Space-cake en 'rock & roll on the rails'

De vrijdag begint met regen, dus we beginnen rustig aan met een uitgebreid ontbijt, beetje lezen, internetten en een schandalig lekker gebakje bij het Corner Cafe in het hotel. Bij de conciërge regelen we wat postzegels. Als hij ontdekt dat we uit Nederland komen, begint hij te giechelen. Het werkt aanstekelijk en we lachen met hem mee. Dan komt het hoge woord eruit, heb je in Nederland niet van die cake ? Van die speciale cake ? Hij giechelt steeds harder en opeens herinnert hij het zich weer: space-cake !

Aan het begin van de middag is het droog buiten en stappen we op de ferry richting Central. Hier zoeken we eerst een machine om onze Octopus-card op te waarderen. Het is dé uitvinding hier in Hong Kong en eigenlijk kan je gewoon niet zonder. Het is begonnen als een betaalmiddel voor de metro, een pasje wat je tegen een plaatje aan houdt als je de metro opstapt en het juiste tarief afschrijft als je de metro weer verlaat. Ondertussen kan je er mee betalen in het hele openbare vervoer, de bus, de ferry (ook naar de outlying islands), de tram, maar ook je blikje cola op de ferry en de boodschappen bij de 7-eleven supermarkten. Erg handig, zeker als je bedenkt dat als je contant wil betalen bij de bus of de tram, wisselgeld niet voorhanden is. De onze was na twee dagen Hong Kong leeg (erger nog, we stonden ‘rood’ ..), maar bij alle metrostations staan machines waar je de kaart op kan laden.

Hierna gaan we op zoek naar de tram. We zijn op Hong Kong island, het deel van Hong Kong waar alle grote ondernemingen (dus grote en hoge wolkenkrabbers) staan. Het blinkt, schittert en is hoog. Als je omhoog kijkt om het hoogste deel te kunnen zien, val je soms bijna achterover. Dit komt natuurlijk ook omdat bijna elke m2 bebouwd is, dus je staat vrij dicht op het gebouw als je het wilt bekijken.



De tramlijn rijdt ca 16 km langs de gehele kust van HK island, althans reed. Vroeger lagen de rails langs het water, nu op sommige plaatsen zo’n 500 meter landinwaarts door alle landwinningprojecten over de jaren heen. Het landjewinnen is nog steeds niet gestopt, getuige de nieuwe luchthaven en disneyland. Het is de grootste houten ‘dubbeldekkerstramvloot’ ter wereld, ze reden voor het eerst in 1904. De mensen toen waren zeer onder de indruk, er stonden lange rijen bij de haltes. Niet om mee te rijden, maar om in te stappen, er door te lopen en er ook gelijk weer uit te stappen. Daarna werd hij vooral gebruikt voor goederenvervoer, de inwoners hingen hun karren achter de tram. Al snel werd een wet gemaakt die het verbood om rijdend materieel te maken met een as net zo breed als de tram. De wet is nog steeds van kracht. Een ritje kost 2 HK dollar (ca 50 eurocent) en voor dit tarief mag je de hele 16 kilometer mee.



Maar goed, we nemen de tram richting Sheung Wan, het moet een deel van Hong Kong zijn wat nog enigszins doet denken aan het oude Hong Kong van voor de wolkenkrabbers. Het is moeilijk, ook in dit deel reiken alle gebouwen tot heel hoog, maar met wat fantasie kom je een heel eind. Het is in ieder geval erg leuk om te wandelen tussen de winkeltjes met gedroogde kruiden, vis, hagedissen en andere ‘unidentified objects’, ze worden gebruikt voor de traditionele medicijnen. Er is ook een straat waar vogelnestjes verkocht worden (voor de soep ?), ze zijn vast erg duur, ze staan meestal gestald achter glas. We zien een aantal kleine tempeltjes, maar bezoeken ook de grotere (en oudste en bekendste) Man Mo tempel. Ook hier weer veel wierook, heel veel wierook !!

En vraag niet hoe we het gedaan hebben, maar in het westers georiënteerde Hong Kong krijgen we het voor elkaar om een restaurantje binnen te stappen waar geen Engelse kaart is. De serveerster kent twee woorden, rice and chicken, dus we krijgen … Gelukkig smaakt het goed, al had de kip niet in stukken gehakt hoeven te worden met bot en al, het maakt het er niet makkelijker op met de stokjes.

In Sheung Wan bedenken we een plannetje uit, we nemen de tram richting het oosten, omdat alle trams tjokvol zitten, blijven we bovenaan staan, achterin en wachten net zo lang tot we kunnen zitten. Dan hebben we een leuk uitzicht over de verlichte straten (het in ondertussen donker geworden) en hebben we onze eigen (goedkope) Hong Kong by night tour. Het plan lukt deels, het goedkope deel lukt (een uur trammen voor 50 eurocent), het zicht op de verlichte straten is prachtig, maar het zitdeel mislukt, de dames die we graag hadden zien uitstappen bleven bijna tot het eind toe zitten. Echt comfortabel is het niet, de tram met z'n houten (smalle) stoeltjes en de rails zijn ook zo gladjes niet meer. Bij het eindpunt lopen we een markt op. Het is op z’n eind, iedereen is een beetje aan het inpakken of verkoopt zijn laatste waar. Zo liggen er bij een kippe-kraam nog 6 poten. En dan niet een poot met vlees, nee, zeg maar 6 voetjes met tenen. De Chinezen lusten volgens ons ook het hele beestje, we zien een snuit van een varken liggen (alleen het deel met de twee neusgaten), geitekoppen, tongen, vissekoppen, jammie, jammie !

Omdat Erik de tram zo wel genoeg vond (ik wilde weer wel dezelfde weg terug), nemen we de bus terug. We stappen uit bij Causeway Bay en weten niet wat we zien. Massa’s Chinezen, maar dan ook massa’s ! Wat een volk ! Het blijkt het populairste winkelgebied van Hong Kong te zijn en dat is zichtbaar. We zoeken hier een restaurantje en belanden in een soort Franse bistro. Er is veel keuze hier, maar bij de meeste restaurantjes staan lange rijen buiten te wachten op een tafeltje. We maken gelijk kennis met de jonge en hippe bewoners van Hong Kong, dit is ‘the place to be’, dat is duidelijk.

Na het eten nemen we de metro terug naar Tsim Tsa Shui, waar we met de pendelbus terug gaan naar het hotel. Weer een dag met verrassingen achter de rug !!

Dilemma ...

Nou, vanmorgen werden we wakker met regen ... allemaal weer niet zo leuk. Maar ach, een ochtendje relaxen is eigenlijk ook wel lekker, uitslapen, uitgebreid ontbijten, beetje lezen, internetten en uiteindelijk weer afgezakt naar de lobby, naar onze favoriete stek in het hotel, the cafe corner ...

Zie hier op de foto voor welke dilemma's je wel niet komt te staan als je hier een bakkie koffie wilt drinken, lastig, lastig, lastig ...

Erg krap in de Chinese bus

Na een dagje stad, besluiten we vandaag naar één van de ‘outlying islands’ te gaan. Onze keus valt op Lantau, het eiland waar ze een paar jaar geleden het vliegveld naast gelegd hebben en vorig jaar Disney Land. Het is dan ook eigenlijk een schiereiland, want er is een brug naar het vaste land aangelegd (inclusief metro). Maar goed, wij besluiten dit te negeren en gaan lekker met de ferry. Lantau is haast twee keer zo groot als Hong Kong Island, maar er wonen maar 45.000 mensen (HK Island 1,4 miljoen). Niet alle inwoners wonen er vrijwillig, er zijn drie gevangenissen op het eiland.

Alhoewel de luchthaven en disney land gelijk de indruk wekken dat het een druk en onpersoonlijk eiland is, niets is minder waar. Het eiland zelf is groener dan groen en bestaat uit mooie stranden en kleine dorpjes. Het blijft wel Chinees natuurlijk, dus laat het woord ‘gezellig’ maar gerust weg.

Na een half uurtje met de fast ferry komen we aan op Mui Wo, iedereen heeft veel haast om de boot af te komen en als wij (als laatste dus) buiten komen, begrijpen we waarom. Er staat inmiddels een hele lange rij bij de bus naar het Po Lin klooster, de ‘hoofdattractie’ van het eiland. De rij is zo lang dat er een aantal bussen nodig zijn om iedereen mee te nemen. We zien het eens even aan en stappen in de bus die ernaast staat. Hij blijkt naar Tai O te gaan, een dorpje helemaal aan de andere kant van Lantau.

De bus is al bijna vol, maar er is nog plaats naast een oud Chinees mannetje. We zitten allebei achter elkaar aan het gangpad. Alles is smal, de bankjes, het gangpad, de ruimte tussen de stoelen, alles is gemaakt voor de kleine Chinese lichaampjes. Er staan dan ook 5 stoelen naast elkaar (rij van 2 en rij van 3), terwijl in ‘onze’ bussen 4 stoelen (2x2) toch echt het max is. Maar goed, Lantau is erg bergachtig (hoogste punt 934 m) en het is wel handig krap te zitten met al die haarspeldbochten, je hoeft je nauwelijks vast te houden, je kan toch geen kant op. De bus is de jongste niet meer en af en toe krijgen we de neiging uit te stappen en te helpen duwen, maar het blijkt niet nodig. Na een klein uurtje zijn we dan in Tai O, de meeste mensen hebben de bus onderweg al verlaten, slechts een klein aantal mensen moesten ook hier zijn.

Tai O ligt aan de kust, vroeger leefde de mensen van de visvangst en nog steeds komen lokalen hier hun vis (zowel vers als gedroogd) halen. Een groot aantal mensen leeft hier op palen in het water, het ziet er allemaal erg armoedig uit.

We doen een rondje door het dorpje, zien (en ruiken) veel gedroogde vis en strijken neer in het ‘upmarket’ (volgens de reisgids) Fook Lam Moon restaurant. Nou ja, ‘upmarket’, voor hier waarschijnlijk wel. Het is toch gewoon zo’n kantine-restaurant, wel erg druk en vol met Chinezen. Ons visje smaakt prima en al snel ontdekken we waarom het servies er zo gehavend uit ziet. Als men is uitgegeten komt er een soort grote regenton op wielen aanrijden, waarin al het servies inclusief etensresten, servetten (een toiletrol die op de tafel staat) en allerhande restanten wordt ingegooid. Een erg snelle en efficiënte manier van tafels leegmaken, maar it’s killing voor je serviesgoed.

We bezoeken nog een tempeltje en zoeken de bus weer maar eens op. Vanuit Tai O gaat er ook een bus naar het Po Lin klooster, het is maar een kwartiertje rijden. Po Lin is een enorm tempelcomplex in de bergen van Lantau. Sinds een paar jaar staat er een enorm boeddha beeld van zo’n 30 meter, van brons, in de buitenlucht. Het schijnt het grootste buiten staande boeddha beeld van brons te zijn. Een trap met 260 treden brengt je aan de voeten van de boeddha, als we halverwege even staan uit te hijgen, zien we dat je ook gewoon met de auto/bus naar boven kan. Maar ach, de trappen zijn vast beter voor je karma en we lopen stug door.

In het klooster zelf geven een paar over-enthousiaste jonge monniken een kleine demonstratie ‘vechtsport’ (al noemen ze het zelf vast niet zo). Erg leuk om te zien, ze zijn niet ouder dan een jaar of 12 en je zag ze overleggen. ‘Als jij nu zo doet, vang ik je hier op’, etc. Het klooster zelf is vrij nieuw en perfekt, beetje jammer eigenlijk.

Binnenkort wordt het erg gemakkelijk om hier te komen. Je kan dan met de metro vanuit de stad zelf naar Tung Chung op Lantau en van daaruit wordt er momenteel een kabelbaan aangelegd van 6 kilometer lengte naar het klooster. Jammer dat deze nog niet af is, had vast een mooie rit geweest.

Vanuit het klooster nemen we de bus weer terug naar Mui Wo, waar we net de ferry missen. Als een ferry of een bus hier in Hong Kong om bijv 18.34u gaat, is hij ook weg om 18.34u en geen minuut later. Dus als de bus om 18.34 aankomt, ben je te laat. Ach, de volgende gaat al over 40 minuten, no problem ! Voordeel is dat we aankomen wanneer het donker is, het is werkelijk prachtig om zo Hong Kong binnen te varen met aan twee kanten prachtig verlichte gebouwen. We worden er stil van ..

Goudvissen in Kowloon !

Vandaag is het tijd voor het echte werk en we starten in Kowloon ! Met de gratis hotelshuttle (we blijven immers Zeeuwen ..) zitten we binnen een kwartiertje in hartje start. Na nog geen 50 meter zwichten we voor de Starbucks, even een cappuccino voor we ons in het stadse geweld storten. Gesterkt wandelen we maar een eind weg, overal winkels, winkels en nog een winkels, overal reclame, reclame en nog eens reclame, wat een stad ! Ineens zien we een stadspark, Kowloon Park en we wandelen de oase van rust in. Ineens staan we oog in oog met een redelijk cluppie flamingo’s, roze flamingo’s met de hoge flatgebouwen op de achtergrond, in Hong Kong lijkt alles mogelijk.

Hierna op zoek naar een tempel, die moet hier ergens in de buurt zijn. Maar we dwalen af, we zien onder een weg een markt, een markt is altijd gezellig, dus we nemen een kijkje. Voor we het weten moeten we onze weg zoeken tussen … etende Chinezen, de markt eindigt in een soort foodcourt. Uiteindelijk vinden we bij toeval toch de tempel, wat niet meer blijkt te zijn dan een paar boeddhabeelden in een ‘schuurtje’, zoals wij dat zouden noemen. Weer veel wierook en etenswaren, het is er niet druk.

Via Nathan Road (winkels, winkels, winkels ..) lopen we naar het water. De Avenue of the Stars, hier heb je het mooiste uitzicht op de overkant, de zo typische skyline van Hong Kong. Jammer genoeg zit het weer niet erg mee, het is heiig en het uitzicht is is alles behalve helder, maar ach, we zijn er nog een week, dus we houden moed. Op de Avenue of the Stars liggen tegels van alle bekende filmsterren. We kennen er maar twee, Bruce Lee (is snel gevonden) en Jackie Chan (is nog sneller gevonden). De laatste tegel is bijna versleten .. iedereen wil wel vereeuwigd worden met de tegel van Jackie, jong en oud legt dan zijn handen in die van Jackie en ‘one, two … thlee !’. De Avenue wordt overigens keurig schoon gehouden, we treffen meerdere malen een man aan die met een plamuurmesje de onrechtmatigheden van de stoep schraapt.

Het wordt tijd om te eten en al snel vinden we een tentje vol met Chinezen, veel Chinezen, dan is het eten meestal wel goed ! Er wordt heel wat afgeslurpt en we genieten gewoon mee van onze eerste ‘stokjesmaaltijd’. Het is weer even wennen, maar we zijn het gelukkig niet verleerd.

Hierna nemen we de metro naar Yau Ma Tei, een stukje noordelijker. In de metro ontdekken we dat je er gratis kan internetten we kijken de foto’s van schoonzus Nancy, die momenteel drie maanden door Nieuw Zeeland reist.

Het is ondertussen gaan regenen en dat is errug jammer, we wilden naar de ‘birds market’, waar volwassen Chinezen zich erg schijnen te bekommeren om hun gevleugelde vriendjes, maar ja, als het regent zullen ze wel ergens binnen gekoesterd worden.

Uiteindelijk belanden we in een straat waar vissen verkocht worden, niet voor consumptie, maar voor de Feng Shui in huis. Goudvissen in alle soorten en maten, al voorverpakt in een zakje zijn ze opgehangen aan een rek, ze kunnen zo de boodschappentas in. De meeste visjes bewegen niet meer of nauwelijks … ik ben al lang blij dat vissen niet zielig kunnen kijken, anders zou ik het hier vast niet droog houden.

We lopen verder en belanden weer in een drukke markt, het regent nog steeds, jammer hoor, het is toch al een wat droevige buurt en het maakt het er niet beter op. Uiteindelijk komen we bij de Tin Hau tempel aan, Tin Hau is de godin van de zeelieden. Buiten zouden bij mooi weer allemaal waarzeggers, handlezers, etc. moeten zitten, maar ja, die zijn er dus nu mooi niet. In de tempel wordt weer flink wat wierook gestookt. Hier hangt ook de spiraalvormige wierook, ze schijnen een week mee te gaan.

We zijn de regen meer dan zat en belanden in een cafeetje, het is tijd voor een bakkie met een gebakkie (want ook zoetigheid is hier goed verkrijgbaar !!).

’s Avonds bevinden we ons weer vlakbij de Avenue of the Stars, wat is het uitzicht fantastisch, als het donker is en alles mooi verlicht (nu extra vanwege de feestdagen), weet je niet wat je ziet. En vanavond is het ook nog een de ‘symphony of ligths’, een laserspektakel op muziek. (http://www.tourism.gov.hk/symphony/). Het duurt een kwartier en de meeste gebouwen ‘doen mee’. Aan beide kanten, al zie je van de overkant natuurlijk meer dan van je eigen kantje. De Chinezen zijn erg onder de indruk van de lasers, de oohhs, maar vooral de aaaaahhhhs zijn niet van de lucht !

Ondertussen flink stuk van een dagje Hong Kong, duikelen we de shuttle bus weer in en met een kwartiertje zijn we weer thuis, waar we de hectiek van de stad met het badwater door het putje laten slurpen …

Whampoa !

Dinsdag, nog steeds dag van aankomst …. Vanmiddag kennisgemaakt met Hong Kong, na aankomst de omgeving van het hotel verkend, Hung Hom. Hier draait alles om Whampoa (oa eigenaar van ‘ons’ kruidvat), het lijkt wel of de hele omgeving deze onderneming toebehoort. Er staat een enorm cruiseschip tussen de flatgebouwen en het doet dienst als winkelcentrum. Er is een enorm gebouw met allemaal restaurants, een enorme bioscoop, nog meer restaurants en winkels (als de Hong Kong Chinezen niet kunnen eten en/of winkelen zijn ze niet gelukkig lijkt wel) en zelfs ons hotel lijkt erbij te horen. Maar het straatbeeld is, hoewel druk, vrij rustig. Geen geschreeuw op straat, geen getoeter, redelijk relaxed ...

Tussen alle westerse winkels (van Esprit tot Toys ‘r Us, Mango tot Body Shop) zijn er gelukkig ook een hoop ‘typische’ winkeltjes. Veel makelaars, de ramen hangen vol aanbiedingen, raar genoeg meestal zonder foto van de betreffende flat (2 onder 1 kap kennen ze hier niet hoor!). Maar ook veel drogisterijen waar je je eigen kruidenmengseltje kan krijgen. Bij sommigen staat een lange rij wachtenden, uit de meest vreemd uitziende kruiden en gedroogde …… (veel komt uit Japan, de rest konden we niet lezen) wordt een persoonlijk mengsel gefabriceerd. Veel eettentjes tussendoor, een beetje kantine-achtig, vaak met ongezellige verlichting, maar wel altijd erg druk.

Tussen al het westerse geweld gelukkig ook nog een klein tempeltje. Mensen lopen in en uit met flinke bossen wierook en ook veel voedsel. De goden hebben trek vandaag.

Het ziet er leuk uit, de eerste indrukken bevallen ons wel. East meets west in Hong Kong, we gaan ons prima vermaken deze week !!

Erik & Willeke

We zijn gearriveerd !

Daar zitten we dan, in onze hotelkamer op de 15e verdieping met uitzicht over water, boten en wolkenkrabbers. De kamer is groot en ruim, niet wat we gewend zijn van stedenhotels, maar goed, we zitten dan ook in een voor ons doen duur hotel. Kamer 1537, dan weet je het wel, het is groot ! Maar alles is groot hier, dus we doen gewoon lekker mee.

De eerste indrukken zijn toch wel weer anders dan verwacht. Vooral vanaf de luchthaven, veel groen, bergen, bomen en bossen. Niet het eerste waar je aan denkt als je Hongkong leest. Maar hoe dichterbij de stad zelf nadert, hoe meer beton je voor ogen krijgt. Vooral in hartje stad is elke vierkante meter meer dan dubbel benut. Een wegenkaart van deze stad moet haast wel een 3d tekening zijn, anders heb je er niks aan. Overal lopen wegen onder en boven elkaar, afslagen, bruggen, gebouwen, alles is hier in meerdere verdiepingen.

Maar goed, eerst maar eens bijkomen, in het vliegtuig niet veel geslapen, dus we zullen wel voortijdig instorten. Straks eerst maar eens lekker lunchen met uitzicht op het water ...