ziet er best indrukwekkend uit, niet ?Vandaag is het alweer zaterdag, de eerste week is weer al voorbij, al voelt het alsof we er al maanden zitten. Na het ontbijt wandelen we op het gemakkie naar Sudderstreet. Onderweg kopen we nog wat jurkjes voor Shanda. Shanda is een meisje uit Prayrona 2 en komt uit een van de armste gezinnetjes. Haar vader is altijd dronken, haar moeder werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ze heeft een oudere broer, die is verslaafd aan drugs. Ze heeft twee oudere zussen, de oudste is getrouwd, maar raakte zwanger. Omdat de schoonfamilie niet nog een mond kan voeden, is haar zus naar huis gestuurd. Dus binnenkort komt er nog een babytje bij ook. Omdat ze van de laagste kaste zijn, willen andere meisjes niet met haar spelen. Maar denk niet dat ze zielig is of doet, ze bruist van de energie en is de vrolijkheid zelve, echt onbegrijpelijk. Shanda heeft alleen maar vodden als kleren, dus we hebben aan Reena gevraagd of het oke is als we iets voor haar kopen. Dus vandaar (voor degene die mijn fotoboek van afgelopen november hebben gezien, het is het meisje van de voorkant van het boek). We kopen twee jurkjes en een salwarsuit voor haar, we zullen later ook nog wat shampoo en zeep halen en nog wat baby-dingetjes voor straks. We geven deze spulletjes aan Reena om jaloezie onder de kinderen te voorkomen. Dan weten ze in ieder geval niet dat het van ons vandaan komt, dat is beter.
In Sudderstreet lunchen we en daarna gaan we met mr. Khan weer op pad richting Prabartak. Rosalie kan vandaag niet mee, dus wij hebben vandaag de leiding ! Daar aangekomen worden we weer allerhartelijkst ontvangen. Meeta vertaalt de les voor ons vandaag. Zij is een van de 'normale' bewoners, zij is zowel geestelijk als lichamelijk in orde. (In tegenstelling tot de rest.) Niemand kent haar verhaal, ze is daar ooit te vondeling gelegd en opgenomen in het tehuis. Ik denk dat ze begin 30 is.
Na het hoedenverhaal gaan we hoeden maken. 'Topi's' in het Bengaals. Iedereen knutselt er lustig op los, er wordt geschilderd, geplakt, gestikkerd, sommigen hebben hulp nodig, maar de meesten redden het prima. Als iedereen klaar is nieten we de twee helften van de hoed aan elkaar en zetten we ze op hun hoofd, apetrots zijn ze.
Hierna doen we ook hier de spelletjes blikgooien en appeltjes gooien. En wat een pret hebben we weer. Deze spelletjes zijn toch wel een groot succes gebleken !
We nemen afscheid, want we zullen hier deze week niet meer terugkomen. Maar hopelijk niet voor lang, want dat we terugkomen, staat vast !
Mr. Khan rijdt ons vervolgens naar het huis van Reena en Ashit. Het is niet zover van Prabartak vandaan, een minuut of vijf. Ook daar een hartelijke ontvangst. Reena's zoon Rublu is er ook, hij woont in Cochin, maar is op bezoek bij zijn moeder en broer omdat zijn vriend deze week trouwt. Het is een aardige vent, die ons een en ander kan vertellen over India en de gebruiken van de diverse streken. Hij is een geletterde kerel, heeft een goede baan en spreekt goed Engels. Hij moet alweer voor het eten weg, maar we spreken af elkaar later in de week nog een keer te treffen.
Reena en Ashit hebben heerlijk voor ons gekookt, we genieten volop. Ze leren ons een paar woordjes Bengali en het blijkt af en toe gelijkenissen te hebben met het nederlands. Best grappig om te zien. Na het eten vergaderen we over de Prayrona 3 school. Zo hebben ze zelf best goede plannen en ideeen wat met de school te doen.
Ze komen nog wat leraren tekort en willen nog het een en ander aanschaffen. Wij hebben alles genoteerd en zullen kijken wat we er aan kunnen doen. Ik denk dat we het meest van hun wensen wel in kunnen vullen. Meer dan eens wordt duidelijk dat het mensen zijn met hart voor hun werk, maar zeker met hart voor de kinderen. Ze cijferen zichzelf helemaal weg, ongelofelijk eigenlijk. Zo werkt Ashit op drie scholen 6 dagen in de week van 5 uur 's morgens tot 7 uur 's avonds. En dat in dit klimaat ! Wij zijn na 3 uurtjes actie al doodop !
Met een hoofd vol informatie verlaten we Reena en Ashit. Er is veel om over na te denken ! Gelukkig weet de taxichauffeur ons op het goede adres af te zetten (blijft toch altijd weer spannend hier) en circa half 11 zijn we weer in het hotel. Eerst maar eens alles laten bezinken, truste !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten