Sama Sebo

Gisteravond zijn we iets voor negenen op goed geluk een Indonesisch restaurant binnen gelopen. We werden ontvangen door een typische Amsterdamse blonde dame. Helaas, het zat helemaal vol, om half 10 kwam er pas een tafeltje vrij. Ietwat teleurgesteld lopen we weer naar buiten, we hadden best trek in een lekker rijsttafeltje. We lopen verder en stoppen. Waarom wachten we ook niet ? Zo lang is het niet tot half 10 ! En in het restaurant zit ook een cafeetje, dus we melden ons weer bij de blonde dame. We worden aan de bar geparkeerd, waar we na 5 minuten alweer vandaan gehaald worden, er is een tafeltje vrij. Het restaurant is vol, erg vol. Er wordt geen plekje onbenut gelaten om er mensen te laten eten. Het is gewoon vermakelijk om te zien hoe de ruimte benut wordt. We kiezen de rijsttafel en even later komen twee obers met maar liefst 22 schaaltjes aanlopen! Wat een feest. We smikkelen en smullen, want het eten is prima. De obers zijn erg aardig, een grapje hier en daar, maakt dat de krappe bedoening je niet zo opvalt. We krijgen alle schaaltjes niet leeg (nee, zelfs Erik niet) en lopen voller dan vol terug naar het hotel. Dit adresje gaan we onthouden !

Hier met een deel van alle 22 schaaltjes