Scones at 'Skoen' Palace

Saampies bij een mooie tuin vlakbij Scone

Vanmorgen staan we de koffers alweer in te pakken, vanavond vertrekken we naar huis. Raar hoor, het was erg kort, maar toch voelt het alsof we hier al weken zijn. We nemen afscheid van Kathleen, de eigenaresse van de B&B, het was een fijne plek om te overnachten.

Als we Rosalie op gaan halen bij Kirsty, staat ze nog onder de douche. Dit is de oude Rosalie weer, doet alles lekker op haar eigen tempo, gisteren was ze duidelijk nog moe van de hele week. Kirsty voorziet ons van een bakje thee en voor we het weten staat Rosalie aangekleed en wel voor onze neus. Na een snel ontbijtje rijden we richting Scone Palace (wat je overigens uitspreekt als ‘skoen’, zomaar een weetje ..). Dit is het paleis waar ooit alle Schotse koningen gekroond zijn. De oprijlaan is al indrukwekkend, mag ik hier wel oprijden met mijn simpele corsa ? Je waant je even de koningin zelf. Het paleis in indrukwekkend, niet bijzonder mooi of zo, maar het past gewoon in zijn omgeving. Met de achtergrond ervan in je achterhoofd, wordt je er wel even stil van. Het is een enorm gebied, met prachtig onderhouden tuinen en velden. In augustus is hier het Runrig-concert en ik kan me haast niet voorstellen dat ze dat hier doen. Herrie in zo’n prachtige, stille, mooie omgeving lijkt haast niet gepast. Ach ja, we zullen zien.

Scone Palace

We bezoeken het paleis, wat slechts deels toegankelijk is, omdat het nog steeds bewoond wordt door dezelfde familie (sinds 16xx). Er hangen binnen veel familiefoto’s, waardoor het haast lijkt alsof je bij hun op bezoek bent.

Een prachtige ruimte in het paleis heeft een leuk en toch ook somber verhaal. Queen Victoria heeft in 1842 1 nacht in dit paleis geslapen. ‘Scone’ werd hier twee jaar van tevoren al op de hoogte gesteld. Er heeft dus twee jaar paniek geheerst in de omgeving, de afgelopen 200 jaar was er niemand van de koninklijke familie in Schotland geweest en ze wilden laten zien dat dit deel van de UK ook een ‘beschaafd’ deel was. Er is zoveel geld uitgegeven voor deze ene nacht, dat heel veel ondernemers daarna failliet zijn gegaan. Zowat het hele paleis is onderhanden genomen, nieuw meubilair, servies, nou ja, noem het maar op.

Na het ‘rondje paleis’ zijn we heerlijk in de paleistuinen neergestreken met een kop thee en een scone. Wat een superweertje toch !

Having a scone at Scone

Rosalie haar hersens draaien op volle toeren. Er komen allerlei ideeën op voor het Schots-Indiase project. Voor ik het weet zitten de twee weken in december (als Erik en ik weer naar Calcutta gaan) alweer vol. Zoveel plannen, zo weinig tijd, mmm...

Ideetjes opdoen in de tuin van Scone Palace

Tussen de mensen door lopen de trotse pauwen van Scone Palace. Ik meen gelezen te hebben, dat er al 200 jaar pauwen rondlopen in de tuinen van het paleis. Richard (de vriend van Fiona) vertelde hier gisteren nog een leuk verhaal over. Hij had ooit drie pauwen gekocht. Maar ja, hij had niet beseft dat ze nogal een herrie maken, zowel overdag als ’s nachts. De buren waren dus niet helemaal gelukkig met deze aankoop en ook Richard’s nachtrust leed er duidelijk onder. Op een gegeven dag heeft hij Scone Palace gebeld met de vraag of hij zijn pauwen daar kon brengen. De beheerder van de tuinen reageerde enthousiast, natuurlijk kan hij ze hier brengen ! Hij reed dus met zijn oude pick-up met drie pauwen in het bakkie de prachtige oprijlaan op. Een beetje stiekem, want hij schaamde zich voor zijn oude auto, maar ja, in hoeverre kan je daar ‘stiekem’ oprijden ?? Samen met de beheerder deed hij de pauwen in een houten kooi, wat op zich al een hele klus was. Toen kwam de vrouw des huizes kijken, ze had de oude pick-up zien rijden en vroeg zich af wat er gaande was. Toen ze een blik werpte op de pauwen, mocht er maar eentje blijven. Ze heeft blijkbaar alleen volbloed-Indiase-pauwen (ik wist niet dat deze bestonden ??) en die andere twee waren bastaards. Dus Richard reed dus enigszins teleurgesteld met twee pauwen weer naar huis. Uiteindelijk heeft hij deze bij een ander paleis afgeleverd, die wat minder kieskeurig waren. Bij elke pauw die we dus rond zagen lopen, vroegen we ons af of het die van Richard zou zijn …

De pauw van Richard ??

Na ons bezoek aan Scone Palace, rijden we naar een gezellig soort ‘intratuin op zijn Schots’ voor een lunch met Fiona en Kirsty. Het is eigenlijk een prachtig mooie grote tuin, waar je heerlijk doorheen kunt ‘banjeren’ en dus ook kan lunchen.

Kirsty en Fiona

En natuurlijk gaat het gesprek maar over 1 ding, ideeën opdoen voor het Schots-Indiase project. Na de lunch hebben we zowaar een paar concrete ideetjes, die we bij ons (Erik en ik) bezoek in augustus verder uit zullen werken. Fiona en Kirsty gaan in oktober naar Calcutta en wij in december, dus misschien kunnen zij wat voorbereidingen treffen, zodat wij het in december af kunnen maken !

Hierna nemen we afscheid, wij gaan door naar Edinburgh, onze vlucht gaat vroeg in de avond. Omdat we nog ruimschoots op tijd zijn, rijden we binnendoor.

In dit deel van Schotland (Fife) veel koolzaad-velden voor de biobrandstof

Het gebied tussen Perth en Edinburgh is licht glooiend, af en toe een meer en/of rivier en met die wolkeloze blauwe lucht erboven … wat wil je nog meer ? We stoppen even bij Queensferry om te genieten van het uitzicht op de twee bruggen en van de frisse wind die aan het water waait.

Queensferry

Rechts de Forth Rail Bridge uit 1890 (met links de Forth Road Bridge)

Hierna rijden we door naar de luchthaven en leveren we onze auto in. Het zit erop helaas, maar we hebben genoten, het waren een paar leuke dagen met veel bezienswaardigheden, prachtig weer en met een paar fijne mensen om ons heen !

Mam met op de achtergrond de Forth Rail Bridge van Queensferry

Dunkeld, Loch Tay, Whisky en BBQ

De brug bij Dunkeld, waar we vandaag heen gaan !

Vanmorgen worden we uitgerust wakker. Heerlijk ! We worden helemaal verrast door het ontbijt hier. Vers fruit, diverse sapjes, WARME croissants en natuurlijk de optie voor een compleet Schots ontbijt. Dat laatste slaan we vriendelijk over, maar scrambled eggs met bacon gaat er natuurlijk wel in ! In vergelijking met gisteren is dit heel andere koek en daarnaast doet Kathleen echt haar uiterste best om je niks tekort te laten komen. Zij is duidelijk op haar plaats in haar B&B.

Om half 10 halen we Rosalie op. Ze is bijna klaar en dat is al heel wat. Ze heeft een hele week hard gewerkt in Schotland, diverse presentaties gegeven op een aantal scholen. Gelukkig is het succesvol geweest, de scholen gaan voor minimaal 3 jaar een samenwerking aan met Empower the Children. Concreet betekent dit dat ze voor een groot aantal kinderen de lunches gaan betalen. Vandaag is haar eerste dag 'vrij'. Om een uur of 10 zijn we op weg naar Dunkeld. Volgens Wilbert het meest bezongen plekje van Schotland en er schijnt een prachtige kathedraal te staan. 'But it's broken', zei Richard gisteren nog. 'So let's see if we can fix it!' was ons antwoord :-)

Witte huisjes in Dunkeld

Dunkeld ligt inderdaad schitterend aan de rivier, het heeft allemaal schilderachtige witte huisjes en de kathedraal is een plaatje. Het eerste deel is nog in functie als kerk, maar het achterste deel is inderdaad ruïne, al staat er echt nog een flink deel omhoog.

De kathedraal (ruine) van Dunkeld

Ruwweg mist eigenlijk alleen het dak, alle (hoge!) muren lijken er nog te staan. Het weer is goddelijk, de zon staat hoog aan de hemel en de lucht is wolkeloos. Het is dus on-schots mooi weer. We genieten ervan, het is super. We lopen een eindje langs de rivier en drinken een kop thee. Het lijkt wel vakantie ;-)

Rosalie en mam voor de kathedraal van Dunkeld

Hierna rijden we door naar Kenmore aan Loch Tay. Hier is het Crannog Centre. Ooit (zo'n 2500 jaar geleden) woonden mensen hier in het meer. Ze hadden een soort 'tipi' gebouwd op palen in het water met een soort oprijbruggetje. Allemaal van hout.

De crannog in Loch Tay

Waarom de mensen zo woonden, weet men niet, was het status, bescherming, het is onbekend. Geen enkel crannog heeft de tijd doorstaan, maar door archeologisch onderzoek in de meren (niet alleen hier, ook in Ierland en de rest van Schotland zijn er honderden geweest), weet men ongeveer hoe het eruit heeft gezien. Hier in Loch Tay is er eentje nagemaakt. Een erg kundige gids leidt ons rond, ze weet op een leuke manier een hoop kennis over te dragen en heeft duidelijk plezier in haar werk.

De gids van het Crannog Centre laat kinderen wat werktuigen zien van 'toen'

Hierna rijden we naar Aberfeldy, een wat grote plaats in vergelijking met de kleine dorpjes waar we tot nu doorheen zijn gereden. Eerst maar eens lunchen, het is ongemerkt al drie uur geworden en onze magen rammelen flink. Maar daarna is er weer 'werk' aan de winkel en we rijden door naar Dewar's World of Whisky. Een gelikt bezoekerscentrum met een soort interactieve presentatie, het is allemaal haast te perfect.

Er hoort ook een kleine rondleiding in de distilleerderij bij, reuze interessant om te zien allemaal. Hier in de omgeving is het 'vergeven' van de Whiskydistilleerderijen. Het leuke om te weten is dat de whisky minimaal drie jaar in Schotland gebotteld moet zijn geweest, dus het moet zich minimaal drie jaar daadwerkelijk in Schotland bevinden, anders mag het geen Schotse whisky heten. En zo zijn er nog wel meer grappige weetjes, maar dan moet je zelf maar eens gaan kijken :-)

Om 6 uur worden we vriendelijk verzocht te vertrekken, want de tent gaat sluiten. En dat is maar goed ook, want om half 7 start de BBQ bij Kirsty, een vriendin van Fiona waar Rosalie slaapt. Voor alle calcutta-gangers en wannabees is een BBQ georganiseerd door de meiden, echt hartstikke lief natuurlijk. We zijn ongeveer met zijn tienen en er wordt heel wat afgekletst en er worden heel wat herinneringen opgehaald. Kirsty’s ouders, typisch Schotse mensen, komen ook nog even langs. Het is een rare gewaarwording, je komt hier voor het eerst, maar toch is het alsof je er al jaren komt. Een fijn gevoel.

Rosalie met Richard bij de BBQ

Fiona, Louisa en Donna

’s Avonds vallen we helemaal uitgeput in slaap.

Loch Lomond en kennis maken met Rosalie (en de rest)

De volgende morgen nemen we het voor Schotse begrippen karige ontbijtje tot ons. Geen eieren, geen bacon, geen bonen, eigenlijk willen we dat ook helemaal niet, maar toch ... we zijn toch in Schotland ?? We krabbelen onze spulletjes weer bij elkaar en nemen de taxi richting luchthaven. Deze keer moeten wij de taxichauffeur vertellen hoe hij moet rijden. We willen graag afgezet worden bij de autoverhuur van Arnold Clarke. Hij weet niet waar dit is en ik ben er twee jaar geleden nog geweest (en mijn geheugen werkte deze keer optimaal, ik wist het nog precies !). Taxichauffeur blij dat hij weer wat geleerd had en wij blij dat we niet weer met een shuttlebus op pad hoeven.

Een mooie glimmende, grijze, bijna nog nieuwe Vauxhall Corsa staat op ons te wachten. Het is even onwennig, links rijden, sturen, kijken, denken, maar even later zijn we dan toch op weg. Maar op de een of andere manier lukt het maar niet om van Edinburgh af te komen. Elke keer zitten we weer op de weg naar deze stad toe, terwijl we hier helemaal niet hoeven en willen zijn.

Het is ook even best lastig die linkse rotondes en we laten ons makkelijk meedrijven met het andere verkeer. Met dus als resultaat dat we iedere keer weer in Edinburgh belanden. Uiteindelijk pakken we de tomtom erbij en daarmee is het probleem gelijk opgelost, we zijn op weg naar Loch Lomond !

Onderweg genieten we van de vergezichten, wat is Schotland toch prachtig, terwijl dit bij lange na nog niet het meest indrukwekkende stukje is. We rijden naar Balloch, wat aan de zuidpunt van Loch Lomond ligt, het grootste zoetwatermeer van de UK. We kopen alvast een kaartje voor de 'cruise' van half 2 en gaan eerst op zoek naar een broodje. Op aanraden een een local, vinden we deze bij Corries, een gezellige kruising tussen een cafe en een pub. We doen nog even een rondje door het dorp, maar dat stelt verder niet zoveel voor. Even later zitten op voorop het schip voor een rondvaart over Loch Lomond. Op het water is het best fris, het is flink bewolkt, af en toe vliegt er een spetter en de wind maakt het er niet aangenamer op.

een kasteel (nu hotel) langs de oevers van Loch Lomond

Maar we houden vol en genieten met onze neus in de wind van de prachtige uitzichten vanaf het meer. Het uurtje vliegt voorbij en als we terugzijn bij Balloch krijgen we een smsje van Fiona, ze zijn weer 'thuis' en we zijn welkom. Mmmm, wij zitten op zo'n 2 uur rijden van Perth, dus dat zal zo snel niet lukken. We bellen Rosalie op om te vertellen dat het later wordt, want we willen ook nog even langs het bezoekerscentrum van Loch Lomond. Als we de parkeerplaats oprijden, krijg ik een soort deja-vu. Een ook het centrum doet me erg bekend voorkomen. Twee jaar geleden was ik met Wilbert ook bij een soortgelijk iets, zouden alle toeristencentra langs de 'lochs' soms eenzelfde bouw hebben ? Want toen waren we toch bij Loch Ness ? Als we even later het bezoekerscentrum inlopen weet ik het ineens allemaal weer. Dat was niet Loch Ness, dat was Loch Lomond ! Ik ben hier twee jaar geleden ook geweest, same place. Toen ook een rondvaart gedaan, maar dan vanuit Tarbert, waar we een uur laten doorheen rijden. Ik herken gelijk de plek waar we toen opgestapt zijn. Grappig en ik maar denken dat ik nog nooit bij Loch Lomond was geweest ...

Zicht op Loch Lomond vanaf het bezoekerscentrum

Op weg naar Perth, wordt het weer er niet beter op. We rijden door dikke bewolking, soms regen, soms miezer, eigenlijk allemaal niks. Ineens herinner ik me dat we tegen de B&B in Perth gezegd hebben dat we er rond 4 uur zouden zijn. En het is nu half 5 en we zitten nog zeker 1,5 uur van Perth vandaan. Ik bel de B&B op. Gelukkig is het geen probleem, ze zei dat we zeker maar nog moesten genieten van deze prachtige dag en dat we alle tijd konden nemen. Ik begrijp er niets van, het regent inmiddels flink. Als we Perth naderen begint het kwartje te vallen. Het wordt steeds warmer en de zon gaat breekt goed door. In Perth zelf lijkt het wel zomer, heerlijk veel zon en lekker warm. We zaten vandaag weertechnisch dus op de 'verkeerde' plek ! Ach ja. Kathleen van de B&B ontvangt ons heel hartelijk. De Schotten stellen je (bijna) nooit teleur, het zijn reuze aardige mensen. Ze laat ons haar afschuw blijken van de aanslag op de koninklijke familie van 30 april. Het heeft in het buitenland blijkbaar ook nogal wat aandacht gekregen. De kamers zijn prima. Zelf heb ik de 1-persoonskamer en mam krijgt de kleine 2-persoons.

Onze Bed & Breakfast

We gunnen ons 10 minuten om even op te frissen en gaan dan op zoek naar Rosalie. Zij zit een kilometer verderop in dezelfde straat, dus dat is wel handig. Fiona is er ook en ze zijn opgetogen. Hun missie is geslaagd, vandaag hebben ze gehoord dat de 6 Schotse scholen staan te springen om een aantal projecten te adopteren. Geweldig ! Met ons huurautootje rijden we met z'n vieren naar het centrum van Perth, hier zit Richard (de vriend van Fiona) op ons te wachten in Paco's, een restaurant. Het is gezellig, we kletsen lekker bij, Richard raadt ons nog wat bezienswaardigheden aan en voor we het weten is het eten op en de avond voorbij. Het is geen moment stil geweest, maar dat is eigenlijk ook niet mogelijk als Rosalie erbij is :-)

Mam, Rosalie en ikke

Morgen moet Fiona helaas werken, maar Rosalie is 'vrij'. Dus we gaan met z'n drieen op pad, we hebben een lijstje gemaakt van dingen waar we graag heen willen, dus dat komt wel goed. Voor morgenavond staat een bbq gepland met zo'n 10 mensen, die allemaal op een of andere manier met Calcutta te maken hebben. We hebben er zin in, maar eerst maar eens bijtanken, welterusten !

Met mam naar Perth (Schotland)!

Trompetgeschal door het vliegtuig, we zijn net geland op Edinburgh airport en mogen meedelen in de feestvreugde van Ryanair, alwéér een vliegtuig dat op tijd is vertrokken én geland. Ze schijnen een 'op-tijd-%' te hebben van meer dan 90%, waar ze dus heel trots op (mogen) zijn. Maar om dat nu op deze manier te laten blijken, ach, het is eigenlijk best grappig ..

Het is midden in de nacht, anderhalf uur geleden hebben Erik en pa ons in Weeze op het vliegtuig gezet. 'Ons' zijn in dit geval Willeke en Ria. De taxichauffeur vraagt 'what brings you here'. Het is flauw om te antwoorden 'het vliegtuig'! En we vertellen hem dat we vrienden op gaan zoeken. Rosalie is een week in Schotland om haar projecten in Calcutta te presenteren op scholen. Fiona helpt haar hierbij (en woont hier ook). De taxi brengt ons naar het hotel, waar we binnen no-time in slaap vallen. Het was een lange dag en het worden waarschijnlijk nog langere dagen ..

De kamer in het 'Original Raj Hotel' in Edinburgh

Heerlijk voorjaar !