Leeggezweten in Dankuni

Het is vandaag donderdag, na het feestje van gisteravond konden we vanmorgen lekker uitslapen. Pas tegen half 12 hadden we afgesproken, vandaag gaan we naar Dankuni, een dorpje net buiten Calcutta. Hier loopt een van de schoolprojecten van Rosalie en we gaan (weer) kleding uitdelen voor de Durga Puja. Vanwege dit feest heeft iedereen vakantie nu, maar voor de kleren komen ze natuurlijk wel even naar school toe !

De trein naar Dankuni is er een zoals je die kent van tv en uit de boeken. De mensen hangen uit de deuren, de trein is bomvol en smerig. Houten bankjes, tralies voor de ramen ... gelukkig kunnen we wat bij de (open) deuren staan en hebben dus nog wat frisse lucht. We houden ons goed vast om niet naast de trein op het spoor te belanden.



Op het station van Dankuni staan 4 fietsrickshaws, aangezien we met een hele delegatie zijn, huren we ze allemaal af ! In het dorp zijn ze duidelijk geen vreemdelingen gewend. De mensen staren je aan en een enkeling durft (heel stoer !) 'hello' te roepen om vervolgens verbijsterd achter te blijven als je iets terug zegt.

Het schooltje is op de 2e verdieping en de chaos is al snel compleet. Veel kinderen zijn er al, maar de rest van het dorp staat in het trappengat, allemaal nieuwsgierig. Maar ja, de kinderen die nog moeten komen, kunnen zo niet naar boven. Een meisje komt al 'crowdsurfend' binnen. Een paar keer proberen we de trap 'schoon' te maken, wat maar even helpt. Uiteindelijk lijkt toch iedereen er te zijn en kan het uitdelen beginnen.


Het is ondertussen bloedje heet geworden. De stroom is uitgevallen en de ventilatoren werken niet. Heel af en toe komt er een briesje door te ramen, maar daar moeten we het dan ook mee doen. Door het aantal mensen (50) in een kleine ruimte, wordt het al snel heter en heter, we smelten langzaam weg ...

De meeste kinderen kunnen hun outfit goed gebruiken, wat ze aan hebben mag soms geen naam hebben. Iedereen is blij en onderling worden de aanwinsten geshowd en bewonderd.

Als we klaar zijn en op het punt staan om weg te gaan, springt het licht aan (en dus de ventilator !). Ondertussen kan je ons allemaal uitwringen, pfoeh wat was dat heet !

Als we teruglopen naar het station lijken we de rattevangers van Hamelen wel. Iedereen loopt achter ons aan en wil op de foto. We zijn duidelijk de attractie van de week. Het begint ondertussen te regenen en het koelt gelukkig lekker af nu.
Met dezelfde overvolle trein gaan we terug naar Calcutta. We zitten helemaal stuk, de hitte kost een hoop energie !!

De avond is al begonnen als we terugzijn in Sudderstreet. In Blue Sky eten we een Cordon Blew. Het blijft toch moeilijk, die engelse taal ...