Op het strand linksaf ...

uitzicht vanuit onze hut vanmorgen 'vroeg' (negen uur)

Wat hebben wij geslapen vannacht! Klokje rond en nog kunnen we wel even (het dunne matras weerhoudt ons hiervan). Maar we moeten op, want om 9 uur komen ze het ontbijt brengen, ‘gewoon’ voor de deur van onze hut, heerlijk, ontbijt met uitzicht op zee (en nu is het wel licht) en het geluid van de branding.

Na het ontbijt rusten we hier eerst maar eens van uit. Het is helder weer, de zon schijnt volop en de eerste gasten zien we al op het strand rondlopen.  Na een uurtje besluiten we maar eens ‘iets te gaan doen’ en we lopen richting het strand. Er zijn hier wat parasols van het hotel, maar het is niet druk. Geen Benidorm-taferelen hier.

strand 'voor de deur' 

We lopen een stukje verder, het strand is hier geen rechte lijn, elke keer kijk je weer op een bocht en ben je nieuwsgierig wat zich daarachter bevindt. Er zijn aardig wat kleine hotelletjes en restaurantjes, die bijna allemaal nog gesloten zijn. Het is nog geen seizoen, maar het komt er wel aan, de meeste zijn druk aan het opbouwen. Ook ons hotel is trouwens nog maar een dag of 10 open.

Erik op weg naar het Tibetaanse restaurantje

Na een poosje zien we een lief, klein Tibetaans restaurantje. We gaan er wat drinken. De mensen zijn aardig en er loopt een 2,5 jarig zoontje rond te dartelen. Hij vindt toeristen reuze interessant, totdat je wat tegen hem zegt, dan zijn we eigenlijk toch best eng. Maar goed, hij houdt je wel bezig, kruipt onder de tafels om door en helpt zijn moeder met het afruimen van de tafels. Die komt er wel!

de 2,5 jaar oude zoon van de eigenaren ...

Het eten in het restaurantje is vandaag wat beperkt (drinken trouwens ook), want er is geen elektriciteit. De monteur is al twee dagen bezig, maar het probleem is nog steeds niet opgelost. Dat betekent voor ons geen vers geperste vruchtensappen (helaas, helaas) en geen vlees/kip/vis op het menu. Dat kunnen ze niet koud houden. Geeft niks, de vriendelijkheid van deze mensen maakt veel goed.

We lopen daarna nog een stukje verder, aangetrokken door twee vissersboten die op het strand liggen. Daarnaast een kudde koeien, er lopen hier meer koeien dan mensen op het strand. Dit is India. En weer een bochtje waar we op uit kijken. Nog eentje dan en dan keren we terug om wat te gaan eten. Deze is extra leuk, we zien een mooi strandje met daarop heel veel gekleurde vissersbootjes. We struinen er wat rond en zien dat de meeste bootjes een kruis hebben. Goa was ooit een Portugese enclave en onderweg naar het hotel viel het ons ook al op dat er vrij veel ‘normale’ kerken zijn. Hier bestaat het Christendom/Katholicisme dus gewoon naast het Hindoeïsme. Mooi.

Als we teruglopen, raak ik aan de praat met een van de vissersmannen die de netten aan het boeten zijn. Ik vraag hem hoe laat of vroeg ze uitvaren om te vissen. 4 uur in de ochtend. Ze komen dan rond half 8 terug, maar ik moest hem er niet op houden, het kon ook gerust een uurtje eerder of later zijn. Hmmm … dat is wel vroeg (het is een uur lopen naar hier), maar wel leuk om eens bij te zijn natuurlijk. Nou ja, wie weet gaat het dunne matras nog eens echt zeer doen …

We lopen terug naar ‘ons’ Tibetaanse restaurantje en eten daar een bordje leeg met heerlijke momo’s. We informeren bij moeders waar ‘de kleine’ is gebleven, maar die ligt lekker op bed. Na het eten vallen we allebei bijna in slaap (correctie: Erik valt in slaap) en lopen we op het gemak terug naar ons hotel.

Bijna dan, want volgens de boeken moet er een heel goed restaurant zijn op vijf minuten lopen. We hebben het nog niet gezien, dus besluiten maar eens te gaan vragen. We lopen zo maar lukraak ergens naar binnen en ontmoeten daar een uiterst aardige vrouw. Ze heeft gestudeerd in Eindhoven en herkent ons accent gelijk. Inmiddels is ze mede-eigenaar van dit hotel, geeft ze yoga-lessen en geeft ze ons allerlei tips voor leuke uitjes en etentjes. Het restaurant wat we zoeken is nog niet open. Ze nodigt ons uit vanavond hier te komen eten, er staat vis op het menu. Misschien doen we het wel, het is drie minuten lopen van ons hotel en het was een leuke ontmoeting.

En dan zien we Lola lopen. Lola kwamen we op de heenweg ook al tegen, ze verkoopt sjaals. We hebben beloofd morgen wat te kopen, maar goed, nu we haar toch weer zien … Ze herkent ons gelijk en loopt naar de bosjes, waar vandaan ze haar handelswaar haalt. Drie grote bossen met sjaals. Haar ‘broertje’ komt ook gelijk aan gelopen. Hij verkoopt cd’s en dvd’s (echte Indiase nepperds) en besluit Erik te gaan bewerken. Lola is gehaaid en een goede toneelspeelster. Haar moeder heeft hartkwalen en haar vader maar één arm. 

Natuurlijk, waar hebben we dit meer gehoord. Ze gaat naar school, tenminste 6 maanden per jaar is ze hier op het strand en de andere 6 maanden gaat ze naar huis en dus ook naar school. Ik hoop dat dat wel waar is. Uiteindelijk kopen we drie sjaals en twee cd’s. Dan komt haar andere zus aanlopen, zij is van de sieraden, maar die weten we gelukkig netjes af te poeieren. Terug bij het hotel zitten er nog eens vier verkopers onder een parasol. Als we onze gekochte sjaals laten zien, vragen ze bij wie we ze gekocht hebben. Er gaat een heel geroezemoes door de groep … “Lola …” roepen ze allemaal zuchtend.

Lola

Terug bij onze hut neemt Erik zijn gebruikelijke hangmat-positie weer in en duik ik in de heerlijke luie stoel. Even uitrusten van alle belevenissen ….

Naar Goa!

Gisteren zijn we aangekomen in Goa. We waren hier om een uur of half 5 in de middag (plaatselijke tijd), na best wel een lange trip. De hele reis begon met een dubbele vertraging, ik had juist vrienden gesmst dat alles voorspoedig ging, toen we te horen kregen dat we een half uurtje later zouden vertrekken vanwege een te laat binnenkomende vlucht. Ach, dat mocht de pret niet drukken, een half uurtje is te doen. Eenmaal in het vliegtuig, op weg naar de startbaan, stopte de piloot er ineens mee, hij ging terug, een technisch mankement wat eerst opgelost moest worden (waar we het overigens helemaal mee eens waren). De technici waren vrij snel aan boord, maar toch duurde het nog 2 uur voordat we echt konden vertrekken. Ppffff, al met al dus 2,5 uur vertraging, het is maar goed dat we in Dubai genoeg tijd hebben om onze volgende vlucht te halen. Dit lukt dan ook prima, we hebben zelfs nog tijd voor een snel bakje koffie. In Dubai op een vlucht naar Bengaluru, wat maar drie uurtjes vliegen is. In Bengaluru moesten we onze bagage eerst ophalen, daarna weer inchecken voor de vlucht naar Goa. En voor deze vlucht moeten we ruim 4 uur wachten. Jammer, want ondertussen zijn we het al een beetje zat. De vlucht naar Goa duurt uiteindelijk maar een uurtje. Terwijl Erik op de koffers wacht, regel ik een simkaart voor mijn Indiaas telefoontje. Het is snel geregeld deze keer, geen gezeur over een verplichte brief van je hotel, wat vorig jaar zo’n gedoe was. Gepind hadden we al op de luchthaven in Bengaluru, dus we gaan na een dag reizen met roepies, een simkaart en gelukkig al onze bagage op pad naar het hotel. Dat blijkt overigens nog 1,5 uur rijden te zijn, we komen compleet gaar aan in het overigens geweldige hotel (het is inderdaad net zo als op de plaatjes!!)

Het hotel bestaat uit een aantal leuke hutjes en wat bungalowtjes. Het is niet zo groot. Onze hut staat op een kleine heuvel, waardoor we zicht hebben over het strand. Er is hier een flinke branding en het geluid hiervan is continue aanwezig, heerlijk! Onze hut is erg ruim, een bed onder een klamboe en een enorme doucheruimte. De eerste (lees: Willeke’s eerste) douche was koud, ik kon geen wijs uit alle knopjes en touwtjes die aan de boiler hingen. Erik’s eerste douche was warm, hij snapte het wel.

onze hut (honey-pod) voor de komende paar dagen

uitzicht vanaf ons 'terras'

binnenin onze hut

Erik heeft de rest van de middag doorgebracht in de hangmat en ik heb mijn tijd verdeeld tussen een lekkere stoel en het bed. ’s Avonds hadden we diner bij onze hut. Lekker buiten gegeten met zicht op zee (het was alleen al donker …) en het geluid van de branding. De temperatuur is inmiddels wat gezakt, maar nog steeds erg aangenaam.

We hebben hier een heerlijk plekje. Onze hut is leuk, wij gaan het best uithouden hier tot zaterdag (en hopelijk gaat het niet regenen, we hebben het idee dat onze hut niet helemaal waterdicht is …)!

Op naar Yab Yum !

Ziet dit er rustgevend uit of niet ? Morgen vertrekken we. Wel met allemaal dubbele gevoelens, maar we gaan toch. Het zal ons goed doen.

We gaan eerst een kleine week naar Goa, voordat we naar Calcutta vertrekken. Daar zijn Wilbert en Ilse ook, gezellig.

We gaan zeker proberen weer regelmatig te posten op ons weblog, maar misschien nemen we deze keer ook gewoon wat meer tijd voor onszelf, waardoor we minder doen, minder beleven en dus minder te vertellen hebben. Ach, jullie merken het allemaal vanzelf wel.

Voor de liefhebbers hier nog een plaatje van het strand waaraan ons resort ligt ... ja .. ja .. het heet inderdaad het yab yum resort ... we houden jullie op de hoogte !!!

http://www.yabyumresorts.com/en/goa-ashwem-beach-eco-resort/