Vocational programma Prayrona 3

Jullie missen zeer waarschijnlijk de foto's tussen de verhalen, maar sorry, deze keer niet zoveel bezoeken aan scholen en programma's, maar veel vergaderen en 'zaken doen' al klinkt dat interessanter dan het is.

Maar ik heb hier toch wat foto's voor de liefhebbers. Ze zijn van het vocational programma van Prayrona 3. Deze vrouwen (jonge moeders) zijn zeer gemotiveerd. Ze willen graag zelfstandig worden en meer zelfvertrouwen krijgen. Uiteindelijk zijn de kinderen hier uiteraard bij gebaat ! Er gaat blijkbaar in Afrika een gezegde : 'School je een jongen/man, dan school je een individu, school je een meisje/vrouw, dan school je een hele gemeenschap'. En dit is zeker hier in India waar.

Rosalie heeft een aantal van deze vrouwen geinterviewd en één verhaal is wel heel duidelijk blijven hangen. Deze vrouw begon gelijk te huilen toen Rosalie haar vroeg wat het voor haar betekende om aan dit programma deel te mogen nemen. Het blijkt dat haar man na 5 jaar huwelijk is overleden aan een ziekte, haar enige zoon is op 7-jarige leeftijd verdronken in de rivier. Daarna is ze door haar schoonouders het huis uitgezet en is ze teruggegaan naar haar eigen ouders, waar ze ook meer tot last was. Ze zat hele dagen binnen, huilde haar dagen aan elkaar. Voor een vrouw die al getrouwd is geweest, is het onmogelijk om een nieuwe man te vinden. Dus je bent eigenlijk teveel voor iedereen om je heen. Nu ze deel mag nemen aan dit programma heeft ze weer een doel in haar leven. Ze wil graag zelfstandig worden en voor zichzelf kunnen zorgen, niet meer afhankelijk zijn van anderen. Ondertussen stonden alle andere vrouwen om haar heen om haar te troosten.


Uiteraard heeft iedere vrouw en moeder in dit programma haar eigen verhaal te vertellen. Maar wat een mooi project, niet ?

mocht iemand zich afvragen waar deze vrouw zo
met liefde en trots naar zit te kijken ... naar haar
dochtertje van 7 jaar, zij zit naast haar en is
zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt