De New Territories, het gebied tussen Kowloon en de Chinese grens. Een deel is natuur, bergen, maar natuurlijk ook veel bebouwing, volgens mij houdt het gewoon niet op. Met de KCR kan je tot aan de Chinese grens, maar wij stoppen halverwege bij Sha Tin, hier staat het klooster van de 10.000 boeddha’s.
Gelukkig schijnt vandaag de zon, heerlijk, de eerste zonnige dag hier in Hong Kong, hopelijk blijft het zo ! Ook in Sha Tin zijn winkelcentra, er zijn hier overal winkelcentra… eigenlijk wel handig, je kan overal gemakkelijk een toilet vinden .. en koffie ..
Na het bakkie bestijgen we de trappen, de 500 treden op weg naar het klooster van de 10.000 boeddha’s. Het begint beneden al, of het boeddha’s zijn weet ik niet, maar er staan aan de kant van de trap wel enorme godenbeelden, allemaal anders en allemaal met goud geverfd. Een rijk klooster … alhoewel, onderweg vinden we een bedelende monnik. We geven een kleinigheid, je weet nooit of het helpt. Bovenaan gekomen is het prachtig, veel kleuren, veel goud, het is een fotogeniek klooster. Als we de belangrijkste tempel binnengaan, begrijpen we de naam. Overal in de wand staan boeddha’s, allemaal anders, of het er 10.000 zijn weten we niet, we hebben ze maar niet nageteld. Er zijn veel aanbidders en er wordt weer veel gewierookt, al mag dat (gelukkig) hier niet binnen.
Middenin de tempel ligt Yuet Kai, de stichter van het klooster, overleden op bijna 90-jarige leeftijd in 1965. Zijn lichaam is gebalsemd en ligt hier te kijk, al heeft hij wel een gouden masker op (gelukkig ..). Hij stichtte het klooster in de jaren 50, het is dus nog niet zo oud. In 1997 heeft het hele grote schade geleden door landverschuivingen, het heeft toen drie jaar geduurd voordat de belangrijkste gebouwen weer hersteld waren. Nog niet alles is klaar, er wordt nog druk aan gewerkt.
Weer beneden eten we wat bij Fairwood, een soort Mc Donalds maar dan voor Chinees eten. Het personeel is er meer dan vriendelijk en al spreken sommigen geen woord Engels, ze helpen je maar al te graag.
Met de KCR en de MTR gaan we weer terug naar Hong Kong zelf. Het is vandaag redelijk zonnig en we ‘moeten’ The Peak nog op. Echt een must als je hier komt, je staat dan op ca 400 meter hoogte en er is een schitterend uitzicht over Hong Kong en zijn haven. Maar ja, het moet dan natuurlijk wel een beetje helder weer zijn. Vanaf beneden gaat er een tram naar boven, een vooroorlogs ding, maar wel erg leuk. Het gaat zo steil, sommige stukken lijken wel 45 graden, je ligt gewoon in je stoeltje. Bovenaan viel het ietwat tegen, beneden leek het wel helder, maar het is het nog lang niet. We zien het water maar nauwelijks. Toch is het prachtig, als het later in de week nog meer opknapt, gaan we misschien nog wel een keertje terug.
Met de ferry gaan we terug naar ons hotel. Even opfrissen, want het is immers oudjaarsavond. In de krant lazen we dat ‘the place to be for the countdown’ Times Square is, dus dat is de bestemming van vanavond. Het ligt in Causeway Bay (gezellige buurt) op Hong Kong Island en om 7 uur vanavond gaat de laatste ferry erheen. In het hotel worden ook al voorbereidingen getroffen voor het feest, balonnen gaan aan de stoelen, het personeel heeft mutsjes op en de band staat al te trappelen onder het 2006 spandoek.
In Causeway Bay is het een drukte van jewelste, wat zijn er toch een hoop mensen hier. We zoeken eerst een restaurantje op om wat te eten, wat hier gelukkig geen probleem is. Vooral de sushi restaurantjes zijn erg in trek, daar staan grote groepen mensen zelfs buiten te wachten op een plaatsje. Daarna bewegen we ons richting Times Square. ‘Bewegen’ is ook letterlijk en figuurlijk wat we doen. We zijn niet alleen, grote massa’s willen allemaal naar Times Square. Maar het is niet groot, er zijn hier geen grote pleinen of open plekken in de stad en zeker niet in dit gedeelte. Door de politie worden we efficiënt en doordacht door een systeem met dranghekken geleidt. We staan nauwelijks stil en uiteindelijk lopen we op Times Square (ik schrijf het snel, toch duurde het wel een half uurtje). We lopen door een speciale passage, het plein is al vol en voor we het weten staan we aan de andere kant en kunnen we niet meer terug. Het is verbazingwekkend hoe ze hier met massa’s om weten te gaan, zonder dat er problemen ontstaan of dat mensen lang stil staan. Het is circa half 11 en we realiseren ons dat we nooit op het plein terecht komen voor 12 uur. We besluiten maar terug te gaan naar het hotel. Te meer omdat vannacht na twaalven deze massa waarschijnlijk met dezelfde metro naar huis moet als wij. De meeste ingangen van de metro zijn afgesloten of er is eenrichtingsverkeer van gemaakt. Het ‘crowd management control system’ werd al afgekondigd en is duidelijk in werking getreden. Maar we worden gered. Een Duitser die al bijna 4 jaar in Hong Kong woont, neemt ons mee naar een ingang die nog wel open is. Hij heeft hiervoor jaren in Londen gewoond en dus nu in HK. Hij is dansleraar, grappig, we hadden allerlei beroepen verwacht, maar niet die.
Als we aan de juiste kant van het water zijn, wacht het volgende probleem. We moeten met de taxi naar het hotel terug omdat alle andere vormen van OV om deze tijd niet meer rijden en ons hotel toch al slecht met OV bereikbaar is. De taxichauffeurs schrikken als ze ons zien, of ze willen niet richting ons hotel, of ze zijn bang voor ons westerlingen, de meeste spreken geen Engels. In ieder geval laten ze ons niet in hun taxi. Dan maar op zoek naar een bus die in de buurt van ons hotel stopt, maar alle bushaltes zijn verlegd doordat diverse wegen zijn afgezet. Ook nu worden we weer gered, dit maal door een Hong Kong Chinees. Hij snapt niet dat ze ons niet in de taxi laten en spreekt zelf een taxichauffeur aan. Het werkt en even later (10 voor 12 om precies te zijn) lopen we de lobby van ons hotel binnen. Op tv kijken we hoe de massa op Times Square aftelt naar 2006 en wij gaan lekker in bad …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten