Vanmorgen reden we voor de laatste keer deze week naar Prayrona 2 in de sloppenwijken van Dakhindari. Mr. Khan (de vaste taxichauffeur van Rosalie) kwam ons na een telefoontje keurig ophalen. Het is een aardige man en Rosalie denkt dat zij hem het vele toeteren (wat iedereen hier doet) heeft afgeleerd. Nou, dus niet, hij doet het alleen niet als zij in de taxi zit ! Maar toch blijft hij een rustige rijder en toetert hij lang zoveel niet als de rest van die gekken hier. Blijkbaar worden er tegenwoordig zelfs 'no-horning-lessons' gegeven aan taxichauffeurs, ze krijgen een uurtje les, een kopje cha en 100 roepies. Nou, volgens mij gaan ze gewoon om die 100 roepies op te halen en doen ze er verder helemaal niks mee ! Eigenlijk is het wel grappig, er zijn zelfs wijken en straten waar het verboden is om te toeteren, er hangen dan borden langs de kant van de weg. Niet dat dat helpt hoor, ze gaan gewoon door. Gisteren zagen we een ander bord hangen 'If you drive like hell, you'll be there soon' ! Het oversteken lijkt hier altijd een beetje russisch roulette. We zijn altijd weer blij als we veilig aan de overkant zijn.
Maar goed, vanmorgen komen we zonder problemen aan bij Prayrona 2. We worden wéér hartelijk ontvangen. Een bloemenkrans, een liedje op het harmonium en nóg een liedje, helemaal goed. Vandaag willen we bingo doen met de kinderen, dus we beginnen met een cijferlesje, want ja, je wilt ze toch ook nog wat bijbrengen ! Reena heeft grote dobbelstenen meegenomen (nog in de verpakking, ze weten blijkbaar niet wat ze er mee moeten) en we laten de kleinsten gooien. De oudere kinderen mogen de twee getallen optellen. Grote pret en iedereen staat te popelen om het antwoord te mogen geven. Daarna doen we er een derde dobbelsteen bij en uiteindelijk nog een vierde. Heel leuk, de kinderen vinden het grappig om een rekenlesje op een andere manier te krijgen. Daarna vragen we of ze 1 t/m 6 ons in het Hindi willen leren. Dus na wat gehakkel en gestuntel lukt ons dat nu dus ook !
En toen werd het tijd voor de bingo. Ik had van tafeltennisballetjes bingoballen gemaakt, een tas werd de bingomolen en op de computer had ik thuis bingokaarten uitgeprint. We gebruikten de nummers 1 t/m 30. Nou, het werd complete chaos. We hebben het eerst uigelegd, want het is blijkbaar geen spel wat ze hier kennen. Voor de kleintjes bleek het eigenlijk natuurlijk veel te moeilijk, dus de leraren moesten hun helpen. Geen punt, maar er zijn wel erg veel kleintjes ! Sommigen hadden dan ook na drie getrokken ballen al een volledig volle kaart ... Eigenlijk kleuren ze veel liever natuurlijk ! Daarna begon Reena ineens bingokaarten te verzamelen bij de kinderen, terwijl we nog helemaal niet klaar waren ! Ook de pennen werden opgehaald. En iedereen tetterde maar door elkaar, pfoeh, het leek het verkeer in calcutta wel. Nou ja, de ouderen begrepen het gelukkig wel en uiteindelijk is het dan toch min of meer goedgekomen. We hadden genoeg prijsjes meegenomen en iedereen zat uiteindelijk blij met een bellenblaas, klein beertje of autootje, of wat dan ook in zijn handen. Dit moet de volgende keer dus anders, minder getallen en kleinere bingokaarten ! Een leermomentje !
Om kwart over 12 waren we klaar. De kinderen bleven maar tetteren en druk, maar eigenlijk wilden we even blijven totdat de lunch zou komen. We besloten om even een rondje door de buurt te gaan doen, dan konden ze even kalmeren. Blijkbaar is het nogal spannend dat wij lesgeven, maar dat kan ik me ook wel voorstellen. Wij vonden het vroeger op school immers ook heel spannend als er iemand anders kwam !
Het rondje door de buurt was echt hartstikke leuk. De sloppenwijken zijn namelijk heel relaxed en rustig (al klinkt je dat misschien een beetje raar in de oren). De mensen zijn uitermate aardig en eigenlijk willen ze allemaal wel een praatje met je maken, ware het niet dat wij geen hindi spreken(of urdu, ik weet niet wat ze hier praten). Een paar jongere mensen die anderhalf woord engels praten, komen dan wel vertellen dat ze zeker ooit een keer in NL op bezoek zullen komen ! We gaan overal even kijken, bij de shopjes, bij de kleine kinderen, op een gegeven moment wil iedereen op de foto. Zelfs de meest snoepige kinderen, maar ook bijvoorbeeld de vrouwen die de was aan het doen zijn bij de pomp, of de meneer die rijst aan het koken is, of de kleine die zich aan het wassen is, of de oudere vrouw die ergens in een hoekje staat. Ik hoop dat de foto's gelukt zijn, want het levert natuurlijk mooie plaatjes op. Mensen met een verhaal in hun ogen, maar ook mensen die lachen en blij zijn dat wij hun aandacht schenken. Helaas kan ik ze hier nog niet laten zien, ze staan op ons 'grote' toestel en die foto's kan ik er thuis pas afhalen.
Na een half uurtje liep ook dit wandelingetje natuurlijk weer uit de hand, we leken de rattevanger van hamelen wel ! Overal, maar dan ook overal kinderen. Er zouden hier nog heel wat schooltjes gesticht kunnen worden, al die kinderen op straat ! We gingen terug naar de school en iedereen zal al lekker te peuzelen, een lekkere en gezonde lunch. Het is leuk om hier wat langer te zijn, de kinderen gaan je een beetje kennen en zelfs de meest verlegen kinderen kruipen uit hun schulp. Helaas is het alweer de laatste keer vandaag ! We zien ze de helft van de kinderen volgende week nog, op donderdag (mijn verjaardag) gaan we met de oudsten een dagje naar de dierentuin. De dierentuin schijnt een belevenis op zich te zijn, in slechts 1/3 van de kooien zitten blijkbaar nog dieren en er zijn vooral veel vogels. Ach, we zien wel, de kinderen zijn er nog nooit geweest en vinden het sowieso fantastisch dat we een dagje uit gaan !
Terug in Sudderstreet bellen we Rosalie op en lunchen we samen in Hong Kong, een rustig restaurantje waar we even gezellig bij kunnen praten. Het is al halverwege de middag als we weer op ons stekkie zijn, we zijn moe en vallen uitgeteld op bed neer. Onze bewondering voor leraren en leraressen wordt al groter en groter !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten