Het is me een stel bij elkaar, ik moet toch erg regelmatig hard lachen om de capriolen van Vlekkie en Bassie. Vanmorgen nog, ze waren een poosje buiten geweest (onder toeziend oog van mama Meisie) en ik had ze weer binnen gedaan. Onder protest, want ze vonden het buiten toch wel erg spannend en leuk. Ik zat nog even buiten, toen ik achter me keek en Vlekkie zag, hij had zich aan het gordijn naar boven gewerkt en keek net over de rand van de onderste buitendeur heen, al bungelend aan het gordijn ! Ik moest er toch wel heel hard om lachen !
En een paar tellen geleden ... ik was ze (weer eens) kwijt, maar dat gebeurt zo vaak, dat ik ze al niet meer ga zoeken, ze komen vanzelf weer tevoorschijn. Op zoek naar een ordner, draaide ik aan mijn ordnercaroussel. Ineens kwamen daar Vlekkie en Bassie voorbij ! Ze hadden zich genesteld in een hoekje waar geen ordners stonden !! Fantastisch, zo'n heerlijk stel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten