Tegen acht uur treffen we ze onder treinstation Amsterdam RAI, wat precies tussen ons hotel en de RAI in ligt. Vrij soepel bewegen we ons door de beveiliging, al lijken ze wel het spelletje 'tasje-wel-tasje-niet' te spelen, waardoor we uiteindelijk allemaal toch zonder tassen de zaal in gaan. Al de spulletjes (portemonnee, water, etc.) mochten gelukkig wel mee, maar dan in een doorzichtig plastic tasje.
Het is een indrukwekkende dag. De Dalai Lama ziet er goed uit en krijgt de zaal veelvuldig aan het lachen met zijn grapjes en aanstekelijke lach. De serieuze momenten zetten aan tot nadenken, maar het is en blijft vrij ingewikkelde materie die je niet gemakkelijk tot je neemt. Over de wereldreligies is hij kort, maar duidelijk. Deze moeten gewoon naast elkaar kunnen blijven bestaan, uiteindelijk streven we allemaal min of meer naar hetzelfde. Daarnaast, zo gaat hij gedreven verder, is het Boeddhisme iets voor 'het oosten' en niet iets voor 'het westen', wij moeten ons houden bij de religies die hier al honderden jaren regeren ... Ik zie de man naast mij nog zitten. Helemaal in het geel, zelfs zijn sokken, ik durf te wedden dat hij zelfs een gele onderbroek aan had ... en dan te horen krijgen van je eigenlijk geestelijk leider dat het boeddhisme niet iets voor 'het westen' is ...
Aan het eind van de ochtend komt Nelleke er ook bij voor het middagprogramma, we zien Camilla met een vriendin en per sms hebben we contact met Regi en Peter, leuk ! Het middagprogramma bestaat uit een lezing, die o.a. wordt geopend door een erg zenuwachtige Erica Terpstra. Ze is duidelijk onder de indruk van de aanwezigheid van de Dalai Lama en struikelt meer dan eens over haar Engelse woorden. Als hij gaat zitten om de lezing te starten, kijkt hij ineens verrast op, hij staat weer op en loopt naar de rand van het podium. Daar staat een Joodse rabbi, een goede vriend van hem. De begroeting is zo welgemeend en oprecht dat de tranen even in mijn ogen schieten. Twee religies even zo intens bij elkaar ..
Na de lezing gaan Wilbert en Ilse met de trein weer naar huis, Nelleke maakt met ons nog een rondje over het marktje. Het is echter zo verschrikkelijk druk, dat we door de grote hoeveelheid mensen, soms niet eens kunnen zien wat ze in het kraampje verkopen. Wat wel gelijk opvalt, is dat de kraampjes met sieraden, prullaria, etc. heel erg druk zijn, terwijl de kraampjes met de serieuze literatuur, daar waar het zeg maar echt om draait, zitten te wachten op klandizie. Ik wil hier geen oordeel over vellen (mag niet meer van de Dalai), dus dat moet je zelf maar doen.
Ook Nelleke neemt afscheid en samen gaan we naar de laatste lezing van vandaag, die van Sogyal Rinpoche. Het is een duidelijk en krachtig verhaal. Hij vertoeft in Frankrijk (is wel geboren in Tibet) en kan als geen ander het Tibetaans Boeddhisme implementeren in de de dagelijkse en hedendaagse praktijk. Hij praat goed Engels (wat de Dalai Lama toch nog niet helemaal onder de knie heeft) en ook de vertaling is deze keer erg duidelijk. Aan het eind bleek er nog wat tijd over en wilde hij een meditatie-oefening met ons doen. De hele zaal moest zich concentreren op zijn gezicht, zelf zat hij te ver weg, maar de twee grote schermen boden uitkomst. Totdat de regie het beeld wegdraaide en stukjes uit het publiek liet zien ... jammer dat zij duidelijk even niet op zaten te letten.
Het was een mooie dag. Het is altijd weer bijzonder even in de aanwezigheid van zo'n vredelievende en wijze man te mogen zijn en ook de lezing van Sogyal Rinpoche heeft bij ons veel indruk gemaakt. Maar we moeten nog veel leren ...
(en wie zich afvraagt wat de vreemde titel van dit bericht betekent, het is een soort 'stopwoordje' van de Dalai Lama ...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten