Kerst met Shahib in Prayrona 3

Vandaag gaan we voor de vierde (en laatste) keer Kerst vieren met de kinderen. Shahib (ober bij Fire & Ice) wilde graag mee om de puzzels uit te delen en we zijn benieuwd of hij inderdaad op de afgesproken tijd bij ons hotelletje verschijnt. Om 10 voor 11 belt hij me op, hij is op 5 minuten lopen van het hotel, dat komt goed dus ! Om kwart over 11 is hij er, het waren dus 5 Indiase minuutjes .. Maar goed, hij is er en dat hadden we eerlijk gezegd toch ook weer niet verwacht.

De taxi is deze keer werkelijk helemaal afgeladen, puzzels, kerstmutsen, een flinke kerstboom, we passen er nog maar net in. Erik en ik zitten knus half op elkaar op het resterende stukje achterbank, Shahib en mr. Khan delen de voorbank. Shahib is stil, waarschijnlijk hartstikke nerveus, net zoals wij dat waren als je de eerste keer meegaat.

Bij Prayrona-3 worden we hartelijk ontvangen door Reena. Gelukkig klikt het goed tussen Reena en Shahib en ze babbelen er al snel op los in het Bengali. (Een uur later noemt ze hem al 'mijn zoon'.) De kinderen zijn er nog niet en we hebben wat tijd om elkaar wat beter te leren kennen. We kennen Shahib immers eigenlijk alleen maar als ober bij Fire & Ice, waar er nooit echt diepgaande gesprekken gevoerd (kunnen) worden. Hij is 25 jaar en niet getrouwd en hij heeft geen kinderen. Hij heeft een oudere broer en drie zussen, allemaal getrouwd. Zijn oudere broer is hem 'gesmeerd', die had geen zin om voor zijn ouders te zorgen (wat hier een beetje de 'plicht' is voor de oudste zoon). Dus Shahib, de jongste van het stel, voelt zich nu geroepen om voor zijn ouders te zorgen. Hij heeft zijn school niet af kunnen maken, daar was na 4 kinderen geen geld meer voor. Hij werkt vanaf zijn 16e in de hotelsector en sinds een paar jaar bij Fire & Ice. Het is geen 'baan met zekerheid', ze kunnen hem elk moment ontslaan, het management is daardoor niet echt geliefd bij de werknemers. De eigenaresse (een Italiaanse) woont in Kathmandu, waar ze nog een filiaal hebben, zij is erg goed voor haar personeel, maar ja, als ze er niet is, kan ze ook niets doen ! Hij heeft één dag in de week vrij en dan werkt hij in een winkel van zijn oom. Dit doet hij ook elke ochtend, voordat hij naar Fire & Ice vertrekt. Met andere woorden, hij werkt elke dag van 's ochtends totdat hij ca een uur of één 's nachts weer thuis is. Zijn droom is om een baan te vinden met zekerheid, zodat hij niet zomaar plotsklaps ontslagen kan worden. Dan wil hij graag trouwen, eerder niet. Hij zou graag 'abroad' gaan, maar dan zorgt er niemand voor zijn ouders, dus eigenlijk blijft hij daarom maar het liefst in Calcutta. We hebben niet uit hem kunnen trekken wat hij nu het liefst zou worden, 'een baan met zekerheid' is het enige wat belangrijk voor hem is.

Hij leert ons ook over Calcutta en India. We leren over khee, een 'afvalprodukt' van melk, olieachtig, wat ze door de rijst doen. Het is erg voedzaam en wordt vooral door mensen die zwaar lichamelijk werk verrichten gebruikt. Reena gebruikt het ook voor haar kinderen. Shahib vertelt dat hij er gek op is, witte rijst, beetje khee erdoor en zout, perfekt ! Waarna Reena dit gelijk voor hem regelt .. We hebben geprobeerd te achterhalen of wij dit ook in Nederland kennen, maar we zijn er nog niet uit (wordt vervolgd ..).

Uiteindelijk krijgen de kinderen lunch, krijgen wij te eten, krijgt zelfs mr. Khan te eten van Reena, eet ze zelf ... en kunnen we beginnen. Deze kinderen zijn gek op een knuffel, de vorige keer was Reena de klos en nu lijk ik het 'slachtoffer' te worden. Maar het is heerlijk, de kinderen even die aandacht geven die ze nodig hebben en wat is er makkelijker dan het geven van een knuffel ?


Het kerstverhaal van geitje Kabbi gaat er weer goed in. Kabbi heeft één grote wens en dat is de slee van de kerstman trekken. Maar ja, dat doen alleen rendieren en géén geiten ! Iedereen lacht hem uit om dit gekke idee van hem. Dan, de volgende dag, ziet Kabbi ineens de kerstman aankomen. Hij heeft een probleem, de slede is kapot !

de kinderen kijken mee in het pop-up boek

En dat is wel erg onhandig, zo net voor de kerst als alle kadootjes afgeleverd moeten worden. Maar Kabbi weet wel wat, zijn opa heeft een werkplaats en hij rent er snel heen. Even later komt hij terug met een moer, precies de goede om de slee te repareren ! De kerstman is reuze trots op geitje Kabbi en als beloning mag Kabbi, samen met de rendieren, de slee trekken ! Eind goed al goed, heerlijk !!

Hierna delen we de kerstmutsen uit, het is een fantastisch gezicht. We zitten boven op het dak van de school, allemaal kinderen met kerstmutsen in het stralende zonnetje !



Daarna wordt de kerstversiering gemaakt. Shahib helpt ijverig mee met het uitdelen en bij het helpen van de kleintjes. Hij vindt het echt leuk en geniet zichtbaar.



Uiteindelijk wordt er weer gerekt en gestrekt om alles in de boom te hangen, maken we de foto voor Rosalie (zie het vorige bericht) en delen we de puzzels uit. Voor de allerkleinsten hebben we een kleurboek met kleurtjes gekocht, want voor hun (3-5 jaar) is de AH-puzzel wel een beetje te moeilijk.


De oudere kinderen krijgen allemaal een puzzel en wat ons verbaast, iedereen doet gelijk de doos open en begint gelijk met puzzelen ! We leggen Ashit uit dat de puzzel groter is als de doos, maar dat helpt niet. Niemand stopt, ze gaan allemaal enthousiast verder. Wel een leuk gezicht !



Een uur later zitten we weer in de taxi op weg naar 'huis'. Shahib vond het leuk en was nog nooit in zo'n soort buurt geweest. En wij zijn opgelucht dat hij het leuk gevonden heeft en dat Reena en Ashit hem aardig vonden. We bieden hem nog wat te drinken aan in Blue Skye, maar hij moet weer aan het werk. Hij heeft hiervoor al 'extra' vrij moeten nemen, dus hij wil zo snel mogelijk aan de slag. Hopelijk komt hij door deze trip niet in de problemen.

Het is ondertussen begin van de avond en we lopen door de stad. Iedereen is in de kerststemming, overal zijn er lichtjes opgehangen en staan er kerstbomen en kerstmannen in etalages of zomaar buiten. Mensen lopen met kerstmutsen op, met of zonder flikkerlichtjes. Wildvreemde roepen 'merry christmas' naar je. Maar dan die bedelaar zonder benen en met maar één arm .. hij kijkt me vragend aan en ik loop stoicijns door, totdat 20 meter verder de tranen me in de ogen schieten, ik pak wat geld uit mijn portemonnee en loop terug om het hem te geven. Wat moet je ? Ik weet het soms ook niet.