Inmiddels zijn we weer thuis van onze trip naar Calcutta. Het heeft veel indruk gemaakt om te zien hoe de projecten lopen, behoudens enkele kleine strubbelingen, verlopen alle projecten prima.
Het bezoek aan de steenfabriek net buiten Calcutta is niet zonder gevolgen gebleven. We waren erg ontdaan door de situatie van de kinderen daar. Meewerken op de fabriek, totaal geen faciliteiten voor kinderen ... We zijn dan ook extra gedreven om hier een kleine school te beginnen. We hebben Shelley al het 'go ahead' gegeven en ze is al in onderhandeling met de fabrieksmanager en ze is al op zoek naar een lerares. Hopelijk kunnen we hier volgend jaar starten met het geven van de lessen.
Om geld in te zamelen voor dit bijzondere project, hebben we onze decemberzegel-aktie hieraan gekoppeld. Vanaf vandaag verkopen wij speciale Help2Help-Decemberzegels. Een velletje van 10 zegels kost EUR 3,75. U kunt deze bestellen via info@help-2-help.nl.
Vandaag alweer de laatste dag, wat is de tijd voorbijgevlogen ! En het lijkt ook wel weer tijd om naar huis te gaan, de keel- en neusholtes gaan het begeven ... Maar aan de andere kant hadden we wel wat meer tijd met de kinderen door willen brengen, volgende keer moeten we toch maar weer wat langer gaan !
Vanmorgen zijn we gestart met een taxiritje naar de Jaintempel. Behalve dat de tempel erg mooi is, zit er ook een leuk winkeltje bij waar we altijd goed in kunnen kopen voor onze markten. Deze keer viel het wat tegen, hij had maar de helft liggen van de andere keren, maar goed, toch nog leuke sleutelhangers 'gescoord'.
De Jain is een soort 'tussenvorm' tussen het boeddhisme en hindoeisme (heb ik me laten vertellen, vergeef me als ik het fout heb). Is het voor boeddhisten al niet 'netjes' om dieren te doden, voor Jainisten is het onvergeeflijk. Toen ik in een bakje met sleutelhangers zat te graaien en daar een dode vlinder in aantrof en die vervolgens op de grond gooide, keek de verkoper op. "What was that ?" zei hij. Ik vertelde hem dat het een dode vlinder was. Hij pakte het beestje op en zei heel verdrieting: "So beautiful ...".
De tempel zelf (de hoofdtempel) is prachtig, binnen allemaal glas en spiegeltjes, alles blinkt en schittert. Helaas mag je er geen foto's van maken (die je daar uiteraard wel kan kopen !). Maar ook de buitenkant en het tempelterrein is de moeite waard, echt een mooi stukje Calcutta.
Op de achtergrond de prachtige 'spiegeltjestempel'
De 'spiegeltjestempel'
Huh ??
Op de terugweg met de taxi was het reuze druk, hoe en waarom ? Gewoon een doorsnee maandagochtend waarschijnlijk, geen idee. Maar het leuke is wel dat je veel stil staat en dus veel tafereeltjes kunt aanschouwen. En dan is het net alsof je naar een film zit te kijken. Nog steeds na al die jaren dat we hier toch al komen, blijven we ons verbazen en verwonderen. Gelukkig maar, want dat houdt het wel leuk !
Waarschijnlijk kun je het net niet lezen, maar op het bord staat dat de man ook chirurgische ingrepen doet ... hopelijk wel ergens in een ziekenhuis en niet hier ...
Een geit op een rickshaw !
Terug in Sudderstreet zijn we eerst langs de kleermaker gegaan om mijn bloesjes en petticoats op te halen. Nou, het zag er prachtig uit. Eerst waren ze nog niet klaar, beide kleermakers zaten op de grond nog met de hand de bloesjes in elkaar te zetten, maar na een half uurtje was alles in orde. Toen ik vroeg of ik een foto mocht maken van zijn shopje, hield hij snel een tasje met de naam van zijn winkeltje voor zijn buik. Slim mannetje !!
En kijk nou toch, Sinterklaas in de krant in Calcutta !! We moesten toch wel erg hard lachen toen we dit zagen. Het stukje eronder zegt : 'Een man verkleed als Sinterklaas zwaait naar de kinderen in de haven van Hardewijk'. Verder niets, niet dat het in Nederland is, niet wat Sinterklaas betekent, erg grappig weer !!
En nu zitten we op onze hotelkamer, het is eind van de middag. De koffers zijn gepakt en alles lijkt er in te kunnen. We hebben veel ingekocht om op marktjes te verkopen en Wilbert en Ilse nemen hiervan ook een deel mee. Strakjes gaan we nog met z'n allen ergens uit eten en dan worden we morgenochtend om 6 uur alweer opgehaald bij het hotel.
Zondag vertrekken we vroeg naar Kamargacchi, een tribal dorp zo'n 2 uur buiten Calcutta. De ingehuurde chauffeur heeft weinig kaas gegeten van verkeersregels, maar dat kan van elke Indiër gezegd worden. Rosalie deelt haar visie op de zin en vooral onzin van het toeteren en Erik probeert de chauffeur tot normaal inhaalgedrag te overreden. In Kamagachi ontmoeten we Shelley. Ze runt hier een aantal projecten, waaronder een schooltje en een pre-vocational programma voor jonge vrouwen. Zo ver buiten de "bewoonde wereld" is het erg lastig fondsen werven en daarom willen we kijken of we Shelley kunnen helpen. Shelley leidt ons rond. Allereerst rijden we zo'n 3 km buiten Kamagachi naar de oever van de Ganges. Hier treffen we een enorme baksteenindustrie aan. Velden met drogende stenen, steenovens en heel veel kinderen. De arbeiders komen uit Bihar, een van de armste delen van India en werken hier 9 maanden aan een stuk. Alleen tijdens de moesson zijn ze naar huis. We zien hier ook veel kinderen zwaar werk doen. Kruiwagens met natte klei worden naar de droogvelden gereden, waar de klei in mallen worden gegooid, die vervolgens worden afgestreken en omgekeerd. De kleinsten lopen doelloos rond, er is niemand die op hen let. Het is de wens van Shelley om hier een schooltje te starten. En omdat de kinderen de hele dag in het stof werken en de ovens de locatie met een laag dikke rook bedekken, maakt ze zich erg zorgen over de gezondheid van met name de kinderen. Ze denkt daarom hard na, hoe ze de kinderen de juiste medische zorg kan geven.
Tijdens de lunch bespreken we Shelley's ideeën. Na de lunch geven de tulpenles in de openlucht. Omdat er nog een dans- en muziekvoorstelling op stapel staat en de geluidsapparatuur nog moet worden getest is het een beetje chaotisch, maar iedereen eindigt de les met een prachtige tulp. De klompen en het koningshuis deden het traditioneel goed. Het hele dorp was uitgelopen om de les te volgen.
Inmiddels is de schemer ingevallen. De locale bevolking tracteert ons op een dansvoorstelling. 5 mannen met traditionele trommels, een zesde met een luidversterkt casio keyboard en een zanger zorgden voor de muzikale omlijsting. Twee groepen van prachtig uitgedoste dames verzorgden de dans.
Na de voorstelling wilden de dames allemaal met Erik op de foto.
Tot slot bezoeken we de dames van het (pre-)vocational programma. Ze maken naast o.a. batik shawls, sarees en kussenslopen ook de prachtigste kaarten. Het was een lange maar wel een hele mooie dag. Voldoende stof om over na te denken.
De terugreis is wederom 2 uur. In het donker zie je de helft niet. En dat is geen geruststelling.
Na de muziekles in Praroyna-2, springen we in de taxi van mr. Khan en rijden we naar Praroyna-3. Het is een beetje krap, met z'n zevenen in de taxi, maar het lukt net en gelukkig is het maar een half uurtje rijden. Daar aangekomen heeft Ashit al voor ons gekookt, er staat dus weer een heerlijke lunch op ons te wachten, we worden best verwend hier !! Ook hier doen we de muziekles van Wilbert en Ilse, allereerst uiteraard het verhaal, waar ook hier inspannend naar geluisterd wordt.
Reena leest het verhaal voor, naast haar een van de leraren van de school
Iedereen moet lachen als Reena en Wilbert voordoen hoe de olifant op de trompet speelt.
Na het verhaal maken de oudere kinderen de gitaren, Reena en Rosalie helpen een handje
De kleintjes kleuren de plaatjes, die daarna op de shakers geplakt worden. Hier hebben sommige kinderen toch echt wat hulp nodig ! Nadat iedereen een instrumentje gemaakt heeft, zingen we met z'n allen het liedje, Wilbert op de echte gitaar en de rest op hun eigen gemaakte instrumentjes.
Hier het hele clubje bij elkaar ! De les zit erop !
Vrijdagmorgen waren we op de Praroyna-2 school in de Dakhindari sloppenwijk om de muziekles te doen. Reena en Ashit waren er ook en Reena hadden we hard nodig om het verhaal te vertalen voor de kinderen ! Gelukkig waren ook de oudere meiden gekomen, vaak moeten ze van school verzuimen omdat ze uit werken gestuurd worden door hun ouders, maar zo te zien, zijn ze er vandaag bijna allemaal. De 'kleintjes' staan al te springen als we binnenkomen. Ashit vertelt ons dat sommigen zelfs op zondag naar school komen, omdat ze het zo leuk vinden. Maar ja, op zondag is de school toch echt gesloten ...
De kids luisteren ingespannen naar het verhaal
Daarna mogen de kleintjes plaatjes inkleuren, die daarna op de shakers geplakt worden
Wat een koppies !! Heerlijk !!
Helemaal trots op de zelfversierde 'shaker' (rol met rijst erin), voor vandaag mocht ze de mooie salwar van haar oudere zus aan !
Rosalie helpt de jongens met het vasthouden van de gitaar, want dat is toch best nog wel moeilijk !
De oudere dames hebben geen shakers, maar prachtige gitaren gemaakt !
Wat een plezier !
Zoals je ziet, was het gewoon weer dikke pret met de kinderen. Ook hier schalde het 'yi-ha-yi-ha-ho' van Old McDonald door de sloppenwijk toen we wegliepen !!
Vandaag is het donderdag, na een aantal drukke dagen zouden we vandaag ‘niets’ op de agenda hebben staan, even uitrusten en energie opdoen voor de komende dagen. Maar ja, woensdagochtend belde Kakaly van het RCFC, wanneer we kwamen … En omdat het altijd leuk is om daar te zijn, besloten we daar deze morgen naar toe te gaan om de muziekles te doen.
Eerst een eindje met de metro, dan met de autorickshaw (tuktuk), ondertussen weten we de weg een beetje en kennen we de spelregels. We weten waar we uit moeten stappen en hoeveel we moeten betalen en dat vinden we allemaal best stoer van onszelf. Als we het klaslokaaltje binnenlopen, zien we de eerste lieve snoetjes. Vooral een meisje in een geel jurkje, haar benen staan in een hoepel, maar ze huppelt er op haar manier lekker op los en als ze naar je kijkt zie je sterretjes in haar ogen. Wat een vrolijke meid !
Voor degene die niet precies weten wat het RCFC is, hier worden kinderen met een vergroeiing geopereerd. Veel kinderen van buiten Calcutta, die hier soms maanden verblijven, omdat ze meerdere operaties nodig hebben. Sommigen kunnen helemaal niet lopen (of zelfs zitten) als ze hier komen, maar vaak gaan ze ‘rennend’ de deur uit. Echt super ! De chirurgen die hier werken, doen dat op vrijwillige basis en krijgen hier dus niet voor betaald. De kinderen zijn uiteraard hier ‘intern’, gaan naar school als dat mogelijk is, er is een muziekprogramma om de pijn te verlichten, etc. De kinderen worden hier echt liefdevol opgevangen, prachtig om te zien hoe snel ze zich hier thuis voelen.
Er zijn momenteel niet veel patiënten in het RCFC. De afgelopen weken waren er een aantal belangrijke hindoe-feestdagen en als het mogelijk is, gaan de kinderen dan naar huis. De komende twee weken komen de kinderen allemaal weer terug om hun behandeling voort te zetten. Voor zo’n 22 kinderen was het niet mogelijk om naar huis te gaan en deze hebben dus vandaag geluk, want wij komen langs voor de muziekles !
Op het schooltje zelf zitten momenteel maar 7 kinderen, de rest ligt op de ziekenzaal. Gelukkig heeft Kakaly al geregeld dat we de les in de ziekenzaal kunnen doen, de 7 kinderen uit school gaan ook mee hier naartoe. Zo hebben we toch nog een leuk aantal en het is natuurlijk extra leuk dat de kinderen op de ziekenzaal ook weer wat afleiding hebben. Ons ‘gele’ vriendinnetje gaat ons voor naar de ziekenzaal :
Het is stil als Wilbert, samen met Kakaly, het verhaal over de krokodil in de olifant voorleest.
Als ze de gitaren en de ‘shakers’ mogen maken, is het met de stilte snel gedaan. Iedereen gaat druk aan de slag met lijm, crêpepapier, stikkers, viltstiften, etc.
Drie kinderen kunnen niet uit bed en die helpen we een beetje. Er zit ook een jongen op bed, hij was nog niet zolang geleden geopereerd aan zijn benen en zit nog volledig in ‘het metaal’. Maar zijn armpjes, oef, wat was hij mager ! Toen we bij Kakaly naar hem informeerden, begrepen we al snel dat hij er juist super uitziet nu. Toen hij binnenkwam, was hij zo zwak dat hij niet eens zelfstandig kon zitten. En dat kan hij dus nu wel ! En hij heeft zijn eerste operaties aan zijn benen al achter de rug. Hij is al flink aangesterkt en verblijft nu zo’n 9 maanden in het RCFC. Hopelijk gaat hij ooit lopend hier de deur uit.
Tijdens de les wordt een oudere jongen ineens in een witte jurk ‘gehesen’. Hij schijnt zodadelijk geopereerd te gaan worden. Dat gaat hier blijkbaar allemaal ‘tussendoor’. Gelukkig kan hij nog wel de hele les bijwonen en hij heeft volgens mij aardig in de gaten dat we medelijden met hem hebben, hij wil eigenlijk geen afstand doen van een gitaartje en dat laten we ook maar zo …
Het liedje gaat super, het ‘ji-ha-hi-ha-ho’ schalt door het ziekenhuisje. Op het laatst komt de muzieklerares nog kijken, ze neemt het initiatief over en begint Old McDonald te zingen met de kinderen, de koeien, schapen en honden komen allemaal voorbij onder begeleiding van Wilbert op Ukelele en Ilse op blokfluit. Leuk om te zien dat zelfs de leraressen zo enthousiast zijn !!
En dan is het weer al tijd om te gaan, we nemen afscheid van de kids, wensen de jongen sterkte met zijn operatie en springen weer in de tuktuk om terug te rijden naar het metrostation. Ach, al dat gemopper over het opgeven van onze vrije dag … dit was toch helemaal geweldig ? We hadden het geen van allen willen missen.
Als we ‘thuis’ zijn splitsen we ons op. Wilbert en Ilse doen hun eigen dingetjes en wij gaan op zoek naar een saree. En dat lukt wonderwel redelijk snel. Als je zo’n shopje binnenloopt, liggen er binnen no-time 20 sarees op de toonbank uitgespreid, waardoor je je gelijk schuldig voelt als je toch echt weg wilt lopen, maar goed.
Uiteindelijk lopen we een shopje binnen waar ‘beneden’ ook weer van allerhande blingbling tentoongespreid worden. Als we uitleggen dat we toch echt iets anders zoeken, omdat dat doorschijnende spul met mijn lichaam er nou niet echt fantastisch uitziet, schieten ze in de lach. We worden meegenomen naar ‘boven’. Boven ligt een hoopje stof, er lijkt wel beweging in te zitten, en ja hoor, na enig gemopper komt er een vrouw tevoorschijn, ze lag lekker te slapen. Haar man komt ook naar boven en eindelijk laten ze wat zien, wat ik mooi vindt. Dat is beter ! Uiteindelijk is het nu zo geregeld en gaan we tevreden naar buiten.
Maar ja, bij een saree hoort een bloesje en een pettycoat. De stof van het bloesje maakt deel uit van de saree en hiermee gaan we naar de kleermaker. De pettycoat kan je kopen in New Market. Maar ja, wij naar New Market, wilde ze de hoofdprijs voor een pettycoat, daar waren we dus snel klaar. Dan maar gelijk naar de kleermaker. Voor twee sarees een bloesje en een pettycoat, uiteraard is dat geen probleem voor ‘the best tailor in town’. Heel voorzichtig meet hij mijn proporties (hij schrikt gelukkig niet :-)), schrijft alles op en als het goed is, worden momenteel mijn bloesjes en pettycoat in elkaar gezet. Maandag kunnen we het afhalen !
Vandaag gaan we op bezoek bij de Praroyna-2 school in Dakhindari. Het schooltje wat toch wel ons hart gestolen heeft, lang geleden al. Onlangs heeft de Bazaar van Grijpskerke geld opgehaald om voor deze kinderen een ander gebouw te kunnen bouwen, helemaal super, deze kinderen verdienen het zo !
Maar voordat we naar de P-2 (zoals we Praroyna-2 noemen) gaan, gaan we eerst langs P-4. P-4 ? Ja, P-4 !! Een nieuwe school van de Praroyna groep. Op loopafstand (zeg 50 meter) van de P-2 school staat een overheidsschool die pas na half 11 gebruikt wordt. Ashit heeft kunnen regelen dat we deze school vanaf half 6 (’s morgens !!!) kunnen gebruiken voor de kleuters van deze wijk. Zo kunnen we de P-2 school een beetje ontlasten, want deze school zat (en zit eigenlijk nog steeds) veel te vol.
Toen we aankwamen waren we gelijk verkocht, allemaal schattige kleutertjes, verlegen glimlachend, in hun regenboogjurkjes (de meisjes dan). Deze jurkjes hebben ze voor Durga Puja (hun ‘kerst’) gekregen. In deze school staan schoolbankjes, maar sommige kinderen zijn zo klein dat ze amper boven hun tafeltje uitkomen. Hoe klein ze ook zijn, ze leren al wel lezen en schrijven, in ieder geval de wat oudere in deze groep. De juf was er uiteraard ook, een lieve juffrouw die ook een paar woordjes Engels praat.
Deze kleuters moesten één voor één op de foto voor een uitwisselingsprogramma van Rosalie. Het lukte goed, de kleuters zijn gedwee en luisteren prima. Als ‘beloning’ kregen ze een ware AH-smurf, die ze toch wel heel erg leuk vonden !
Welke smurf heb jij ??
Het deed ons goed om te zien hoe deze ukkiepukkies liefdevol werden opgevangen en daardoor op de tijden dat ze in school zijn, even onbevreesd in het leven kunnen staan. Daarna liepen we naar de P-2 school. Hier hebben we samen met de kinderen een mooi ‘bedankje’ gemaakt voor de mensen in Grijpskerke. Natuurlijk houden we nog geheim hoe het er uitziet, maar hier alvast een tipje van de sluier ….
Reena was ondertussen ook gekomen en ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ze houdt echt zielsveel van de kinderen. Maakt een praatje met de oudste meiden, vraagt hoe het thuis gaat en je ziet ook dat de meiden hun verhaal graag bij haar neerleggen. Ze vertrouwen Reena volledig. Ze lijkt haast wel een tweede moeder voor deze kinderen.
Het deed ons erg goed om Shanda weer te zien. Ze zag er echt stukken beter uit dan de laatste keer, toen maakten we ons echt zorgen. Haar mooie lange haren zijn er helaas af, maar een stoer koppie staat haar ook goed.
Vrijdag gaan we terug om de muziekles te geven, wat een feest zal dat worden !! Hierna zijn we gelijk doorgereden naar de luchthaven. De ukelele van Wilbert was aangekomen en de Emirates had geen zin om een koerier naar het hotel te sturen. Maar goed, Wilbert had hem dan ook zelf vergeten mee te nemen, dus daar zit wat in. Het duurde gelukkig niet lang, na een aantal bezoekjes aan diverse deskjes, een handtekening en goedkeuring hier en daar, kon de ukelele meegenomen worden. Weer een probleem opgelost !!
Daarna nog ‘even’ langs bij de Fairtrade Fair die momenteel in de ijsbaan (jawel ijsbaan …) van Calcutta gehouden wordt. Allemaal kleine shopjes die de leukste dingen verkopen, dus iedereen is straks welkom in ons kraam tijdens de Adventmarkt in Zierikzee !!
En toen was de dag toch al wel gewoon bijna over. Tegen vijf uur eindelijk tijd voor de lunch, nog even brood gekocht en wat andere benodigdheden … we waren redelijk ‘versleten’, zoals we dat op zijn Zeeuws zeggen.
Maar fantastisch om weer in Dakhindari te zijn, ook super om de nieuwe P-4 school te bezoeken met al die kleine snoezige kindjes …
