Vanmiddag hadden we het druk. Nou ja druk, hier heb je het met een plan op een middag al snel druk, alles kost hier zoveel tijd !
Allereerst wilde we een prepaid telefoontje regelen. Erg handig om te communiceren met Rosalie en anderen. We lopen langs een 'fancy' Vodafone shop en besluiten daar maar eens te informeren. De jongeman is erg behulpzaam en legt ons netjes uit wat de mogelijkheden zijn. We vertellen er bij dat we ook een telefoontje willen en niet alleen een sim-kaart. Natuurlijk kan dit, we kiezen de goedkoopste uit en uiteindelijk hebben we voor nog geen 18 euro een nieuwe telefoon met een prepaid simkaart met 100 roepies erop (goed voor ongeveer 15-20 korte telefoontjes). Goed geregeld toch ? Maar ja, het kan even duren. Elke keer vertelde hij ons weer 'just give me a minute'. Papier a invullen, papier b ondertekenen, pasfoto had ik niet, dus die maakte hij met de webcam, kopie van het paspoort, kopie van het visum ... verzin het maar en hij wilde het hebben. Elke keer weer 'just give me a minute'. Toen we ook nog een tegoedje van 100 roepies wilde kopen, raakte hij lichtelijk in paniek, want daarvoor moest hij eerst het contract invoeren. Dus weer 'just give me a minute'. Ik zat bij hem aan de desk en Erik zat achter me op een soort sofa. Als ik af en toe achter me keek, zat hij lekker te slapen, al met al heeft het 'just give me a minute' wel een uur geduurd ! Iedereen bemoeide zich er ook mee, ik denk dat we wel 6 verschillende personen aan de desk gehad hebben, die allemaal iets deden (vraag me alleen niet wat :-)). Uiteindelijk komt onze Pratab (ondertussen hadden we natuurlijk uitgebreid kennis gemaakt) samen met z'n collega helemaal glunderend aanlopen, ze hadden nog een kado voor me ! Een klok ! Of ik hem wilde zien. Natuurlijk ! Ik ben gek op kadootjes. Een vreselijk klokje kwam er uit de verpakking, maar dat heb ik niet laten merken, ik heb heel enthousiast meegespeeld. Maar eind goed al goed, het kost een uurtje, maar we hebben nu wel een indiaas telefoontje met een indiaas nummer (00 91 9051355768).
Daarna onze tweede 'taak' van vanmiddag. De douchekop in ons nieuwe hotelletje zit hopeloos verstopt met kalk. Er komt een pietepeuterig straaltje uit, dus we besluiten op zoek te gaan naar ontkalker. Dit is vrij snel gevonden. Drie jaar geleden was het fenomeen 'supermarkt' hier nog vrij onbekend, maar nu hebben we er eentje gevonden vlakbij Sudderstreet en hier hebben ze gewoon een soort cilit bang !
Onze laatste, maar moeilijkste opdracht was het vinden van 45 paar witte sokken in diverse maten. Rosalie wil handpoppen maken met deze sokken, maar ze weigert New Market in te gaan, dus gaan wij dit 'even' voor haar regelen. New Market is een enorme overdekte markt. Als je maar in de buurt hiervan dreigt te komen, staan er al 'wandelende winkelwagentjes' op je te wachten die je mee willen nemen de markt op. Zij krijgen waarschijnlijk provisie van de handelaren en natuurlijk krijgen ze een tip van de kopers. Ze lopen met rieten mandjes waar je je gekochte spullen in kan leggen, zij dragen dit dan voor je. Ze zijn redelijk lastig en aanhoudend, laten je niet zomaar doorlopen na 1x 'nee'. Volgende 'horde' is dat wij de waarde van het Indiase geld niet zo goed kennen, wij vinden het al snel goedkoop. Ze proberen ons 'witten' natuurlijk flink uit te melken (en geef ze eens ongelijk). Dus je weet niet zo goed tot hoe ver je kan afdingen, want dat is natuurlijk wel de sport hier. Als laatste 'horde' weet je niet waar je moet zoeken. Je hebt gewoon iemand nodig daar die de weg weet in deze markt, hij is zo immens groot en als je er 'zoekend' door moet, ben je helemaal de klos ! Maar we hebben een plan. We gaan eerst naar een confectiewinkel, zeg maar de C&A. Kijken wat daar de sokken kosten, zodat we een idee hebben, op de markt moet het zeker goedkoper zijn. Dus gewapend met deze kennis, gaan we op zoek naar onze vriend. Gisteren hebben we hier immers 65 kaarsen gekocht en zijn toen geholpen door wandelende winkelwagen 'number 10'. Hij was zeker niet onaardig en maar een beetje vervelend. Hij bracht ons waar we wilde zijn en zeurde niet over nog meer aankopen. Toen we wegliepen, smeekte hij ons om naar hem te zoeken of naar hem te vragen als we nog eens iets anders nodig zouden hebben. Hij heeft zijn vaste plek bij een ingang aan de zijkant van het gebouw. We hopen maar dat hij er is, we hebben geen plan B voor als hij er niet is. Maar natuurlijk is hij er, 'number 10' ziet ons al van verre aankomen en straalt als we op hem aflopen. We zeggen hem dat we 'witte kindersokken' willen en loodst ons er in één keer heen. De sokken hebben helaas een vaste prijs, dus afdingen gaat niet lukken deze keer. Maar ze zijn wel 'bacterie-vrij' en dat in Calcutta ;-) ! We geven 'number 10' een tip en natuurlijk vraagt hij de volgende keer weer naar hem uit te kijken. Dat zullen we zeker doen !
Dus ook vanmiddag weer (alhoewel, het is ondertussen half 9 in de avond), Mission Accomplished !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten