Zondag vertrekken we vroeg naar Kamargacchi, een tribal dorp zo'n 2 uur buiten Calcutta. De ingehuurde chauffeur heeft weinig kaas gegeten van verkeersregels, maar dat kan van elke Indiër gezegd worden. Rosalie deelt haar visie op de zin en vooral onzin van het toeteren en Erik probeert de chauffeur tot normaal inhaalgedrag te overreden. In Kamagachi ontmoeten we Shelley. Ze runt hier een aantal projecten, waaronder een schooltje en een pre-vocational programma voor jonge vrouwen. Zo ver buiten de "bewoonde wereld" is het erg lastig fondsen werven en daarom willen we kijken of we Shelley kunnen helpen. Shelley leidt ons rond. Allereerst rijden we zo'n 3 km buiten Kamagachi naar de oever van de Ganges. Hier treffen we een enorme baksteenindustrie aan. Velden met drogende stenen, steenovens en heel veel kinderen. De arbeiders komen uit Bihar, een van de armste delen van India en werken hier 9 maanden aan een stuk. Alleen tijdens de moesson zijn ze naar huis.
We zien hier ook veel kinderen zwaar werk doen. Kruiwagens met natte klei worden naar de droogvelden gereden, waar de klei in mallen worden gegooid, die vervolgens worden afgestreken en omgekeerd. De kleinsten lopen doelloos rond, er is niemand die op hen let. Het is de wens van Shelley om hier een schooltje te starten. En omdat de kinderen de hele dag in het stof werken en de ovens de locatie met een laag dikke rook bedekken, maakt ze zich erg zorgen over de gezondheid van met name de kinderen. Ze denkt daarom hard na, hoe ze de kinderen de juiste medische zorg kan geven.
Tijdens de lunch bespreken we Shelley's ideeën. Na de lunch geven de tulpenles in de openlucht. Omdat er nog een dans- en muziekvoorstelling op stapel staat en de geluidsapparatuur nog moet worden getest is het een beetje chaotisch, maar iedereen eindigt de les met een prachtige tulp. De klompen en het koningshuis deden het traditioneel goed. Het hele dorp was uitgelopen om de les te volgen.
Inmiddels is de schemer ingevallen. De locale bevolking tracteert ons op een dansvoorstelling. 5 mannen met traditionele trommels, een zesde met een luidversterkt casio keyboard en een zanger zorgden voor de muzikale omlijsting. Twee groepen van prachtig uitgedoste dames verzorgden de dans.
Na de voorstelling wilden de dames allemaal met Erik op de foto.
Tot slot bezoeken we de dames van het (pre-)vocational programma. Ze maken naast o.a. batik shawls, sarees en kussenslopen ook de prachtigste kaarten. Het was een lange maar wel een hele mooie dag. Voldoende stof om over na te denken.
De terugreis is wederom 2 uur. In het donker zie je de helft niet. En dat is geen geruststelling.
(door Wilbert en Ilse)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten