Hier een nieuwe update omtrent het wel en wee van 'onze jongens'. Het zijn ondertussen geen babies meer, maar ze zijn nu echte peuters. Steeds minder afhankelijk van mama, eten doen we zelf uit het bord en drinken uit een bakje water. Poepen en plassen doen we netjes in de bak. De voornaamste bezigheden zijn spelen en slapen. Eten doen ze 'even tussendoor'.
Maar ze maken mij het leven op dit moment ook niet makkelijk. Als je 's morgens net klaar bent om te vertrekken, fietsen er nog twee door de bak met brokjes, om vervolgens ook nog het waterbakje mee te nemen ... keuken weer een chaos !
Van de week met het noodweer was het helemaal fraai. Ik gaf ze te eten en er kwamen er maar 4. En ik wist toch zeker dat ik er een uurtje terug nog 5 had gezien. Ik start de zoektocht, want ze komen namelijk altijd allemaal als er iets te eten valt. OVERAL gekeken, hoekjes, gaatjes, onder de bank, onder de stoelen, in de kast, in de keukenkastjes, in de trappenkast, toilet, douche, zijn ze toch naar boven ?, ik naar boven, overal gezocht, niets gevonden. Nog een keer dan, onder de bank, stoelen, alle kastjes, alle gaatjes ... ik raakte ondertussen aardig in paniek. Omdat het ineens van dat noodweer werd, heb ik heel snel de voordeur dichtgedaan. Zou er toch een naar buiten zijn geglipt ?? Ze zijn zo watervlug ! Dus ik naar buiten, in de stromende regen .. tot drie maal toe. Resultaat : ik zeiknat tot op de onderbroek, maar nog steeds maar 4 kittens en geen 5. Ik geef de moed op en besluit ze even op te sluiten in de kamer om dan nog maar eens het huis te gaan doorzoeken. En ineens ben ik ook die rooie rakker kwijt ! Hmmm ... die moet dus in de kamer zijn, want de schuifdeuren zijn dicht. Ineens kreeg ik een ingeving en heb ik de stereo uit de kast getrokken. En ja hoor, daar lag de verloren witte, helemaal slap, het is daar bloedje heet ! Z'n oogjes stonden een beetje raar, dus gelijk met z'n snoet in het water en gelukkig kwam hij weer al snel 'tot leven' en begon hij ook gelijk te eten. Pffff ... Ik zag ze wel eens naast de stereo kruipen, maar ik besefte me niet dat ze er ook achter konden. Nou ja, een uur verder, hartslag veel te hoog, aardappels aangebrand, rode bietjes veel te gaar ... jongens bedankt hoor !!
Maar verder zijn ze reuze gezellig. Als je even op de bank gaat zitten, komen ze er als het even kan allemaal bij. Over een weekje gaan de eerste naar de nieuwe baasjes, ik mis ze nu al !! (en o ja, het oranje tentje van de buurvrouw (zie een van de foto's hieronder) is ondertussen helemaal gesloopt ... zou het met de kleur te maken hebben ??)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten