geworden, pakken we de auto en rijden we erheen. En ja hoor, het is het kite-surf-strand van Tarifa. Nog nooit zoveel kites bij elkaar gezien, niet normaal gewoon. En hier helemaal eigenlijk alleen maar stoere heren en stoere vrouwen. Veel spieren en gebruinde huiden, wow! We zitten een poos zomaar op het strand te kijken naar alle capriolen die ze uithalen op het water. Geweldig om te zien.










En dan ‘moeten’ we toch weer een keer terug naar onze yurt. Geen straf hoor, maar hier is het toch ook wel erg leuk. Via het prachtige binnenland rijden we terug. De zon gaat langzaam onder en het licht geeft fantastische kleuren aan de omgeving. Onderweg veel paarden en koeien in de wei. In ons dorpje Cortes de la Frontera stoppen we om nog wat te eten. Het is half 10 en het is gezellig druk in het dorp. Moeders komen hun kinderen showen en oude mensen zitten op de stoep met elkaar te kletsen. Bij een klein barretje gaan we zitten en al snel komt de wat oudere eigenaar naar ons toe. Of we willen eten (zoveel Spaans verstaan we ondertussen wel). We bestellen een flesje wijn en dan ratelt hij in snel Spaans zijn menukaart op. Tja, dat krijg je als je op een paar Spaanse vragen ‘si’ antwoord, dan denken ze dat je Spaans spreekt. Maar halverwege demenukaart hoor ik ‘carne’ en  ‘muy bien’. Nou, doe dat dan maar! Hij heeft ondertussen in de gaten dat wij geen Spaans spreken en lacht ons toe met een geruststellende blik van ‘het komt goed, het is echt lekker’.



Vol vertrouwen wachten we ons bordje af. En inderdaad, er komt een homp vlees aan wat je U tegen zegt, het had best een kwart minder gemogen, maar het was wel ERG LEKKER! Koffietje na, likeurtje na, wat is het toch genieten hier. Als we tegen 12’en weggaan, komt de vrouw des huizes aan. Ze maakt met haar handen een tent en kijkt ons vragend aan. Jazeker! Wij slapen hier in de yurts. Ze lacht en geeft ons twee zoenen, als we een derde willen geven, roepen we ‘Olanda, tres besos!’ en ze geeft lachend een derde zoen op onze wangen. Wat een lieverd!

En wat JAMMER dat we morgen weg moeten, we gaan ons inmiddels hier heel erg thuis voelen …

zondag 12 augustus 2012

Something old, something new, something borrowed, something blue …



Dat vat de dag wel aardig samen denk ik. Naar ‘something borrowed’ moeten we wel even zoeken (huurauto dan maar), maar de rest klopt precies.

Afgelopen nacht hebben we goed geslapen! Buiten verwachting koelde het halverwege de nacht gelukkig toch af. We hadden de deur van onze yurt open gelaten en dat bleek een goed idee. We werden wakker onder ons dekbed. Echt stil is het hier niet. Blaffen de straathonden niet, dan kraaien de hanen wel en dit niet op het tijdstip dat hanen horen te kraaien…  Klingelende geiten die wel heel vroeg wakker worden en krekels die maar doorgaan. Maar goed, niets ernstigs om nou echt wakker van te liggen en die krekels geven altijd zo’n heerlijk vakantiegevoel!

Als we naar buiten lopen om te douchen is het heerlijk, de zon komt net op achter de bergen. We zitten een beetje in een vallei dus het duurt even voordat de zon hier schijnt. Op zulke warme dagen is dat dus heerlijk. Bij het ontbijt druppelen de andere gasten langzaam binnen. Ook hier weer eten we aan één grote tafel. Het is een stuk rustiger dan gisteravond…

Daarna starten we de dag met de siesta. We rommelen een beetje in en om onze yurt, plaatsen een verhaaltje op het weblog en drinken het ‘sapje van de dag’. Het is hier heerlijk, jammer dat het zo snel weer al zo warm wordt.

Aan het eind van de ochtend gaan we op pad. We willen graag richting de kust, misschien naar het strand, misschien iets anders, we zien wel. Via leuke en kleine dorpjes dalen we af richting het water. Vanaf het dorpje Gaucin zien we de zee met in de verte Gibraltar en bij heldere dagen zou je Marokko moeten kunnen zien, maar vandaag is het niet echt helder.


Het dorpje Gaucin

Uiteindelijk belanden we dan bij de Costa del Sol Tingeling Tingeling … en ach … beetje spijt hebben we eigenlijk al snel. Dit is niet echt waar we willen zijn, al is het natuurlijk altijd even grappig om te zien en te beseffen hoe goed en rustig we het hebben op ons eigen plekje. Als we de meeste drukte voorbij gereden zijn, zien we een leuk strandtentje en lunchen we daar met onze voeten in het zand. Het waait flink hier aan zee en dat maakt het ook gelijk een stuk draaglijker, eigenlijk is het hier gewoon lekker!

We rijden verder en nu we hier toch zijn, willen we ook wel even in Puerto Blanus kijken. De haven van Marbella waar de rich and famous hun bootjes neerleggen, hun dure auto’s rondrijden en zo hun eigen problemen hebben. En inderdaad, boten groter dan ons huis en auto’s duurder dan ons huis. Niet normaal gewoon. Too much eigenlijk. Ferrari’s, Lamborghini’s, Porches, Hummers (ik rijd lekker 1 op 3…) rijden rondjes rondom de haven. De boten zijn huge, groter dan grootst en duurder dan duurst. Je weet echt niet wat je ziet. De winkels zijn aangepast op het publiek, dure sieraden, dure merken, dure kleding en dure ‘van alles’. Zelfs ons ijsje moet 13 euro kosten (gewoon 2x2 bolletjes in een hoorntje). Vermakelijk om te zien allemaal, dat wel …








Daarna schuren we met onze Jimny weer het binnenland in, daar voelen we ons toch wat meer thuis. Richting Ronda, het is alweer eind van de middag en misschien kunnen we hier nog even een rondje doen en wat eten. Onderweg zien we de afslag naar Juzcar, een dorpje waar ik iets alleraardigst over gelezen had. We slaan af en even later staan midden in een blauw dorp! Ja, echt waar, alle dorpjes zijn hier wit, maar deze is blauw. En niet zomaar blauw, smurfenblauw! Hier is 2? 3? jaar geleden de smurfenfilm opgenomen en toen is het hele dorp blauw geschilderd. Dat leverde natuurlijk een hoop publiciteit en bezoekers op en toen de mensen weer terug mochten naar ‘wit’, is er gestemd en wilden de meesten het blauw houden (voorlopig dan). Inmiddels zijn er blijkbaar ook plannen voor een tweede smurfenfilm die dan ook hier opgenomen gaat worden. Wat zit de wereld toch raar in elkaar!!




We rijden weer verder richting Ronda. Onderweg vullen we onze lege waterflessen met water uit een bron in de bergen. Wat is dit water lekker koel zeg, zalig! Als ik een slok wil nemen, moet ik tegelijkertijd niesten en dat is dus geen goede combinatie. Mijn broek zeiknat, dashboard onder de spetters … dan maar even stoppen, broek uit en in het zonnetje te drogen leggen. Zo tuffen we in de onderbroek gezellig verder.

Ronda is een mooi stadje gebouwd op twee kliffen. Er tussen is een prachtige, enorm hoge brug gebouwd. Vooral de oude stad is erg sfeervol en het uitzicht is overal even prachtig. We wandelen wat rond, het licht hier is prachtig, van dat mooie ‘strijklicht’ aan het eind van de dag. Het maakt de velden om je heen van goud, prachtig!



DE beroemde brug bij Ronda


Het is leuk winkelen in Ronda !


Om een uurtje of half 9 zoeken we een pleintje op. Hier moeten een aantal aardige restaurantjes zijn. En ja hoor, er is nog plaats voor de auto en even later zitten we buiten aan een tafeltje op het plein. Het ziet er leuk uit. Ook nu blijkt mijn Spaans niet geweldig, we bestellen twee glazen witte wijn en de ober brengt lachend twee glazen rode. Ik vrees dat het aan mij lag, tinto … is dat rood dan ??



We zijn vroeg, als wij allang uitgegeten zijn, komen de Spanjaarden naar het plein. Prachtig uitgedost en opgemaakt, pa in zijn ‘goeie goed’ en de kinderen op zijn zondags. Leuk om te zien. Er wordt wat geflaneerd en later gaan zie je ze ook eten op het terras. Ook oudere mensen zitten hier gezellig op het bankje de laatste roddels door te nemen. De hele stad komt tot leven na 10 uur ’s avonds. Als we teruglopen naar onze auto zien we dat deze geblokkeerd is door een andere auto. Met wat ‘bochtenwerk-op-de-plaats’ weet Erik hem er toch uit te rijden. Pfff …

Kijk nou ! Een prins op een wit paard !!!

Om half 11 zijn we terug in onze yurt. Een nieuw avontuur wacht, douchen in het donker. We zijn uiteraard allang blij dat we een douche hebben, maar er is geen licht/electriciteit en inmiddels is het hier pikkedonker. Dus met de zaklamp eerst op inspectie of er geen rare beesten plaats genomen hebben op plekken waar wij moeten zijn en dan maar douchen.  Het toiletbezoek wordt zo helemaal spannend, want om nu eerst met de zaklamp in het donkere gat van ons ecotoilet te schijnen wat daar allemaal zit en ligt … toch maar even gedaan voor de zekerheid …

zaterdag 11 augustus 2012

DE YURT (E.O) :-)

Zoals beloofd, hier nog wat foto's van onze yurt e.o. 

hier is 't ie dan, onze 'Mongolian' yurt

een van de twee kleine zwembadjes

binnenin onze yurt


knusjes zo toch ?

ontbijt 's ochtends met de andere gasten

het andere zwembadje

het wandelpad naar onze yurt, je ziet hier goed dat het in een dal ligt

rechts douche, links wc

's avonds !!

Ook naar toe ? Kijk op www.yurthotel.com !