Vanmorgen reden we voor de tweede keer deze week met de taxi naar Prayrona 2. Volledig afgeladen met materiaal voor onze les over Nederland, vlaggetjes, foto's van de koningin en natuurlijk Maxima, foto's van fietsen, schaatsen, molens, tulpen, noem het maar op. Alleen deze keer zonder Rosalie, we zijn nu op onszelf aangewezen. We werden weer zeer hartelijk ontvangen. 'Hello Auntie, hello Uncle !'. De les gaat vrij vlot van start, we voelen ons al bijna echte leraren .. De foto's van Nederland nemen gretig aftrek, ze vinden het prachtig. Als de foto van 'Rana' Beatrix rondgaat, trekken we een kroontje uit onze koffer. Idee van Rosalie. Wie wil er voor even koningin zijn ? Natuurlijk springen de meeste meisjes gelijk op. Een aantal mogen het kroontje op en glunderen ! Het levert een paar prachtige foto's op. Ook onze Maxima doet het goed. Blond is sowieso favoriet hier en ze kunnen hun ogen niet afhouden van de foto van het hele gezin. Uiteindelijk leiden we het verhaal toe naar onze bloemen, we hebben namelijk een bloemenmemory gemaakt, waarbij de ze juiste engelse naam voor een kleur bij de juiste bloem moeten leggen. Om de beurt mogen ze een kleur pakken en de hele school helpt, het is een succes (gelukkig :-)).
Daarna mogen ze zelf een tulp maken. Eerst inkleuren, dat stok eraan maken en blaadjes eraan plakken of nieten. Ik schrijf dit nu heel snel, maar dit heeft natuurlijk wel even geduurd. Bij het inkleuren is het leeftijdsverschil goed te zien. De oudsten zijn zo rond de 12 jaar en maken een prachtige tulp. De jongste kinderen horen 5 jaar te zijn (maar zijn volgens ons jonger) en zijn met een paar krassen al helemaal trots op zichzelf !
Uiteindelijk hebben we aan het eind van de les een prachtig tulpenveld, het is ons weer gelukt, de kinderen luisteren goed deze keer, het liep (net) niet uit de hand. Erg leuk, morgen weer, we hebben er zin in. Je krijgt er echt energie van.
In de taxi terug naar het centrum belt een ongeruste Rosalie of we nog leven. Tuurlijk !
'Thuis' gaan we eerst op zoek naar een lunchadresje. 'Bean met up!' aan Russellstreet ziet er leuk en netjes uit aan de binnenkant. Gisteren zagen we dit ook al, maar toen zat iedereen hier aan de waterpijp en stond de hele zaak bijna blauw. We zijn toen maar doorgelopen. Nu is er niemand, dus gaan we het maar eens proberen. We eten een heerlijke sandwich, het is wel eens lekker om ergens anders dan rondom 'Sudderstreet' te eten, je valt anders zo elke keer weer in hetzelfde. Even schrikken we als we ijsklontjes in onze lemonsoda zien liggen. Het is al te laat, het is al half op en we zien het nu pas. Nou ja, op hoop van zegen dan maar dat deze niet van leidingwater gemaakt zijn ...
Omdat we nu toch halverwege zijn, lopen we door naar Oxford, een prachtige boekenwinkel aan Parkstreet. Twee jaar geleden hebben we hier het schitterende fotoboek 'If I were rain' gekocht als kado voor Rosalie en we hebben altijd spijt gehad dat we geen exemplaar voor onszelf gekocht hadden. Het is een fotoboek over de straatkinderen van Calcutta, buiten foto's laat het hun verhaal zien, eventueel een tekening of een gedicht. Rosalie beweerde dat het uitverkocht was, maar een paar dagen terug zijn we toch even wezen kijken. Er lagen nog 6 exemplaren in de winkel ! Omdat we toen nog een eind moesten lopen en er niet mee wilden zeulen, hebben we het toen niet meegenomen. Dus daarom nu maar even langs om het alsnog te kopen. Als we binnenlopen, slaat de schrik ons om het hart, de stapel 'If I were rain' is weg ! Als we dichterbij komen, ligt er nog 1 (inkijk)exemplaar onderop. Helemaal beschadigd. We vragen of er nog meer zijn, maar krijgen nul op ons request. Maar er lag er toch ook een in de etalage ? Erik gaat weer naar buiten en komt terug met het goede nieuws, er ligt nog een ingepakt exemplaar in de etalage ! Het wordt voor ons opgesnord en we zijn helemaal blij met onze aankoop, we waren dus net op tijd !
Daarna gaan we naar het hotel terug, het is halverwege de middag en we zijn ondertussen doodop. Calcutta kost energie, zelfs de meeste eenvoudige dingen. We doen een dutje, lezen een boekje, kortom rusten lekker uit. Daarna bereiden we onze les voor voor morgen, want ja, het werk gaat gewoon door ! Morgen gaan we een les doen met de handpoppen die we twee jaar geleden mee hebben genomen. Aan het eind van de les laten we kinderen zelf handpoppen maken van de witte sokken en stukjes vilt en crepepapier. Wordt een lastige les, maar het zal ongetwijfeld erg leuk worden !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten