Vandaag wordt het winkeldag, we willen nog wat souvenirs kopen en willen 50 rugzakjes kopen voor de BBD school !
We gaan dus redelijk vroeg op pad, want het zal wel een hele klus worden. Eerst naar het emporium, dat ligt het verst weg. We kopen een mooie houten Ganesh voor onszelf en nog wat andere dingen.
Op de terugweg gaan we vol goede moed op een 'tassenkraam' af. Aangezien we te laat waren om een 'local' mee te vragen en toeristen altijd de hoofdprijs moeten betalen, hebben we maar voor onszelf een maximumprijs bepaald. Waarschijnlijk betalen we dan nog teveel, maar kunnen we zelf in ieder geval tevreden zijn.
Na enig onderhandelen krijgen we bij de eerste verkoper inderdaad 'onze' prijs voor elkaar. De eerste 10 rugzakken worden ingepakt. Bij het afrekenen bedingt hij ineens toch nog een hogere prijs, maar daar trappen we natuurlijk niet in !
Als we met onze aanwinsten naar het hotel lopen, bluft een concurrent dat hij goedkoper is. Oke, laat maar zien dan ! We krijgen het voor elkaar een iets grotere rugzak te kopen voor dezelfde prijs. Alleen, hij heeft er op dit moment maar twee, om half 1 vanmiddag heeft hij de rest. Ach, zover is het niet van het hotel, we gaan akkoord.
We lopen terug naar het hotel om uit te rusten. Iedereen die ooit in Calcutta is geweest, weet dat je van een uurtje rondlopen al verschrikkelijk moe kan worden, alles is hier een grote opgave !
Het loopt inmiddels tegen half 1 en het is flink gaan regenen. Ik wil de rugzakken ophalen, maar Erik heeft geen zin om nat te worden. En ja, we hebben paraplu's, maar als het hier regent, wordt je niet alleen van bovenaf nat, maar ook van onderaf.
We wachten een kwartiertje of de regen minder wordt, maar het wordt alleen maar erger. Ik kan niet langer wachten en besluit om alleen te gaan. Het is even zoeken naar de juiste kraam, want alles is nu met plastic afgedekt. Uiteindelijk vindt ik de goede en als ik vraag of de resterende 8 rugzakken eral zijn, antwoordt hij 'het regent !'. Ja, dat weet ik ook wel ! Ik had het natuurlijk kunnen weten, 'this is india' en de regen bepaalt het ritme van de dag. Maar goed, de verkoper ziet wel in dat ik geen 2e keer terug ga komen en heeft toch wel zin in deze megadeal.
Er wordt een kruk tevoorschijn getoverd en ik mag op de stoep plaatsnemen. 20 minuutjes vraagt hij, ik ga akkoord en neem plaats op de kruk. Angstig kijkt hij me aan 'don't go !' en ik probeer hem met mijn glimlach gerust te stellen. Ik zit goed hier en heb alle aandacht. Nog geen 20 minuten later komen de rugzakken eraan, ik betaal en loop verder. Tussenstand : 20 rugzakjes !
Het regent nog steeds erg hard en ik loop te soppen in mijn schoenen. Ik besluit door New Market te lopen, een enorme markthal, waar werkelijk alles te koop is, daar is het in ieder geval droog !
Ik kom in New Market langs weer een andere tassenverkoper. Hij stribbelt flink tegen als ik mijn prijs noem, maar gaat uiteindelijk toch akkoord. Ik ga het nog leren en krijg er schik in. Tussenstand : 30 rugzakjes !
Trots loop ik door de monsoonregens met 20 rugzakjes onder mijn armen terug naar het hotel. De portier informeer hoeveel ik ervoor heb betaald, 'good price' is zijn reactie en ik groei een beetje.
Ondertussen is het halverwege de middag en krijgen we trek. We nemen een taxi naar Westside en genieten van een lunch bestaande uit appelgebak, muffins en natuurlijk die overheerlijke mangosmoothie ! Ook hier doen we nog wat inkopen en we lopen terug. Het is inmiddels droog geworden. Bij de 4e tassenmeneer kopen we moeiteloos de volgende 10 rugzakken. Wel even wachten op de kruk op de stoep, want 10 rugzakjes hebben ze natuurlijk niet op voorraad. Vrij snel komt een ca 10-jarig jongetje met de resterende rugzakken aan. Tussenstand : 40 rugzakken !
Terug in het hotel zijn Rosalie en Eva op ziekenbezoek bij Regi. Het gaat weer wat beter met haar gelukkig, al blijft ze wel koorts houden. Ik had bij Westside (op haar verzoek) nog twee joggingbroeken voor haar meegenomen en ze is er gelukkig erg blij mee.
M'n handen jeuken om de laatste tien rugzakjes te scoren en ik ga weer op pad. Naast New Market wemelt het van de tassenverkopers en ik sluit weer de bekende deal. De beroemde kruk komt weer tevoorschijn, maar deze keer duurt het langer. Het kost ze zichtbaar moeite om 10 rugzakjes bijeen te vergaren. Uiteindelijk hebben ze er 9, ze stellen voor om een wat grotere erbij te doen. Prima, maar daar moest ik dan wel extra voor betalen ! Omdat ik met gepast geld op pad was gegaan en de prijs heus wel dusdanig was dat er goed aan werd verdiend, ging ik daarmee niet akkoord. Toen ik dreigde weg te lopen zonder een enkele rugzak, kreeg ik ze uiteindelijk toch alle tien voor dezelfde prijs mee. Eindstand : 50 rugzakken, het is gelukt !!
Als we de rugzakken 's avonds aan Rosalie geven is ze blij verrast. Ze stond bijna te springen. Hopelijk tovert ze met deze rugzakjes even een glimlach op de gezichtjes van deze arme kinderen ..
's Avonds zijn we door Peter en Regi uitgenodigd om met Mehtab en Afsana op hun kamer Chinees te komen eten, Mehtab's favoriete kostje. Morgen reizen Peter en Regi weer verder en ze wilden Mehtab bedanken voor zijn hulp in de nacht dat Regi naar het ziekenhuis moest.
Mehtab en Afsana kijken hun ogen uit, vooral in de badkamer raken ze niet uitgekwijld. Logisch, als je zelf alleen maar de pomp op straat kent natuurlijk.
Ze genieten van de Chinees en Afsana vertelt over haar droom. Ze wil verpleegster worden en als ze veel geld verdiend heeft, wil ze een school stichten voor de minderbedeelden. Is dat niet mooi ? Zelf hebben ze al niets !
Mehtab's dromen zijn wat onduidelijk en eigenlijk komt hij ook nauwelijks aan de beurt door al het geklets van Afsana. Leuk om te zien dat ze zo opbloeit nu Sultana in Schotland is !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten