Gisteren zijn we teruggekomen van een weekend Edinburgh en wat hebben we genoten ! De reden voor ons bezoek aan de stad was het concert van Runrig bij Edinburgh Castle. Al 16 jaar hadden ze daar niet opgetreden, Bruce had daar sowieso nog niet gestaan en dit optreden wilden we dus niet missen.
Maar goed, een week voor vertrek komen we erachter dat dit zelfde weekend het jaarlijkse Edinburgh Jazz en Blues Festival van start gaat (overigens het grootste Jazzfestival in de UK). Snel regelen we nog kaartjes voor een (voor ons) onbekende artieste op zondagavond, zodat we er toch nog een graantje van mee kunnen pikken.
Maar goed, we vliegen dus op vrijdagavond zonder problemen naar Edinburgh. Met de taxi zijn we razendsnel in ons hotel. Het is al later op de avond, we eten ergens nog wat en duiken ons bedje in.
Zaterdagochtend gaan we eerst ergens ontbijten (12,5 pond per persoon voor het ontbijtbuffet vonden we toch iets te gortig), waarna we de bus nemen naar de Ocean Terminal. Eerst maar eens kijken hoe koningin Elizabeth tientallen jaren de verre zeeen bevoer met haar Brittania. Ik (Willeke) was hier vorig jaar ook al geweest en het viel gelijk op dat Prinses Diana overal 'uitgeknipt' was. In de rondleiding van vorig jaar zaten nog leuke verhalen van hoe leuk ze het vond om met het gewone gepeupel aan boord een biertje te drinken en dat ze zich het liefst bevond tussen de lagere rangen. Dit jaar was van dit alles niets meer te horen ... erg jammer, deze 'menselijke details' maakten de rondleiding juist zo leuk.
Na de lunch reed de buschauffeur ons terug naar de stad. Op Grassmarket zou een 'brass-festival' zijn, een van de twee 'gratis' (we blijven immers Zeeuwen) activiteiten tijdens het Jazz en Bluesfestival. Nou, het was er hartstikke druk en gezellig ! De zon schijnt inmiddels en het is heerlijk zomers weer. Op de Grassmarket staan 3 x 2 trailers, tegelijkertijd zijn er drie optredens, maar gelukkig wel zover van elkaar dat je niet in het ene oor trailer 1 hoort en in het andere oor trailer 2. Doordat er twee trailers naast elkaar staan, wisselt het ene optreden zich gelijk af met het volgende. Altijd muziek dus ! Er was voor ieder wat wils, de 'echte' jazz, maar ook de 'echte' blues en wat rockmuziek. Met een biertje en een zonnetje, wat wil een mens nog meer ?!
's Avonds zijn we alweer op tijd richting het kasteel gelopen. Om 7 uur gaan de poorten open voor het Runrig concert, het concert waarvoor we eigenlijk komen ! Het is al een drukte van belang, de fanatiekelingen hebben hier waarschijnlijk al vanaf vanmorgen gestaan, om toch maar een plekje vooraan bij het podium te kunnen bemachtigen. Maar aangezien wij zitplaatsen hebben (tja, we worden ook een dagje ouder ...), hoeven we ons niet te haasten. Om half 8 hobbelen we op ons gemak naar binnen en zijn we precies op tijd om niets te missen van het voorprogramma van Julie Fowls. Ze zong erg goed, de stemming zat er gelijk lekker in ! De zitplaatsen waren trouwens ERRUG krap ! Op 'kontniveau' zat iedereen aan elkaar vastgezogen, ging er eentje staan, moest de hele rij bijna mee. De beentjes pasten maar net tussen de stoeltjes, zelfs ik (korte pootjes !!) zat met mijn knieen in de rug van de fan voor me. Maar op 'schouderniveau' was het niet veel beter. Iedereen zat min of meer een beetje gedraaid om niet te veel op elkaar te moeten zitten. (Zij)kont aan (zij)kont was al erg genoeg... Staan tijdens het concert mocht overigens ook niet, te gevaarlijk, de tribune zou eens in kunnen storten (dus dan ga je dus ook echt niet staan ..). Maar genoeg geklaagd, het concert was geweldig, heerlijk meegezongen en het klonk allemaal geweldig. Voor herhaling vatbaar !!! Na afloop liep de hele meute de Royal Mile af, erg leuk om te zien. Ons hotel was op zo'n 10 minuten loopafstand, dus we waren zo 'thuis'. Goed geregeld !
en toen richting het park. Vandaag was de tweede gratis activiteit 'Jazz on a Summers' day' in Princess Street Gardens. Dit zijn prachtige tuinen onderaan het kasteel en er staan een klein podium. Hier waren de hele middag allerlei concerten, veelal de wat ouderwetse jazz, beetje New Orleans, beetje Dixie. Erg gezellig in ieder geval, vooral bij het prachtige weer met je picnic kleedje onder een boom ! Gedurende de middag werd het steeds drukker en af en toe leek het Scheveningen wel. De buurman lag nog net niet met z'n voeten op ons picnickleedje zeg maar. Voor het podium waren er trouwens ook 'normale' stoelen, maar dit stond echt midden in de hete zon, af en toe gingen we er wel even zitten, maar eigenlijk was dit veel te warm. Tussen het podium en deze stoelen was er ruimte genoeg om te dansen. De sfeer was dan ook echt geweldig, het deed echt z'n naam aan 'on a Summers' day'.
's Avonds hadden we kaartjes voor Maeve Gilchrist in The Lot. The Lot is een voormalig kerkje (met de nadruk op 'je') wat nu is getransformeerd tot een klein theater met eronder een bistro. Er kunnen zo'n 70-80 mensen in. Maeve is een jonge meid (23 ongeveer) die de harp bespeeld en erbij zingt. Ze komt uit Edinburgh, heeft in New York gestudeerd en is daar blijven hangen. We werden echt verrast. Zo'n jonge meid met zo'n geweldige stem en die harp, het klinkt misschien als een truttig instrument, maar zoals zij hem bespeeld is het dat zeker niet. In de pauze raakten we aan de praat met onze buurvrouw. Zij kende haar als sinds klein meisje en vertelde ons gelijk over de familie natuurlijk. Al met al leek het net alsof we bij de familie thuis waren, iedereen kende elkaar zo'n beetje en voor Maeve was het duidelijk een feestje om in haar 'eigen' stad op te treden.
Dus ja, wat wil je na zo'n weekend vol Schotse muziek ? MEER !! Stiekum maken we plannen om volgend jaar misschien toch eens wat langer die kant op te gaan, dit weekend smaakte zeker naar meer !!
Maar goed, een week voor vertrek komen we erachter dat dit zelfde weekend het jaarlijkse Edinburgh Jazz en Blues Festival van start gaat (overigens het grootste Jazzfestival in de UK). Snel regelen we nog kaartjes voor een (voor ons) onbekende artieste op zondagavond, zodat we er toch nog een graantje van mee kunnen pikken.
Maar goed, we vliegen dus op vrijdagavond zonder problemen naar Edinburgh. Met de taxi zijn we razendsnel in ons hotel. Het is al later op de avond, we eten ergens nog wat en duiken ons bedje in.
Zaterdagochtend gaan we eerst ergens ontbijten (12,5 pond per persoon voor het ontbijtbuffet vonden we toch iets te gortig), waarna we de bus nemen naar de Ocean Terminal. Eerst maar eens kijken hoe koningin Elizabeth tientallen jaren de verre zeeen bevoer met haar Brittania. Ik (Willeke) was hier vorig jaar ook al geweest en het viel gelijk op dat Prinses Diana overal 'uitgeknipt' was. In de rondleiding van vorig jaar zaten nog leuke verhalen van hoe leuk ze het vond om met het gewone gepeupel aan boord een biertje te drinken en dat ze zich het liefst bevond tussen de lagere rangen. Dit jaar was van dit alles niets meer te horen ... erg jammer, deze 'menselijke details' maakten de rondleiding juist zo leuk.
Na de lunch reed de buschauffeur ons terug naar de stad. Op Grassmarket zou een 'brass-festival' zijn, een van de twee 'gratis' (we blijven immers Zeeuwen) activiteiten tijdens het Jazz en Bluesfestival. Nou, het was er hartstikke druk en gezellig ! De zon schijnt inmiddels en het is heerlijk zomers weer. Op de Grassmarket staan 3 x 2 trailers, tegelijkertijd zijn er drie optredens, maar gelukkig wel zover van elkaar dat je niet in het ene oor trailer 1 hoort en in het andere oor trailer 2. Doordat er twee trailers naast elkaar staan, wisselt het ene optreden zich gelijk af met het volgende. Altijd muziek dus ! Er was voor ieder wat wils, de 'echte' jazz, maar ook de 'echte' blues en wat rockmuziek. Met een biertje en een zonnetje, wat wil een mens nog meer ?!
's Avonds zijn we alweer op tijd richting het kasteel gelopen. Om 7 uur gaan de poorten open voor het Runrig concert, het concert waarvoor we eigenlijk komen ! Het is al een drukte van belang, de fanatiekelingen hebben hier waarschijnlijk al vanaf vanmorgen gestaan, om toch maar een plekje vooraan bij het podium te kunnen bemachtigen. Maar aangezien wij zitplaatsen hebben (tja, we worden ook een dagje ouder ...), hoeven we ons niet te haasten. Om half 8 hobbelen we op ons gemak naar binnen en zijn we precies op tijd om niets te missen van het voorprogramma van Julie Fowls. Ze zong erg goed, de stemming zat er gelijk lekker in ! De zitplaatsen waren trouwens ERRUG krap ! Op 'kontniveau' zat iedereen aan elkaar vastgezogen, ging er eentje staan, moest de hele rij bijna mee. De beentjes pasten maar net tussen de stoeltjes, zelfs ik (korte pootjes !!) zat met mijn knieen in de rug van de fan voor me. Maar op 'schouderniveau' was het niet veel beter. Iedereen zat min of meer een beetje gedraaid om niet te veel op elkaar te moeten zitten. (Zij)kont aan (zij)kont was al erg genoeg... Staan tijdens het concert mocht overigens ook niet, te gevaarlijk, de tribune zou eens in kunnen storten (dus dan ga je dus ook echt niet staan ..). Maar genoeg geklaagd, het concert was geweldig, heerlijk meegezongen en het klonk allemaal geweldig. Voor herhaling vatbaar !!! Na afloop liep de hele meute de Royal Mile af, erg leuk om te zien. Ons hotel was op zo'n 10 minuten loopafstand, dus we waren zo 'thuis'. Goed geregeld !
De volgende ochtend hebben we eerst maar eens uitgeslapen, toen weer op zoek naar een lekker (ongezond en zoet) ontbijtje
en toen richting het park. Vandaag was de tweede gratis activiteit 'Jazz on a Summers' day' in Princess Street Gardens. Dit zijn prachtige tuinen onderaan het kasteel en er staan een klein podium. Hier waren de hele middag allerlei concerten, veelal de wat ouderwetse jazz, beetje New Orleans, beetje Dixie. Erg gezellig in ieder geval, vooral bij het prachtige weer met je picnic kleedje onder een boom ! Gedurende de middag werd het steeds drukker en af en toe leek het Scheveningen wel. De buurman lag nog net niet met z'n voeten op ons picnickleedje zeg maar. Voor het podium waren er trouwens ook 'normale' stoelen, maar dit stond echt midden in de hete zon, af en toe gingen we er wel even zitten, maar eigenlijk was dit veel te warm. Tussen het podium en deze stoelen was er ruimte genoeg om te dansen. De sfeer was dan ook echt geweldig, het deed echt z'n naam aan 'on a Summers' day'.
's Avonds hadden we kaartjes voor Maeve Gilchrist in The Lot. The Lot is een voormalig kerkje (met de nadruk op 'je') wat nu is getransformeerd tot een klein theater met eronder een bistro. Er kunnen zo'n 70-80 mensen in. Maeve is een jonge meid (23 ongeveer) die de harp bespeeld en erbij zingt. Ze komt uit Edinburgh, heeft in New York gestudeerd en is daar blijven hangen. We werden echt verrast. Zo'n jonge meid met zo'n geweldige stem en die harp, het klinkt misschien als een truttig instrument, maar zoals zij hem bespeeld is het dat zeker niet. In de pauze raakten we aan de praat met onze buurvrouw. Zij kende haar als sinds klein meisje en vertelde ons gelijk over de familie natuurlijk. Al met al leek het net alsof we bij de familie thuis waren, iedereen kende elkaar zo'n beetje en voor Maeve was het duidelijk een feestje om in haar 'eigen' stad op te treden.
Dus ja, wat wil je na zo'n weekend vol Schotse muziek ? MEER !! Stiekum maken we plannen om volgend jaar misschien toch eens wat langer die kant op te gaan, dit weekend smaakte zeker naar meer !!
