'Thuis' gekomen na die mislukte taxirit, ben ik gelijk onder de douche gesprongen, even alle viezigheid (en boosheid) van me afspoelen, ik voelde me gelijk stukken beter ! En ja, ik had twee uurtjes om even te rusten, maar daar heb ik hier geen tijd voor. Dus ik werkte nog wat aan het budget (er moest nog wat aangepast worden), werkte het weblog bij en zocht weer verder naar foto's voor de diverse nieuwsbrieven. Tegen zevenen heb ik Rosalie gebeld of zíj al uitgerust was, want er moest nog aan een boek gewerkt worden.
Een goed half uur later was ik bij haar. Vier jaar geleden is ze ooit begonnen met het schrijven van haar belevenissen in Calcutta, hoe ze hier is terechtgekomen, hoe haar stichting ontstaan en ontwikkeld is, etc. Eigenlijk zat er geen lijn in het boek, ze schreef gewoon wat er in haar opkwam, niet in chronologische (of welke) volgorde (dan ook).
Nu is er via via iemand in Amerika een opera aan het schrijven over Rosalie. Ze kan het zelf niet geloven, maar het is toch echt zo. En zij wilden graag delen van het boek lezen ter inspiratie voor de opera.
Maar ja, alle stukjes zijn geschreven in een email (naar haarzelf) én dus NIET in chronologische volgorde, etc. Gelukkig had ze zelf al heel veel voorwerk gedaan en alle stukjes geknipt en geplakt in een wordbestand én in een soort volgorde gezet. Nu moest alles nog in eenzelfde lettertype komen, zelfde letterhoogte etc. Maar er bleken ook alinea's gesplitst te zijn, wat niet nodig was, nou ja, om een lang verhaal kort te maken, tot 10 uur zijn we bezig geweest om de 104 bladzijden er enigszins toonbaar uit te laten zien (en ja, ik weet dat je een blok kan maken om het lettertype in één keer te wijzigen :-)).
Maar goed, het 'boek' is nu gemaild naar de opera-schrijver, dus ik ben benieuwd. Ik heb geen idee of ze het ooit uit wil brengen, maar ik heb al aangeboden de nederlandse vertaling voor mijn rekening te nemen (ik weet nog niet of ik hier straks spijt van ga krijgen ...).
En toen was het half 11 en hadden we nog steeds niet gegeten. Rosalie had niets in huis (nog geen biscuitjes !) en ik had ondertussen best trek. Op de weg naar 'huis' kom ik langs de MacDonalds, dus daar ben ik maar even aangewipt voor een frietje.
De zaak was nagenoeg leeg, maar de jongen achter de counter begroette me met aangeleerd enthousiasme. Een frietje met mayo, ik kon zelfs kiezen uit vegetable mayo (??), dus die maar genomen. Ik moest wel drie minuutjes wachten, want ze hadden geen warme frietjes op voorraad. En omdat ze dat blijkbaar vervelend voor me vonden, kreeg ik een gratis emmertje cola ?! Dat is nog eens service !
Ondertussen had ik ruim de tijd om de MAC eens goed in me op te nemen. Op het eerste gezicht ziet het er allemaal ruim en netjes uit. Maar het tweede gezicht doet dit al veranderen. De spiegels zien er niet uit, de dienblaadjes waar het eten op ligt zijn 'calcutta-plakkerig', bij de drankautomaten (achter de counter) ziet het er ook niet uit ... ik was blij dat mijn frietjes op een gegeven moment klaar waren, anders zou ik ze bijna niet meer hoeven.
Maar nee hoor, je moet hier in een restaurantje nergens ergens goed naar kijken, want dan kan je hier echt niets eten. Daar is deze MAC superschoon bij. Met Erik ging ik wel eens naar Peter Cat, daar is het licht nogal gedimd en dat is maar goed ook. De obers lopen daar met tulbanden op, die in 10 jaar niet gewassen zijn. En die mannen hebben het druk én zweten én .....
Om 11 uur was ik weer 'thuis', redelijk op tijd toch ? Vandaag weer veel voor elkaar gekregen, het to-do-lijstje wordt steeds kleiner, maar dat is precies de bedoeling.
Morgen aan de slag met de nieuwsbrieven, om 11 uur komt Shelley de kaarten brengen die ik in december besteld heb, rond een uur of 2 lunchen met Rosalie en daarna naar de Jain tempel. Voor wat rust, maar ook voor het leuke sieradenwinkeltje dat ze daar hebben, kijken of we daar nog wat kunnen scoren om te verkopen op marktjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten