Zondag, een 'vrije' dag

's Middags doen we een rondje door Calcutta. Te voet. We lopen langs winkeltjes, marktstalletjes, eettentjes, we kijken onze ogen uit. Veel mensen op straat vandaag, het is zondag. Een paar keer proberen wat jonge mannen al lopend ons hun winkel in te praten. Het was zelfs onze 'lucky day, today sunday, special price!'. Alle winkels zijn open, behalve het emporium, waarnaar we eigenlijk op weg zijn. Ach ja, dan later deze week nog maar eens proberen. We lopen een eindje verder en komen in een wat rustiger deel van het centrum terecht. Minder drukte hier, maar we worden wel wat meer nagestaard. Toch een vreemd stel, een lange dikke, een lange dunne en een korte dikke, tjsa, eigenlijk niet raar dat we af en toe wat vreemde ogen voelen prikken. We lopen langs de vuilnisbelt, de grote, maar ook diverse kleine (soms lijkt de hele stad wel een vuilnisbelt). Bij wat muziekwinkeltjes verkopen ze nog oude elpees, dik onder het stof, maar ook cassettebandjes zijn nog volop verkrijgbaar. Na een paar uurtjes indrukken duiken we Sudderstreet in voor een mango-juice, even afkoelen (het is best warm vandaag) en wat vitamientjes innemen.

Daarna lopen we voor een bakje thee door naar de familie van Mehtab. Zij wonen in een zogenaamde bustee, zeg maar de betere soort sloppenwijk. Ze zijn blij en enthousiast om ons weer te zien. Wilbert klimt heel enthousiast de verhoging (eigenlijk het bed) op, waar we gedrieen, samen met Altab in kleermakerszit op vertoeven. (Ik zal alvast het eind verklappen, er zat weinig gevoel meer in de benen van Wilbert ..) We krijgen een bakje thee en Mehtab hoort ons helemaal uit. Hij is vooral op zoek naar romantische verhalen, maar helaas, hier kunnen we hem niet aan helpen. Hij vindt Wilbert wel helemaal geweldig, 'You are very handsome !', wat hij zelfs een paar keer herhaalt. Af en toe wrijft hij de knie van Wilbert even op. Het is zo'n schat van een jongen, maar uit het kastje komen zal niet lukken in dit moslim-gezinnetje.


Afsana zag er in vergelijking met afgelopen november goed uit. Ze sipt weer even als we over haar afgewezen visum voor Schotland beginnen, maar klaart alweer snel op. Zondag gaat ze voor ons koken en we worden zelfs uitgenodigd om later in de week nog een keer te komen eten. We vragen Afsana of ze voor ons postzegels wil regelen bij het postkantoor (ja, ja, de kaarten komen eraan !) en ze lijkt blij ons hiermee te kunnen helpen. Het scheelt ons in ieder geval weer een ochtend ellende aan zo'n Indiase balie.

Als we afscheid nemen en richting hotel lopen, blijkt het al eind van de middag, we besluiten onderweg gelijk wat te eten om daarna even bij te komen. We moeten de les voor morgen nog voorbereiden, dus eigenlijk hebben we het nog hartstikke druk !

Zo belanden we om een uur of 9 op mijn hotelkamer, we willen morgen feestmutsen met de kinderen maken, maar we moeten natuurlijk wel een voorbeeld hebben. Dus maken Ilse en ik allebei ons eigen exemplaar, terwijl Wilbert nog wat gaatjes en elastiekjes in maskers maakt. Voor we het weten is het laat, weer een dag voorbij in deze hectische stad.