 |
| Foto van Lyzian |
Dag 2 … na een heerlijke lange nacht (we slapen uit tot 10
uur!!) organiseren we onze spullen. Want er is best veel meegegaan dat overal
en nergens naar toe gaat/moet. Aan het eind van de ochtend nemen we de metro
richting Parkstreet, vandaag zien we Maura bij Flury’s, leuk! Ik moet nog even
wennen aan de metro-uitgangen en via een fikse omweg lopen we naar Flury’s.
 |
| Foto van Lyzian |
Super, op een plek waar normaal militairen liggen, zit nu
een priester, dat is het betere werk. De kapper die er tegenover altijd zijn
werk deed (spiegel met een spijker in de boom, krukje ervoor, je kent het wel J) is helaas vertrokken (of
verhuisd). Het was altijd zo’n leuk plaatje.
We lopen over Parkstreet richting Flury’s. Parkstreet is dé winkelstraat van Calcutta en
er loopt hier dan ook een heel ander publiek, wel met daartussen de nodige
bedelaars die zich realiseren dat hier de wat meer welgestelde Indier (en
buitenlander) loopt.
In Flury’s is het een hartelijk weerzien. Maura is er al.
Maura is een fijn mens, heerlijk ‘eigen’ en altijd geïnteresseerd in de
medemens. Ze is Amerikaanse, getrouwd
met een Bengaal, woont in Calcutta en heeft twee kinderen. Ze zet zich
in voor diverse charities, werkt voor een centrum wat leraren opleidt, ze heeft
energie voor tien (althans, zo lijkt het). Mooi mens.
 |
| Maura - foto van Lyzian |
 |
| Lachen om/met de ober (Maura vindt dat hij op Brian Ferry lijkt) foto van Lyzian |
 |
| Foto van Lyzian |
Flury’s is ‘gewoon Flury’s’. Voor Calcutta is het een vrij
chique gebeuren, mooie menukaarten, buigend personeel, mooie servetjes, etc.
Toch gaat het wel eens mis, zo besteld Maura de dagsoep, volgens de jongens is
het vandaag tomatensoep. De soep die ze echter krijgt, is alles behalve rood en
smaakt naar azijn, maar toch … zegt de ober … is de basis van deze soep van
tomaat … tja …
Hierna lopen we naar Sudderstreet waar we Khan ‘besteld’
hebben. We willen naar Reena en Ashit, even gedag zeggen en plannen maken voor
de komende dagen. Maura vraagt of ze mee kan rijden, ze woont in de richting en
had vandaag geen beschikking over de familie-auto. Natuurlijk kan ze meerijden,
gezellig!
Reena doet de deur open en is blij me weer te zien, het is
wederzijds. Het is altijd thuiskomen bij Reena en Ashit. Suma (de vrouw van
Ashit) kijkt me stralend aan. Ik voel me hier altijd zo welkom. Even later komt
Ashit ook thuis. Lyzian ontdekt een slapende man in een bed in een apart
kamertje. Huh? Het blijkt de man van Reena te zijn, die hier één dag in de week
mag slapen. In India moet je niet alles willen begrijpen, het zal wel. Na een
uurtje zegt hij dan ook gedag en gaat hij naar zijn andere ‘thuis’.
 |
| Overleg met Ashit over de scholen (foto van Lyzian) |
Lyzian wordt wel erg blij van de omgeving waarin we zijn en
wil ‘de straat op’. Reena gaat met haar mee. ‘Wel met een half uur terug!’
roept Ashit nog, want het eten is bijna klaar. Het was helemaal niet de
bedoeling om hier te eten, maar daar heb je niets over te zeggen. Het is wel
tof, want Suma kan echt heerlijk Bengaals koken, beter dan in een restaurant!!
 |
| Suma snijdt een pompoen (foto van Lyzian) |
 |
| En toen viel de electriciteit uit ... (foto van Lyzian) |
 |
| Foto van Lyzian |
Maar goed, na een half uur is het eten klaar en er is nog
geen teken van Reena en Lyzian. Mmm … ik zeg Ashit te gaan zoeken en loop de
straat op. Khan schrikt wakker van mijn aanwezigheid en ik vraag hem waar
Lyzian heen is. Hij wijst naar links (hoe kan hij dit weten, hij lag te slapen
???) en hij loopt een eindje met me mee. Ik roep, maar ik zie ze niet. Nog een
ander straatje in, maar ook daar zie ik ze niet. Khan zegt heel geruststellend ‘she
will be back’ en ik loop terug naar Ashit en Suma. We beginnen met eten en o,
wat is het weer heerlijk. Suma heeft dan ook de hele middag in de keuken
gestaan (ze was een dankbaar onderwerp voor de foto’s van Lyzian). Even later
komen Lyzian en Reena terug en Lyzian schuift aan. Reena en Suma eten niet mee,
ze zijn hier gewoon om pas laat in de avond te eten. Ashit eet wel mee,
waarschijnlijk doet hij dit voor ons, wel lief (of hij had gewoon erge trek).
De rit naar huis is altijd gaaf, rijden door een donkere stad
waarin van alles gebeurd. Het lijkt wel drukker op straat dan overdag, het
uurtje naar het hotel mag best langer duren eigenlijk.
Terug in het hotel, herinner ik me ineens weer dat je hier
niet om ‘nieuwe handdoeken’, maar om ‘schone handdoeken’ moet vragen. Dat had
ik namelijk vanmorgen gedaan en nu hebben we inderdaad nieuwe handdoeken … maar
dan ook zo nieuw dat ze NIET afdrogen. Foutje, bedankt … J.
We blijven vanavond veel te lang kletsen, internetten, etc.
etc. Het is allang middernacht als we naar bed gaan, pfff … zal morgen niet
meevallen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten