 |
even de mail checken voordat we vandaag op pad gaan
(foto gemaakt door Lyzian) |
R.C.F.C., weer al zo’n bijzondere plek in Kolkata. En lekker
dichtbij ons guesthouse, we kunnen er met het openbaar vervoer naar toe. Deze
ochtend (afgelopen donderdag) nemen we de metro (1 halte verder) en gaan we van
daaruit met de autorickshaw (zeg maar tuk-tuk) verder. Met een half uurtje
lopen we al naar het R.C.F.C.. Waar we uitstappen is altijd een kleine markt
met groente, vis en verse kip L.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Lyzian maakt weer prachtige foto’s en maakt snel en leuk
contact met iedereen. Ook de ‘strijkmeneer’ vindt het geweldig om op de foto te
gaan. Hij werkt met twee strijkijzers, eentje in de hand om te strijken en de
ander op de kooltjes om op te warmen. Hij wisselt ze regelmatig om. Strijken
kan hij als de beste, ik ben jaloers!
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Bij het R.C.F.C. worden we hartelijk ontvangen. Kakali neemt
ons mee naar de school binnen het complex, maar huh? Waar zijn de kinderen? Ze
zegt dat er deze ochtend een speciale ceremonie is voor Jane Webb, zij is de
oprichtster van het R.C.F.C. en vandaag is haar sterfdag. Deze wordt met een
speciale hindoe-ceremonie herdacht. Even later zitten we bij de ceremonie.
Indrukwekkend. Voor staat een portret van Jane Webb en een portret van Sai
Baba. Er worden mantra’s gezongen, muziek gemaakt en er wordt in de handen
geklapt. De kinderen doen mee, maar vinden ons ook wel erg interessant. We
voelen ons een beetje indringer. Uiteindelijk is de ceremonie klaar en krijgt
iedereen een tikka op het voorhoofd. Deze ceremonie is een onverwachts
kadootje, mooi om eens mee te maken.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Daarna krijgen we thee geserveerd en gaan we naar de school.
Het aantal kinderen dat de lessen mee kan maken, is niet groot, maar dat geeft niet.
Des te meer aandacht kan je ze geven. Kakali leest het verhaal voor van ‘Kikker
is een held’. Ze doet het met vuur en maakt het verhaal mooier en groter dan in
het boekje staat. De kinderen genieten.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Daarna maken we met potlood en verf een mooie tekening.
Kakali is een creatieveling en ze verft de handjes met een kwast met
verschillende kleuren verf, waardoor we wel hele mooi vlinders krijgen!
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Sam Sum Minj is er ook bij. Hij is ongeveer drie maanden geleden
geopereerd (met behulp van een bijdrage van Help2Help). Er moet nog een brace
voor hem gemaakt worden en dan mag hij naar huis. Het is een ondeugend
kereltje, we moeten erg om hem lachen. Een gangmakertje, een lekker ventje.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
Hierna brengen we een bezoek aan de ziekenzaal. Daar liggen
de kindjes die geopereerd zijn en die nog niet in staat zijn om naar school te
gaan. Hier ligt ook Subham, hij heeft zo’n drie maanden geleden zijn eerste
operatie gehad. En in de tussentijd ook de tweede. Hij had/heeft knieën die
achtstevoren staan, beetje rare omschrijving (ik ben medisch niet onderlegd,
sorry), maar zijn benen bogen de verkeerde kant op. Hij heeft zeker nog een derde operatie nodig
en wellicht zelfs een vierde. Hij is gelukkig opgewekt en hij is blij dat we er
zijn. Een mooie en moedige jongen.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
We gaan elk bedje even langs, iedereen even aandacht, even
een knuffel. Alle kinderen zijn even bijzonder. En dan krijgen drie kindjes een
apart schort/kleed aangeknoopt, ze worden straks geopereerd. Heel bijzonder en
het gaat hier zo anders als bij ons. De jongste twee blijven lachen, het is hun
tweede klompvoetje waaraan ze vandaag geholpen worden en ze beseffen (nog) niet
wat er gaat gebeuren. Het oudere meisje beseft heel erg goed wat er gaat
gebeuren, het is ook haar tweede klompvoetje en ze is zenuwachtig. We steken
haar nog even een extra hart onder de riem en vijf minuten later zijn ze
alledrie op weg naar de operatiekamer.
 |
Khurshida, zenuwachtig voor de operatie
(foto gemaakt door Lyzian) |
 |
de kleine Sania, zich van geen kwaad bewust
(foto gemaakt door Lyzian) |
 |
en de kleine Subhojit
(foto gemaakt door Lyzian) |
We worden nog even uitgenodigd op het kantoortje van de
directie. P.K. Das (een oude bekende) komt ook nog even langs en al snel is het
gezellig. Wat een fijne mensen werken hier toch. Je voelt hier werkelijk de
liefde die deze mensen voor de kinderen hebben, heel bijzonder.
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
Kakali en P.K. Das
(foto gemaakt door Lyzian) |
Met de autorickshaw gaan we weer richting het metrostation.
Op de hoek zien we een priester staan, hij heeft boekjes liggen en ook
glinsterende ‘pakketjes’, geen idee wat het is. We besluiten het te vragen. De
priester spreekt een half (eigenlijk een kwart) woord Engels, maar er staat
iemand bij die wel een half woord engels praat. Bij elkaar dus drie-kwart, dan
kom je een eind. Het blijkt iets te zijn wat je beschermt tegen onheil, mmm,
daar ben ik wel voor in. Het kost 51 roepies (?!?) en ik moet er wel mee naar
de Hooghly rivier om er twee druppels water op te laten vallen. Dan werkt het
beter. Tja, ik koop het toch, ik vind het leuk. En dan pakt de priester een
briefje waarop hij zijn naam en telefoonnummer schrijft en daaronder ook de
naam van het pakketje! Dat is handig. Thuis heb ik het opgezocht in google. Het
is een afbeelding van ‘hanuman yantra’ en het beschermt tegen ALLE gevaren die
je tegenkomt, het stopt alle problemen op allerlei gebied. Mmm… toch maar eens
kijken of we een bezoekje aan de Hooghly kunnen brengen!
 |
| (foto gemaakt door Lyzian) |
 |
blij met een smsje van het thuisfront :-)
(foto gemaakt door Lyzian) |
Terug bij het
guesthouse (het is weer al veel later dan gepland, maar ja, plannen heeft ook
niet zoveel zin in India), we frissen ons even op en lopen weer richting metro.
We hebben trek. Bij Fire & Ice (mijn favoriet!!) hebben we een late lunch
en daarna lopen we naar een leuk boekwinkeltje. En wat schertst onze verbazing,
er is een klein marktje en Maura is er ook! Leuk om af en toe een bekende zo
maar tegen te komen. In het boekwinkeltje hangen prachtige zwart-wit foto’s en Lyzian
kijkt haar ogen uit. Ze vraagt of er een fotoboek is van deze fotograaf. ‘Ja
zeker en als je een handtekening van de fotograaf erin wilt, kan dat, want hij
zit hier.’ Lyzian valt even stil … Maar niet voor lang, ze gaat naast Thomas Patrick
Kiernan zitten en vraagt hem de hemd van het lijf. Hij heeft het fotoboek
gemaakt met foto’s over een periode van maar liefst 20 jaar, poehee, zit je
dan met je twee weken Calcutta. Maar het is super, onverwachte ontmoetingen in
Calcutta …
Weer een dag vol indrukken, het is haast verslavend. ’s
Avonds vallen we als vanzelf in slaap, maar dan wel onder twee dekentjes, want ’s
avonds wordt het al aardig fris/koud hier, heerlijk!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten