Ze zijn al sinds maart aan het oefenen en vandaag is dan de grote dag, het jaarlijkse toneelstuk van Prabartak en de Prayrona scholen. Zie het als de jaarlijkse musical die wij opvoerden toen we op de lagere school zaten. Maanden in spanning, maanden oefenen en dan eindelijk is het zover.
Als we binnenkomen, zijn de meeste Prabartak-kids al geschminckt. Zij moeten dan ook als eerste op. En ze zijn zenuwachtig, springen op en neer van de spanning. Ze zijn verrast als ze ons zien, hadden ons blijkbaar niet verwacht. We bewondering iedereens kleding en make-up, ze zien er dan ook fantastisch uit, sommigen herkennen we niet eens !
Mehtab en mr. Khan zijn ook meegekomen. Mehtab heeft kerstvakantie en was dolbij met onze uitnodiging. Ook mr. Khan vond het leuk om mee te gaan, hij betaalde zelfs de toegangskaartjes om het terrein van het theater op te komen !
Al snel zien we Reena en Ashit, ook zichtbaar nerveus en nog even snel de laatste dingen regelend. De 'presentator' van het geheel wordt aan ons voorgesteld, wij zijn dé eregasten van vanavond en of ik bezwaar heb om straks iets tegen het publiek te zeggen. Nou ja, het is niet mijn hobby, maar ik wil ze ook niet teleurstellen. Kleine moeite, groot plezier, dus even later staan we samen op het podium en hakkel ik in mijn beste engels er wat woorden uit over 'love for the children', 'proud of the children', 'proud of reena and ashit' and 'good luck'. We krijgen nog een tak rozen en mogen weer gaan zitten.
Veel te laat (maar wat had je anders verwacht) startte het toneelstuk. En we waren verbaast! De 'kinderen' van Prabartak, 'mentally challenged' zoals dat zo mooi heet in het Engels, doen het fantastisch ! Natuurlijk zijn er een aantal die niet verder komen als decorstuk en (toch heel enthousiast) staan we waaien met hun armen, als bomen in de wind. Maar bijvoorbeeld de semi-hoofdrol wordt gespeeld door iemand die we nog nooit hadden horen praten, echt fantastisch. Als het stuk klaar is, zie je de opluchting op hun gezichten, o, wat waren ze zenuwachtig !
In de pauze gaan we nog even bij ze kijken en complimenteren we ze met hun acteerkunsten. Ze zijn nu echt door het dolle heen !
Na de pauze zijn de Prayrona kinderen aan de beurt. Voor het eerst staan er kinderen van alle drie de Prayrona scholen gezamenlijk op het podium ! Reena en Ashit zijn zichtbaar geroerd én trots én terecht !
Alhoewel we er niets van begrijpen, doen de kinderen het geweldig. Ook de kostuums zijn prachtig. Het toneelstuk is een liefdesverhaal, maar wat anders kan je verwachten in het land van de Bollywood-films. Ook hier na afloop opgeluchte gezichten, prachtig om te zien. Ze staan allemaal op het podium en kijk ze nou staan, allemaal straatarme kinderen uit de sloppenwijken en allemaal prachtig aangekleed en prachtig geschminkt en wat zijn ze trots op zichzelf !
Het is een mooi onderdeel van wat de Prayrona scholen doen. Dit onderdeel van de dagelijkse lessen heeft natuurlijk meer om handen dan het jaarlijkse toneelstuk. De kinderen leren zich ook uit te drukken, leren om te gaan met emoties en teleurstellingen. We zijn onder de indruk !
Na afloop brengt mr. Khan ons terug naar het hotel. We vragen Mehtab of hij meegaat eten bij Fire & Ice. Zijn gezicht fleurt helemaal op en zijn mond valt open 'Fire and Ice ??' stamelt hij. Ja, Mehtab, Fire and Ice. Hij is er nog nooit geweest en hij gaat graag mee ! We nodigen ook mr. Khan uit, maar hij zegt dat hij altijd om 10 uur eet en het is nu 9 uur. Achteraf vertelt Mehtab dat hij zich 'verlegen' voelde en daarom niet meedurfde.
Mehtab geniet volop, spaghetti bolognese en een ijsje toe, natuurlijk moeten we foto's van hem maken, die hij vol trots op gaat sturen naar zijn zussen in Schotland. “Misschien zijn ze wel jaloers !” zegt hij stralend !
Daarna gaan we terug naar het hotel. Het is al laat en morgen moeten we vroeg op. Met de trein naar Kamargachi, ze zeggen dat het 3 uur treinen is, we zullen het zien. Het is in ieder geval een aardig stukje buiten Calcutta op het platteland. Hopelijk is er frisse lucht, die kunnen we ondertussen wel gebruiken. Allebei rochelen en proesten we wat af de hele dag. Mehtab gaat morgen ook mee. Hij is nog nooit met de trein meegeweest, laat staan zo'n eind buiten Calcutta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten