Laatste dag !

De laatste dag alweer, wat is de tijd voorbijgevlogen ! Het wordt geen leuke dag, afscheid nemen is niet mijn hobby ..

We doen vandaag niet veel, pakken de rugzakken in, kopen (toch) nog wat souvenirs en kopen nog een salwar voor de kleine asmaa.

Tegen 5 uur worden we verwacht bij Mehtab thuis. We zien Altab in de verte al staan met z'n oranje pet op. Iedereen is op z'n mooist vandaag en zelfs pa is thuis. Ik heb dit gevraagd, zodat we wat foto's van de hele familie kunnen maken voor Sultana. (Dus dat jullie niet denken dat dit speciaal voor ons is !)

We voelen ons wat gegeneerd als ze met kado's op de proppen komen. Een mooie portemonnee voor Erik en een prachtige salwar voor mij ! Dat was natuurlijk veel te veel, maar weigeren is geen optie. We bedanken iedereen hartelijk. Het is erg gezellig als Rosalie binnen komt .. waar we blijven ... volgens haar moesten we om half 7 bij Salvation Army zijn voor ons afscheidsetentje met Sissel en Eva. Maar tegen ons had ze 7 uur gezegd ! Het was al kwart over 6 en we namen afscheid van de familie. Het is nooit leuk om aardige mensen te moeten missen en zien er dan ook al weer naar uit om ze weer terug te zien.

De chaos is compleet als blijkt dat Rosalie Sissel half 8 als tijd had genoemd, Eva half 7 en ons dus 7 uur. Wat kan ze toch af en toe toch lekker organiseren !
Uiteindelijk zijn we tegen 8 uur compleet, Anne en Katherina zijn er ook en we hebben een gezellige avond op het rooftoprestaurant van hotel Lindsay.

's Avonds nemen we afscheid. Mehtab is er ook, hij brengt de tas van Sultana (netjes 10 kg!) en staat bijna te huilen. Op de een of andere manier hou ik het droog, ik weet dat ik hier ooit terug zal komen !

Lunchen met Mahdu

Het is alweer woensdag, nog twee dagen en we gaan alweer naar huis ! Voor mij hoeft het nog niet, alhoewel Erik er wel aan toe is geloof ik.

Vandaag hebben we afgesproken om met Mahdu te gaan eten. Met de metro gaan we naar Girish Park en lopen we naar haar huis. Het is even zoeken, we zijn er nog maar twee keer eerder geweest, maar het lukt !

Mahdu is duidelijk blij om ons te zien, we krijgen zelfs een kado ! Erik een mooie polo en ik een lap stof om een kurti te laten maken.

Met de taxi gaan we naar een restaurant met Zuid Indiase specialiteiten. Madhu bestelt voor ons haar favorieten en het is inderdaad erg lekker. We kletsen heel wat af, vergelijken het Indiase met het Nederlandse leven en ik voel me verdrietig als we afscheid nemen. Wanneer zullen we elkaar weer zien ?

Aan het eind van de middag gaan we nog even bij Rosalie langs. We geven haar alvast het afscheidskado, een prachtig fotoboek over kinderen in India. We kletsen nog wat en Mehtab komt natuurlijk ook nog even buurten. We hebben beloofd 10 kilo met spullen voor Sultana mee te nemen en hij is druk aan het inpakken geweest. 10 kilo precies beweert hij, maar de tas is wel erg zwaar ! Als Erik ziet dat de weegschaal niet goed geijkt is, corrigeren we dit en wegen de tas opnieuw : 17 kilo, oeps ! Ietwat teveel en Mehtab beloofd er 'iets' uit te halen.

Het regent nog als we weer weggaan, volgende keer maar eens buiten het regenseizoen deze kant op !

Rugzakkendag !

Als ik 's morgens wakker wordt, heeft de henna zijn werk goed gedaan. Ik wrijf de restanten eraf en kijk naar het uiteindelijke resultaat, werkelijk prachtig !

Vandaag wordt het winkeldag, we willen nog wat souvenirs kopen en willen 50 rugzakjes kopen voor de BBD school !

We gaan dus redelijk vroeg op pad, want het zal wel een hele klus worden. Eerst naar het emporium, dat ligt het verst weg. We kopen een mooie houten Ganesh voor onszelf en nog wat andere dingen.

Op de terugweg gaan we vol goede moed op een 'tassenkraam' af. Aangezien we te laat waren om een 'local' mee te vragen en toeristen altijd de hoofdprijs moeten betalen, hebben we maar voor onszelf een maximumprijs bepaald. Waarschijnlijk betalen we dan nog teveel, maar kunnen we zelf in ieder geval tevreden zijn.

Na enig onderhandelen krijgen we bij de eerste verkoper inderdaad 'onze' prijs voor elkaar. De eerste 10 rugzakken worden ingepakt. Bij het afrekenen bedingt hij ineens toch nog een hogere prijs, maar daar trappen we natuurlijk niet in !

Als we met onze aanwinsten naar het hotel lopen, bluft een concurrent dat hij goedkoper is. Oke, laat maar zien dan ! We krijgen het voor elkaar een iets grotere rugzak te kopen voor dezelfde prijs. Alleen, hij heeft er op dit moment maar twee, om half 1 vanmiddag heeft hij de rest. Ach, zover is het niet van het hotel, we gaan akkoord.

We lopen terug naar het hotel om uit te rusten. Iedereen die ooit in Calcutta is geweest, weet dat je van een uurtje rondlopen al verschrikkelijk moe kan worden, alles is hier een grote opgave !

Het loopt inmiddels tegen half 1 en het is flink gaan regenen. Ik wil de rugzakken ophalen, maar Erik heeft geen zin om nat te worden. En ja, we hebben paraplu's, maar als het hier regent, wordt je niet alleen van bovenaf nat, maar ook van onderaf.

We wachten een kwartiertje of de regen minder wordt, maar het wordt alleen maar erger. Ik kan niet langer wachten en besluit om alleen te gaan. Het is even zoeken naar de juiste kraam, want alles is nu met plastic afgedekt. Uiteindelijk vindt ik de goede en als ik vraag of de resterende 8 rugzakken eral zijn, antwoordt hij 'het regent !'. Ja, dat weet ik ook wel ! Ik had het natuurlijk kunnen weten, 'this is india' en de regen bepaalt het ritme van de dag. Maar goed, de verkoper ziet wel in dat ik geen 2e keer terug ga komen en heeft toch wel zin in deze megadeal.



Er wordt een kruk tevoorschijn getoverd en ik mag op de stoep plaatsnemen. 20 minuutjes vraagt hij, ik ga akkoord en neem plaats op de kruk. Angstig kijkt hij me aan 'don't go !' en ik probeer hem met mijn glimlach gerust te stellen. Ik zit goed hier en heb alle aandacht. Nog geen 20 minuten later komen de rugzakken eraan, ik betaal en loop verder. Tussenstand : 20 rugzakjes !

Het regent nog steeds erg hard en ik loop te soppen in mijn schoenen. Ik besluit door New Market te lopen, een enorme markthal, waar werkelijk alles te koop is, daar is het in ieder geval droog !

Ik kom in New Market langs weer een andere tassenverkoper. Hij stribbelt flink tegen als ik mijn prijs noem, maar gaat uiteindelijk toch akkoord. Ik ga het nog leren en krijg er schik in. Tussenstand : 30 rugzakjes !

Trots loop ik door de monsoonregens met 20 rugzakjes onder mijn armen terug naar het hotel. De portier informeer hoeveel ik ervoor heb betaald, 'good price' is zijn reactie en ik groei een beetje.

Ondertussen is het halverwege de middag en krijgen we trek. We nemen een taxi naar Westside en genieten van een lunch bestaande uit appelgebak, muffins en natuurlijk die overheerlijke mangosmoothie ! Ook hier doen we nog wat inkopen en we lopen terug. Het is inmiddels droog geworden. Bij de 4e tassenmeneer kopen we moeiteloos de volgende 10 rugzakken. Wel even wachten op de kruk op de stoep, want 10 rugzakjes hebben ze natuurlijk niet op voorraad. Vrij snel komt een ca 10-jarig jongetje met de resterende rugzakken aan. Tussenstand : 40 rugzakken !

Terug in het hotel zijn Rosalie en Eva op ziekenbezoek bij Regi. Het gaat weer wat beter met haar gelukkig, al blijft ze wel koorts houden. Ik had bij Westside (op haar verzoek) nog twee joggingbroeken voor haar meegenomen en ze is er gelukkig erg blij mee.

M'n handen jeuken om de laatste tien rugzakjes te scoren en ik ga weer op pad. Naast New Market wemelt het van de tassenverkopers en ik sluit weer de bekende deal. De beroemde kruk komt weer tevoorschijn, maar deze keer duurt het langer. Het kost ze zichtbaar moeite om 10 rugzakjes bijeen te vergaren. Uiteindelijk hebben ze er 9, ze stellen voor om een wat grotere erbij te doen. Prima, maar daar moest ik dan wel extra voor betalen ! Omdat ik met gepast geld op pad was gegaan en de prijs heus wel dusdanig was dat er goed aan werd verdiend, ging ik daarmee niet akkoord. Toen ik dreigde weg te lopen zonder een enkele rugzak, kreeg ik ze uiteindelijk toch alle tien voor dezelfde prijs mee. Eindstand : 50 rugzakken, het is gelukt !!

Als we de rugzakken 's avonds aan Rosalie geven is ze blij verrast. Ze stond bijna te springen. Hopelijk tovert ze met deze rugzakjes even een glimlach op de gezichtjes van deze arme kinderen ..

's Avonds zijn we door Peter en Regi uitgenodigd om met Mehtab en Afsana op hun kamer Chinees te komen eten, Mehtab's favoriete kostje. Morgen reizen Peter en Regi weer verder en ze wilden Mehtab bedanken voor zijn hulp in de nacht dat Regi naar het ziekenhuis moest.

Mehtab en Afsana kijken hun ogen uit, vooral in de badkamer raken ze niet uitgekwijld. Logisch, als je zelf alleen maar de pomp op straat kent natuurlijk.

Ze genieten van de Chinees en Afsana vertelt over haar droom. Ze wil verpleegster worden en als ze veel geld verdiend heeft, wil ze een school stichten voor de minderbedeelden. Is dat niet mooi ? Zelf hebben ze al niets !

Mehtab's dromen zijn wat onduidelijk en eigenlijk komt hij ook nauwelijks aan de beurt door al het geklets van Afsana. Leuk om te zien dat ze zo opbloeit nu Sultana in Schotland is !

Verdriet op Dashami

Terug in het hotel lekker gedouched en daarna snel naar de rivier. Het is vandaag (maandag) Dashami en dat is de laatste dag van de Durga Puja. Maa Durga, die dagenlang in de pandals stond, wordt vandaag 'te water gelaten'. Ze gaat weer terug naar huis.



Bij de rivier is het een beetje een treurige bedoening. Er wordt nog net niet gehuild, maar de mensen zijn duidelijk verdrietig dat Maa Durga weer weg gaat.

Op vrachtwagens arriveren ze, Maa Durga met de buurtbewoners. Onder luid tromgeroffel wordt ze uit de truck geladen en naar de rivier gedragen. Drie rituele rondjes gaan vooraf aan de te waterlating. Liefdevol wordt ze ondergedompeld totdat de stroming van de rivier haar meeneemt. De mensen gaan weer terug naar huis, terug naar de lege pandal. Bij de rivier staat de volgende truck weer al te wachten.

's Avonds gaan we naar Mehtab's familie. Rehana (de oudste zus) gaat mijn handen met henna versieren. Het is een echt 'vrouwending' en tijdens het versieren wordt er heerlijk gegiecheld en zijn ze nieuwsgierig naar hoe ik Erik heb ontmoet, wat we op ons eerste avondje uit gedaan hebben, wie er kookt thuis, etc. etc. etc. Reuze gezellig ! 's Avonds laat verlaat ik 'hulpeloos' hun huisje. De henna moet een nacht drogen, het is ingesmeerd met een mengsel van suiker en citroen en ik kan dus niks aanraken, laat staan mijn tanden poetsen of mezelf uitkleden. Thanks for Erik !

'Naar huis !!

Deze ochtend voelt Regi zich stukken beter, het infuus is er uit. Als de dokter langs komt, krijgt ze toestemming om het ziekenhuis te verlaten, joepie !
Als Erik en Peter komen, gaat Peter naar de 'matrons office' om de formaliteiten 'even' te regelen en het (ingenomen) paspoort van Regi op te halen.

Dit blijkt echter nog een hele opgave. 'This takes a very long time' was de eerste reactie en er wordt zelfs voorgesteld om nog een nacht langer te blijven om alles te kunnen regelen !! Dus niet !

Alhoewel er een fax ligt van de verzekering dat alle kosten vergoedt worden, wordt het paspoort niet vrijgegeven. Peter wordt van het kastje naar de muur gestuurd en uiteindelijk besluiten Regi en ik alvast maar te gaan. Peter en Erik zouden dan later volgen.

Terwijl wij al in het hotel zijn, moeten Peter en Erik nog eens 5 kantoortjes af, worden er overal nog eens 50 kopietjes van gemaakt, waarna ze toch uiteindelijk het paspoort terug krijgen. De hele ochtend is om, maar mission accomplished !

Water tot onze knieen en chips & cola !

De rest van de zondag is een beetje hectisch verlopen. We gaan naar Parkstreet om in een prachtige boekhandel wat kadootjes te kopen. Als we terugkomen is het weer enorm gaan regenen. We willen nog even bij Rosalie langs om te vertellen hoe het met Regi is, maar het water staat ondertussen bijna tot onze knieen. We lopen toch maar door, veel keus hebben we niet. Het is wel enorm goor en tricky, want je ziet niet waar je loopt. Gelukkig komen we veilig aan (en alleen maar nat tot onze knieen) bij Rosalie.

We eten nog wat in Blue Sky, we slaan cola, chips en chocolade in voor in het ziekenhuis. Uiteindelijk zijn we rond half 7 weer bij Regi. Ze heeft nog steeds koorts en is erg moe, maar ze ziet er gelukkig beter uit dan afgelopen nacht !

Om kwart over 7 wordt Erik met zachte hand door de verpleegsters het ziekenhuis uitgewerkt. Het bezoekuur was blijkbaar om 7 uur al afgelopen. De rest van de avond brengen Regi en ik door met chocola, koekjes en chippies.

Als de zuster rond 9 uur het licht uit wil doen, vraag ik haar nog even te wachten, omdat ik mijn lenzen nog uit moest doen. Uitermate geinteresseerd volgt ze hoe ik mijn lenzen uit mijn ogen haal en mijn bril op zet. Ze kan zich niet voorstellen dat dit geen pijn doet !

Blijkbaar vindt ze ons aardig, want we krijgen nog een uurtje respijt en mogen nog even kletsen. Moe vallen we uiteindelijk allebei in slaap.

Indiase dokters en ziekenhuizen ...

Het is een uurtje geleden dat we afscheid namen van Peter. We liggen net in bed als de telefoon gaat. Het is Peter, of ik (Willeke) wil komen want het gaat niet goed met Regi...

Snel kleed ik me aan en ga mee. Als een zielig hoopje mens ligt ze doodziek in bed. Ik kan er een heel verhaal van maken, maar uiteindelijk is iedereen opgetrommeld, Erik die samen met Peter om Mehtab is gegaan, Eva, waar ik samen met Mehtab met de taxi naar toe ben gegaan. Er komt een dokter langs in het guesthouse (die achteraf een verkeerde diagnose stelt en zegt dat het allemaal wel meevalt) en dit alles resulteert erin dat we rond middernacht in een taxi zitten op weg naar het ziekenhuis.

Een virele infectie gecombineerd met ernstige uitdrogingsverschijnselen, het is geen goede combinatie in Calcutta. In het ziekenhuis ligt Regi binnen 'indiase no-time' aan het infuus.

Er kan iemand bij haar blijven en zo breng ik mijn eerste nacht door in een Indiaas ziekenhuis.


's Morgens rond 7 uur (Regi voelt zich gelukkig al een stuk beter) komt de 'ochtendthee' met 2 biscuitjes. Als Regi om een tweede bakje thee vraagt voor mij, antwoordt hij in zijn beste engels 'not allowed'. Nou ja zeg ! Het moet niet gekker worden hier ! We moesten het maar aan de zuster vragen. Uiteindelijk krijg ik ook een felbegeerd bakje thee. Het ontbijt levert gelukkig minder problemen op.

Tegen 10 uur komen Mehtab, Peter en Erik op bezoek. Peter blijft bij Regi en ik ga met Erik terug naar het hotel, Mehtab gaat naar huis. Een frisse douche en schone kleren, heerlijk !

Westside !

Eerder deze week had Mehtab geinformeerd of we al bij Westside waren geweest. Westside ? Nee dus ! Zijn ogen werden groter en groter, begonnen enorm te glimmen 'you really have to go there, it is sooooo nice!!' zei hij in het engels met zijn heerlijke indiase accent.

Dus vanmorgen (zaterdag) togen wij beiden naar Westside. Wandelend over Parkstreet en Camacstreet keken we onze ogen uit. Bijna Westers aandoende winkels, een Levi Store bijvoorbeeld. En dat zo dichtbij ! Hadden we dit maar eerder geweten.

Westside is een prachtige winkel, een soort mini V&D met voornamelijk kleding, maar ook een koffieshop, kado-artikelen, speelgoed, etc. Alles met vaste prijzen, dus geen gezeur met onderhandelen. Flink ingeslagen natuurlijk en in de koffieshop de heerlijkste mango-smoothie ooit gedronken !

Toen we na een aantal uren (het was goed om even 'thuis' te zijn) naar buiten liepen, kwam het water (weer eens) met bakken uit de lucht. Snel in de taxi die ons voor 20 roepies (ca 50 eurocent) naar het hotel reed.

's Avonds hadden we met Rosalie, Peter en Regi afgesproken om te gaan eten op het rooftop restaurant van hotel Lindsay. Peter en Regi reizen morgenochtend verder. Aan het eind van de middag belde Rosalie af, ze was ziek en voelde zich niet fit genoeg om mee te gaan. Toen we bij het restaurant aankwamen was Peter alleen, ook Regi voelde zich niet goed.

We hadden met z'n drieen een gezellig etentje op de 9e verdieping van het hotel. Het uitzicht over de stad was prachtig.

We namen afscheid, wenste Regi (via Peter) beterschap en gingen terug naar het hotel. Ons niet realiserende hoe snel we elkaar weer zouden zien ...

Happy Durga Puja !

Vandaag (vrijdag) is het de eerste echte Puja dag en omdat we hier nu toch zijn ... vieren we het feest maar mee !

We beginnen met een bezoek aan Champa en haar man. Ik draag mijn nieuwe Salwar, inclusief bijpassende bangles en Champa is verrukt al ze me ziet. Zelf heeft ze haar mooiste saree aan, werkelijk prachtig, daar val ik goed bij in het niet !


Trots als ze is, laat ze ons eerst de pandal van haar eigen buurt zien. In een pandal staan een aantal godenbeelden die het verhaal van Durga Puja voorstellen. Het is meestal een grote tent, maar het kunnen ook complete grote complexen zijn (gesponsord .)! Daarna rijden we naar een andere pandal waar op de eerste dag een soort gemeenschappelijke lunch plaats vindt. Iedereen mag komen eten, oud & jong, arm & rijk, hindoe & moslim. We schuiven aan en krijgen uit grote pannen opgeschept. Champa heeft voor ons en Rosalie borden en bestek meegenomen. De overige mensen eten van een bananeblad .. Elke keer kunnen er 200 mensen eten en ze doen vandaag 10 'rondes' ! Best een bijzondere ervaring om tussen al deze verschillende mensen te lunchen. De priester kom nog even informeren waar we vandaan komen en is vereerd met zulk 'hoog' bezoek.

Terug in Sudderstreet doen we een tukkie en halverwege de middag vervolgen we onze Durga Puja activiteiten. Mahdu heeft ons uitgenodigd voor 'pandal hopping'. Samen met Sissel en 'haar' 3 Noorse meiden gaan we naar Girish Park waar Mahdu thuis op ons wacht. Na een rondleiding door de daktuin en een bakje thee, vertrekken we richting de pandals. Mahdu heeft een wandeling bedacht langs de mooiste pandals. En we zien werkelijk de meest prachtige constructies. Hele complexen zijn opgetrokken met de meest uiteenlopende materialen. Hout, bamboe, maar bijvoorbeeld ook schelpjes. Je weet af en toe gewoon niet wat je ziet !



Mahdu, alhoewel geen hindoe, weet veel te vertellen van de achterliggende verhalen en we luisteren geboeid. Erg interessant om wat meer te weten te komen van dit belangrijkste festival van de Bengalen.

Zo'n twee uur lang lopen we van pandal naar pandal met daarin de meest prachtige godinnen. In de straten is alles verlicht, het lijkt wel kerst !

Shelley - a love marriage !

Shelley is de vriendin van Rosalie die het project in Dankuni leidt. Momenteel is ze hoog zwanger, nog 6 weekjes te gaan. Haar eerste kindje, alhoewel ze toch al rond de 30 moet zijn (en dat is oud om in India een eerste kindje te krijgen). Er zit een mooi verhaal achter.

Shelley werd namelijk VERLIEFD en dat kan je in India maar beter niet gebeuren. 'Tot overmaat van ramp' was de liefde wederzijds en kwam de jongen uit een lagere kaste. Oeff ... dan heb je dus pas echt een probleem.

De ouders accepteerden deze liefde uiteraard niet. Maar Shelley hield vol en vroeg haar ouders of ze deze jongeman mocht trouwen. Nee dus. Okay, zei ze, maar dan trouw ik met helemaal niemand ! De jaren daarop bleven haar ouders het proberen met nieuwe huwelijkspartners, maar ze bleef weigeren.

Uiteindelijk werden ze bang dat ze nooit meer zou trouwen en stemden ze toch toe. De jongeman had al die tijd op haar gewacht (hoe romantisch !) en twee jaar geleden trouwden ze. Nu is het eerste kindje onderweg. Is dit een mooi verhaal voor een Bollywoodfilm of niet ?

Leeggezweten in Dankuni

Het is vandaag donderdag, na het feestje van gisteravond konden we vanmorgen lekker uitslapen. Pas tegen half 12 hadden we afgesproken, vandaag gaan we naar Dankuni, een dorpje net buiten Calcutta. Hier loopt een van de schoolprojecten van Rosalie en we gaan (weer) kleding uitdelen voor de Durga Puja. Vanwege dit feest heeft iedereen vakantie nu, maar voor de kleren komen ze natuurlijk wel even naar school toe !

De trein naar Dankuni is er een zoals je die kent van tv en uit de boeken. De mensen hangen uit de deuren, de trein is bomvol en smerig. Houten bankjes, tralies voor de ramen ... gelukkig kunnen we wat bij de (open) deuren staan en hebben dus nog wat frisse lucht. We houden ons goed vast om niet naast de trein op het spoor te belanden.



Op het station van Dankuni staan 4 fietsrickshaws, aangezien we met een hele delegatie zijn, huren we ze allemaal af ! In het dorp zijn ze duidelijk geen vreemdelingen gewend. De mensen staren je aan en een enkeling durft (heel stoer !) 'hello' te roepen om vervolgens verbijsterd achter te blijven als je iets terug zegt.

Het schooltje is op de 2e verdieping en de chaos is al snel compleet. Veel kinderen zijn er al, maar de rest van het dorp staat in het trappengat, allemaal nieuwsgierig. Maar ja, de kinderen die nog moeten komen, kunnen zo niet naar boven. Een meisje komt al 'crowdsurfend' binnen. Een paar keer proberen we de trap 'schoon' te maken, wat maar even helpt. Uiteindelijk lijkt toch iedereen er te zijn en kan het uitdelen beginnen.


Het is ondertussen bloedje heet geworden. De stroom is uitgevallen en de ventilatoren werken niet. Heel af en toe komt er een briesje door te ramen, maar daar moeten we het dan ook mee doen. Door het aantal mensen (50) in een kleine ruimte, wordt het al snel heter en heter, we smelten langzaam weg ...

De meeste kinderen kunnen hun outfit goed gebruiken, wat ze aan hebben mag soms geen naam hebben. Iedereen is blij en onderling worden de aanwinsten geshowd en bewonderd.

Als we klaar zijn en op het punt staan om weg te gaan, springt het licht aan (en dus de ventilator !). Ondertussen kan je ons allemaal uitwringen, pfoeh wat was dat heet !

Als we teruglopen naar het station lijken we de rattevangers van Hamelen wel. Iedereen loopt achter ons aan en wil op de foto. We zijn duidelijk de attractie van de week. Het begint ondertussen te regenen en het koelt gelukkig lekker af nu.
Met dezelfde overvolle trein gaan we terug naar Calcutta. We zitten helemaal stuk, de hitte kost een hoop energie !!

De avond is al begonnen als we terugzijn in Sudderstreet. In Blue Sky eten we een Cordon Blew. Het blijft toch moeilijk, die engelse taal ...

Welcome to Calcutta party !

Woensdagavond, na de Durga Puja voorstelling in Preyrona, gaf Rosalie een 'welcome to calcutta party' in haar flat. Afgelopen week zijn er twee Nederlanders gearriveerd, Regi en Peter, 4 Noorse dames (waarvan er al 1 flink ziek op bed ligt) en een brit. Sissel, Mehtab, Altab en Afsana waren er ook, dus het was een gezellige boel.


Afsana had gekookt, heel veel gerechten en allemaal even heerlijk ! Het was voor haar de eerste keer, normaal maakte Sultana altijd een heel diner, maar ja, zij zit nu in Schotland. Afsana heeft het echt perfekt gedaan, haar kookkunsten doen zeker niet onder voor die van haar zus en het is leuk om ze te zien opbloeien. Ze stond altijd in de schaduw van haar oudere zus. En dan ook nog te bedenken dat ze Moslim is en de Ramadan al begonnen is. Ze stond dus vanaf 's middags 1 uur te koken (op een 1-pits stelletje ..) en mocht niet eens even snoepen van al het lekkers !

De jongens Mehtab en Altab genoten van de Noorse blonde Hannah die ook nog eens een piercing in haar tong heeft. Reuze interessant natuurlijk !

Het was leuk om te horen met welke motivatie iedereen hierheen gekomen is. De Noorse dames lopen stage bij Calcutta Rescue voor hun verpleegstersopleiding. De Brit is hier voor een ICT bedrijf en reist heel India door om diverse mensen op te leiden. De twee Nederlanders zijn op vakantie en wilden dit graag combineren met een paar dagen vrijwilligerswerk. Regi komt oorspronkelijk uit India, is geadopteerd toen ze klein was.

's Avonds laat kropen we vol nieuwe indrukken en met een volle maag in ons bedje ..

Pyama party met het harmonium

Lieve iedereen, we lopen wat achter, heeft zo zijn redenen, maar hier het verslagje van woensdag 27 september j.l.

Rosalie staat stampvoetend op Sudderstreet. Tot drie maal toe heeft ze de afgelopen twee dagen haar vaste taxichauffeur gevraagd om vanmorgen om 9 uur klaar te staan. Maar ja, hij kon de verleiding van snel geld verdienen niet weerstaan en is toch vertrokken voor een rit naar het vliegveld. En het is zo belangrijk dat we op tijd zijn ! Een speciale Durga Puja uitvoering in de Preyrona school staat op het programma. Omdat deze school in de sloppenwijken ligt, weten de meeste taxichauffeurs niet waar het is (en daarom heeft ze ook elk jaar een vaste chauffeur ..).

Maar goed, na veel over een weer gepraat beweert een chauffeur dat hij het wel weet. Op hoop van zegen dan maar ! Na een kwartier heeft hij onderweg al twee keer de weg gevraagd, maar we blijven gewoon lachen. Uiteindelijk herkent Rosalie de buurt en leidt ze hem naar de school ... we zijn op tijd !!

Uiteindelijk is dan iedereen compleet, alle leraren zijn er, alle kinderen. In het toch al kleine schooltje is een podium gemaakt met daarnaast een versterker voor de microfoon. Natuurlijk hard nodig voor een school van 6 bij 10 meter ... this is India !

Eerst worden de nieuwe Durga Puja kleren uitgedeeld. Ze moeten gelijk aan en het geheel begint een beetje op een pyama party te lijken. De oudere jongens en meiden hebben mooie pakjes, maar de kleinere hebben pyama-achtige outfits gekregen met 101 dalmatiers. Ik weet het ook niet precies ..

De oudste meiden staan inmiddels te pronken met hun saree's. De leraressen helpen ze met de meterslange stukken stof die uiteindelijk tot een sierlijke saree worden gewikkeld. Hier en daar wat lippenstift en blusher, er wordt heel wat afgegiecheld !

Ze openen de voorstelling en zingen met het harmonium diverse liedjes. Er wordt druk gedanst, geklapt en meegezongen. Het is voor ons erg leuk om het harmonium (wat we vorig jaar hebben gegeven)in werking te zien. Er wordt een toneelstukje opgevoerd en veel gespeeched (ook typisch India).

Na 2 uur zang, dans en speech, komen er 4 blinde volwassen mannen (voor de duidelijkheid, dit was gepland). Omdat in de Indiase samenleving gehandicapten (fysiek, mentaal, visueel, etc...) geen rol spelen en eigenlijk verstoten worden, probeert Rosalie in haar programma's altijd deze partijen samen te brengen om begrip te kweken.

Eerst zijn de kinderen wat terughoudend, toch wel eng natuurlijk. De mannen nemen plaats op het podium, pakken het harmonium en starten met het lijflied van Preyrona 'we shall overcome'. Het ijs is gelijk gebroken en iedereen zingt enthousiast mee. De zanger begint een verhaal (wat we uiteraard niet begrijpen) en de kinderen zitten geboeid te luisteren. Ze moeten geluiden en bewegingen nadoen en vinden het fantastisch, de kinderen hebben de grootste lol ! De opzet van deze ongedwongen ontmoeting is zeker geslaagd !

En dan is het tijd voor de langverwachte lunch. Met kip, speciaal voor Durga Puja, normaal (dagelijks) krijgen ze een vegetarische lunch. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat er heerlijk gesmikkeld en gesmuld werd !

We rijden na de lunch weer terug naar Sudderstreet en genieten in de taxi nog even na van het feestje ..