ons huisje van de achterkant
en de voorkant
ontbijt op ons terras ...
Het is hier stil, zo stil dat je af en toe niet durft te praten. Je hoort alleen het gesnirp van een krekel, het ruisen van de wind door de olijfbomen en het geklingel van de geitenkudde (wat later de pomp van het zwembad bleek te zijn :-)).
O ja, over het zwembad, het ziet er misschien niet groot uit, maar valt reuze mee, zes slagen heb je nodig om een baantje te trekken, zeven slagen als dit kruislings doet.
En ja, er zijn ook mindere kanten aan dit huis, zo hebben we namelijk geen sopdoekje, er is nog maar één blokje voor in de vaatwasser en is de sinaasappelpers niet elektrisch … bah …
Jullie snappen het wel, we voelen ons een prins en prinsesje op ons eigen kasteeltje.
Toch ging het de eerste nacht goed mis. Als alle ramen open staan waait het zo heerlijk door, het huis wordt dan min of meer onderdeel van de natuur. Vliegjes en insecten vliegen door het keukenraam naar binnen en door het woonkamerraam naar buiten. Geen probleem. Totdat het donker wordt. Ze (lees : muggen) vliegen wel naar binnen, maar niet meer door het woonkamerraam naar buiten. Ze (lees : muggen) vliegen wél de trap op, richting slaapkamer om daar (1) keihard zoemend rond de vier daar aanwezige oren te cirkelen, (2) lol te hebben om de slaande bewegingen te omzeilen, (3) nog meer lol te hebben om het gemopper, (4) nog veel meer lol te hebben om de muggenmiddeltjes die opgesmeerd werden, want wij trekken ons daar toch niets van aan en (5) uiteindelijk heerlijk in vrij liggende ledematen te prikken. Het waren er 837.
Dus tweede nacht lesje geleerd, ten eerste alles dicht gehouden, ten tweede alles donker gehouden, ten derde elektrisch muggenmiddel gekocht en in het stopcontact geprikt. En het hielp, geen mug te zien … Maar het is wel een beetje jammer, het is hier zo stil en zo lekker koel ’s nachts dat er niets lekkerder is om het raam lekker open te kunnen houden. We gaan vannacht een andere tactiek proberen …
En verder hebben wij eigenlijk nog niets ondernomen. De reis van Dimitsana uit de bergen hierheen ging vlotjes, volgens mij hebben we een uurtje of drie gereden, maar eerlijk gezegd weten we het niet, het horloge zit ergens in de koffer, dat heb je hier niet nodig. Het was wel een mooi tripje, uit de bergen, afzakkend uit het bergachtige binnenland naar de kust. Hier is de kust grillig, rechts de zee, links de bergen, de baaien zijn prachtig. Foto’s van de omgeving hier volgen nog, we waren vooralsnog te lui om uit de auto te stappen om een foto te maken ;-)
De (grote) supermarkt is dichtbij, 10 minuutjes rijden. Er zijn er zelfs twee. Leuk altijd om een buitenlandse supermarkt te bezoeken. Lange schappen met olijfolie bijvoorbeeld, veel (allemaal) kaasjes die we niet kennen, grote hompen vlees in de schappen en vissen in de vriezer die we niet kennen.
(een deel van) het olijfolieschap in de supermarkt
En er zijn twee dorpjes vlakbij, de eerste Agios Nikolaos, met een klein haventje met vissersboten en daaromheen wat tavernes, oude mannetjes met hun komboloi. Daar hebben we gisteren gegeten. Ik weet niet of we nog teruggaan, er lopen veel katten in Griekenland (zwervertjes), op zich geen punt, maar in Agios Nikolaos loopt er eentje die werkelijk beter afgemaakt kan worden, niet om aan te zien. Hartstikke ziek. Ik wordt daar echt gewoon misselijk van. Als we de 10e de staatsloterij winnen, gaan we hier een kattenopvang beginnen en een bus kopen waar we katten in gaan steriliseren en castreren, want daar hebben ze hier nog nooit van gehoord geloof ik.
Agios Nikolaos (met links vooraan 'onze' polo)
de kleine supermarkt in Agios Nikolaos (niet die van de olijfolie)
En dan is er nog het dorpje Stoupa, ook vlakbij. Een klein haventje, met daarnaast een klein zandstrandje. Ook wat tavernes, het is er drukker dan in Agios Nikolaos, waarschijnlijk vanwege het strandje. Hier hebben we eergisteren geluncht, net aangekomen. Hier kan je ook pinnen en zijn er wat souvenirwinkeltjes.
uitzicht vanaf het lunchplekje over Stoupa
En natuurlijk zijn er verderop nog veeel meer dorpjes en stadjes, we gaan het allemaal nog ontdekken deze week (want we blijven hier een week, yeah !!!).
Eerst een hapje van de watermeloen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten