Vandaag de grote dag, we gaan voor het eerst naar Prayrona 2 en we gaan voor het eerst gaan we samen lesgeven ! We zijn goed voorbereid, gister nog de hele dierentuin bij Rosalie uit de kasten gehaald, in de stromende regen nog 65 diwali-kaarsjes gekocht voor de kinderen om ze een happy-diwali te wensen, het gaat helemaal lukken (maar tuurlijk zijn we toch wel een beetje nerveus).
In de taxi op weg naar de Ulta Dunga sloppenwijken weet je af en toe weer niet wat je ziet. Allereerst is het altijd weer spannend of mr. Khan de taxi aan de praat krijgt. Vanmorgen lukt het na 4 keer starten. Zijn taxi valt van ellende uit elkaar. De raampjes gaan niet meer op of neer, maar op een of andere manier zijn ze toch de ene keer open en de andere keer dicht. Hij krijgt in maart een nieuwe taxi zegt 'ie, mét airconditioning ! Dat is wel erg luxe, maar goed.
Het rijden in Calcutta, ach, wat moeten we daar nog over zeggen. Er passen zoveel auto's naast elkaar als de weg breed is. Als de barriere tussen de weghelften ontbreekt, is het aantal banen per richting afhankelijk van het aanbod. Zo kan het zijn dat er 's morgens richting A 6 'banen' zijn en 's avonds (of gewoon een uur erna, kan ook natuurlijk) 1 'baan'. Misschien een leuke oplossing voor het fileprobleem in NL. Daarnaast kijken ze alleen maar vooruit. Het rijden is milimeterwerk en als er iets in de weg loopt, wordt er hard getoeterd, maar ze rijden sowieso door. Altijd uitkijken dus als je op de weg loopt ! Je hoort het namelijk niet, iedereen toetert volop, dus je wordt er een beetje immuun voor.
Aangekomen in de sloppenwijken is het toch weer even wennen. Het is onze 'eerste keer' deze trip en je staat toch altijd weer te kijken. Hoe kunnen deze mensen hier in hemelsnaam wonen ? 'Helaas' moeten we het laatste eind lopen, de weg is versperd door een vrachtwagen die afval staat op te laden en dat kan nog wel even gaan duren. Het is gelijk de 'rattenvanger van hamelen'. Iedereen vind ons reuze interessant, sommigen roepen 'hello' en wachten daarna in spanning onze reactie af, sommigen willen graag even kijken, meelopen of ons gewoon even aanstaren.
Als we bij de school aankomen, schieten de tranen me gelijk in de ogen. Bij de ingang hangt een gigantisch groot spandoek, 'welkom Willeke !'. Niet te geloven toch ? Wat een ontvangst, fantastisch gewoon. Reena en haar zoon die de hele boel opgezet hebben en het runnen zijn er natuurlijk ook. Het is leuk om ze weer terug te zien, deze mensen doen zoveel goed werk.
In de school zitten zo'n 60 snoezige smoeltjes op ons te wachten. Meer kunnen er ook echt niet in, maar ja, wijs een kind maar eens af als het naar school toe wil ! Ze moeten minimaal 5 jaar zijn, maar er zijn er toch een groot aantal die dit volgens mij (en Rosalie) niet halen, ze zijn nog zo klein ! Maar ja, hun moeder zei dat ze 5 jaar waren ... en wat moet je dan ? Ze zullen geen geboortecertificaat hebben, dus aantonen wordt lastig. En je kan ze maar beter jong binnen je school hebben dan helemaal niet, toch ?
Er wordt eerst gezongen met het harmonium, zelfs de kleinsten hebben een liedje ingestudeerd. We krijgen een krans om onze nek, we krijgen twee schitterende tafelkleedjes die de kinderen zelf gemaakt hebben en we moeten onder een ventilator gaan staan (alsof we dat niet in de gaten hebben :-)) waar bloemblaadjes op liggen. Dus 3x raden wat er gebeurt als ze plotseling deze ventilator aanzetten ! Leuk toch, we voelen ons even de koning en de koningin.
Uiteindelijk kunnen we dan met de les beginnen. 12 dieren ! We hebben een soort memory gemaakt wat we ophangen. De kinderen moeten eerst zeggen om welk dier het gaat en daarna komen de spullen uit de kast van Rosalie te pas. We hebben dierenmaskers, dierenkostuums, marionetten van bijv. een giraf en een zebra, handpoppen, boeken, noem het maar op, van elk dier hadden we wel wat te laten zien. Het was feest, de kinderen vonden het geweldig, vooral de maskers een de kostuums waren favoriet.
Uiteindelijk hebben we ze zelf een dierenmasker laten maken. Wij (samen met de hele familie op een zondag) hadden ze al uitgeknipt, ze moesten alleen nog ingekleurd worden. Nu was dat voor de kleintjes een hele uitdaging. De school is nog maar net geopend en de kinderen zijn nog niet gewend om te kleuren, plakken, etc. Maar het is ze gelukt en na een uurtje hadden we blauwe beren, groene zebra's en gele konijnen. Helemaal goed natuurlijk, ze waren zo trots als een aap !
Ook wij waren een beetje trots op onszelf, alhoewel het soms uit de hand liep, hadden we toch maar mooi les gegeven aan 60 kids !
En toen kwam natuurlijk het grote moment, de verrassing voor de kids. We hadden immers gisteren met veel moeite diwali-kaarsjes gekocht. Maar ja, een verschrokken blik van de leraar deed ons twijfelen om ze gelijk uit te delen. We vroegen wat er aan de hand was. Wat blijkt ? De kinderen zijn moslim-kinderen ! En die vieren geen diwali, dat is namelijk een hindoe-feest ! Dus wij weer naar 'huis' met 65 kaarsjes, what to do ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten