De douane-procedure verloopt deze keer soepeltjes, terwijl ik wat geld voor de taxi wissel, grijpt Erik de koffers van de band, we regelen een pre-paid taxi en voor we het weten zitten we in zo'n bekende gele al-vier-keer-versleten indiase ambassador. Voordat we gaan rijden maken ze ons nog even duidelijk dat we bij moeten betalen voor ons 'overgewicht'. En dan niet van onszelf :-) maar van onze bagage. Bij het tarief van de prepaid taxi zitten 4 personen en 25 kg bagagevrijdom ... We hebben dan wel meer bagage dan 25 kg, maar we zijn maar met z'n tweeen. Ik begin gelijk te mopperen en te schelden, dreig met uitstappen, totdat ik me ineens realiseer dat ik hier alleen mezelf mee heb. Erik zit me dan wel redelijk verdwaasd aan te kijken, op de rest van de mannen heb ik duidelijk geen indruk gemaakt (wie weet wat ze thuis gewend zijn!). Ineens duikt er iemand met z'n hoofd door het raampje, hij spreekt redelijk engels en legt ons netjes uit dat dat nou eenmaal het systeem is hier. Krijg nou wat ! Ineens hebben ze een systeem in Calcutta ! Ach ja, ik pruttel nog wat na, vraag of de chauffeur ons eerst naar het hotel wil brengen en dan regelen we de rest wel. Ik moet me nog even 'resetten' op “India”... In het hotel vallen we vrijwel direkt in slaap, wat een aankomst !
Als we begin van de middag door Calcutta lopen, komt het allemaal weer boven. De geur, de warmte, de herrie, de vreselijke herrie en ... eigenlijk voelt het best goed. In Sudderstreet is er weinig veranderd. Een aantal rickshaw-wallahs kijken verbaasd op en groeten ons, we worden herkend ! En dat is erg leuk, zo op je eerste wandeltochtje door de stad, waar het toch weer even wennen is.
En als we dan tot slot ook nog met Rosalie 'herenigd' worden, schieten de tranen me toch wel in de ogen. Gelukkig, ineens weet ik weer waarom ik zo graag terugwilde, juist die tegenstellingen van het vieze, warme, smerige tegenover de warmte van de mensen. En dan heb ik nog niet eens de kinderen teruggezien ! Lopend en druk kletsend op weg naar het restaurant, komen we op de hoek van de straat Mehtab tegen. Hij heeft zich niet geschoren, maar ziet er wel goed uit. Hij komt net van school, loopt in zijn uniform en wordt door Rosalie gelijk uitgehoord over zijn toets. Gelukkig was het goed gegaan. In het restaurant ontmoeten we dan ook nog Jannie en Camilla. Jannie (www.helpindiahelpen.nl) is een 'regular', haar vriendin is hier voor het eerst. Het wordt een overgezellige lunch, waarbij meer gebabbeld dan gegeten wordt :-)
Na de lunch besluiten we op zoek te gaan naar een andere slaapplaats. Het hotel is zozo, voor Calcutta best goed, maar veel te duur ! Jannie en Camilla bieden ons hun kamer aan, zij gaan voor een paar dagen weg, maar er zijn wel kakkerlakken. Op zich geen punt, zolang ze maar op de grond blijven. Maar gezien ons treinavontuur van twee jaar geleden, weten we dat ze lak hebben aan de wetten van de zwaartekracht en het risico dat we ze in bed aantreffen vinden we te groot. Van Regi hadden we nog een andere tip meegekregen en zo nemen we een kijkje in het Old Kenilworth (http://theoldkenilworth.com/). Een statig oud pand, vroeger een prachtig hotel geweest, nu een budgethotel. Het nieuwe moderne Kenilworth staat een paar blokken verderop. We krijgen een kamer te zien, wel 10x zo groot dan de krappe bedoening van nu, een zitje (nu hebben we niet eens een stoel, laat staan een tafel) en een douche waarvan het water niet de gehele doucheruimte doorstroomt (als we nu douchen, is alles zeiknat, op de wc zitten we met onze neus in het douchegordijn en warm water is ook ver te zoeken). We zijn overtuigd, het is allemaal wel vergane glorie, maar de dingen die we belangrijk vinden, zijn er en dat alles voor de helft van de prijs van waar we nu zitten. We regelen ook nog een korting (we gaan het nog eens leren) en lopen voldaan terug. Vanaf maandag nemen we hier onze intrek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten