donderdag 5 december 2013

Op verrassingsbezoek bij Prayrona-2 en een beetje teveel masala

Op weg naar de Prayrona-2 school
(foto van Lyzian)
Vanochtend besluiten we de kinderen van Prayrona-2 te verrassen. Onze ‘officiele date’ is pas aanstaande maandag en dat duurt ons te lang ;-). Daarnaast weet ik dat als we dan komen iedereen op zijn best is, mooie kleertjes aan, schoon gewassen, omdat wij komen. En ik wil ze ook graag ‘puur’ zien, zoals ze zijn, zoals ze er elke dag bijlopen als wij niet in de buurt zijn. Dus besluiten we Ashit en de kinderen vandaag te verrassen.

Dit alles is natuurlijk alleen mogelijk omdat onze vaste taxichauffeur mr. Khan de weg weet. Zonder hem zijn we nergens hier, alleen hij weet de scholen in de sloppenwijken te vinden.

De rit erheen is altijd prachtig, vooral het laatste stukje richting de school. Je komt dan in een wereldje apart van de rest.  Geen auto’s, de enige taxi is die van ons. Af en toe een truck, maar vooral veel mensen die lopen, fietsen of karren sjouwen. Er heerst een soort rust, omdat je bijna geen verkeer hoort, maar die rust is niet echt. Het krioelt, het leeft, ik ben gek op dit buurtje.

Bij de school aangekomen, proberen we naar binnen te sluipen, maar ons bezoek is allang opgemerkt. Enthousiast worden we door de kinderen met een ‘goodmorning’ ontvangen. Ashit is er niet (die blijkt nog bij Prayrona-4 te zijn, hier 50 meter vandaan) en de leraressen raken een beetje in paniek door onze plotselinge aanwezigheid. Ze bellen Ashit die ook gelijk aan komt rennen. Hij kijkt trots, leuk dat hij het vindt dat wij de moeite nemen om hier plotseling op te duiken. Hij vraagt of we een lesje gaan doen, maar nee, we willen graag dat de les doorgaat zoals normaal en we blijven maar eventjes.

Foto gemaakt door Lyzian

Uiteraard verstoren we de ‘normale’ les enorm. De kinderen zijn aardig afgeleid door onze komst en alhoewel we proberen zo onopvallend mogelijk achterin het lokaal te zitten, zit de helft van de kinderen omgedraaid om naar ons te zwaaien, te staren of te lachen.  Het zijn allemaal lieverds en stuk voor stuk allemaal mooie kindjes.

Uiteindelijk worden we gelukkig minder interessant en kan de les een soort van normaal doorgaan. Om 10 uur komen de snacks. De bananeman brengt de bananen (joh..) en later wordt het brood gebracht. Het wordt uitgedeeld als de kinderen naar huis toe gaan.

foto gemaakt door Lyzian

foto gemaakt door Lyzian

Daarna komen de oudere kinderen. Deze groep is beduidend kleiner (45 kids tegenover  82 van daarnet) en het is dan ook rustiger in de klas. 

foto gemaakt door Lyzian

helemaal 'weg' tijdens het zingen van het volkslied
rekenles, foto gemaakt door Lyzian

Het is heerlijk om te zien hoe deze kids les krijgen. De ene groep krijgt ‘taal’ en de andere groep ‘rekenen’. De juf maakt sommen op het bord die de kinderen moeten uitrekenen. Sommige hebben het antwoord gelijk paraat, anderen tellen het uit met hun vingers. Mooi.



En dan vertrekken we weer, dan kunnen de leraren hun lessen gewoon ongestoord voortzetten. Het verrassingsbezoekje was leuk, even de kinderen gezien, even kijken hoe de (nieuwe) school eruit ziet. Top!

foto gemaakt door Lyzian

foto gemaakt door Lyzian
high-five als we weer weggaan
foto gemaakt door Lyzian
We vragen mr. Khan of hij ons bij het City Centre wil brengen, dat is niet ver hier vandaan en het is een vrij modern winkelcentrum. Hier kopen we nog wat dingen in voor de markten en lunchen we. De bestelde ‘mango chiller’ blijkt een mengsel te zijn van mango/spa-rood/peper/masala en weet ik al niet meer. ‘Apart’, ik denk dat dat de beste omschrijving was en heet. De erbij bestelde rijst met ananas en cashewnoten was heerlijk, maar de combinatie met de mango-chiller was ‘apart’ J.




Khan heeft vandaag niet zo’n zin, alhoewel hij weet dat we naar het guesthouse willen/moeten, rijdt hij richting Sudderstreet. We komen hier te laat achter, waardoor we hem maar zijn gang laten gaan en ons af laten zetten bij het metrostation. Ook goed, zo komen we ook thuis. We zijn aardig ‘gaar’ als we thuiskomen en doen het vanavond met wat koekjes en chips. Masala-chips wel te verstaan … beetje té pittig … volgende keer kopen we toch maar de ‘normale’ chippies. 

Geen opmerkingen: