Zondagochtend, het is nog erg vroeg. Drie uur welteverstaan. Vanmorgen gaat Sultana op het vliegtuig naar Schotland. En omdat ze ons zo verraste door ons op te halen een paar dagen geleden, gaan we nu haar verrassen door ze (mee) weg te brengen. Om 4 uur zijn de taxi's geregeld, dus we moeten vroeg op. De straten van Calcutta zijn nog leeg als we naar Sultana lopen. Een enkele straathond die zijn territorium verdedigd, veel slapende mensen op de straten, maar heerlijk (on-calcutta's) rustig.
Als we aankomen staat Altab ons al op te wachten, Rosalie had hem wel verteld dat we kwamen en omdat ze bang was dat wij het niet konden vinden, stond hij halverwege. We herkenden hem van verre, hij droeg zijn oranje holland t-shirt dat we hem gegeven hebben. Even later kwam zijn broer ook, ook met oranje holland t-shirt inclusief oranje cap. Geweldig toch ? Sultana was zeer verrast toen ze ons zag. De hele familie ging mee, de meesten waren sowieso nog nooit op de luchthaven geweest (zelfs Sultana was nog nooit binnen geweest), dus het is dubbel en dwars de dag van hun leven.
Misschien even voor de onwetenden het verhaal van Sultana. Ze woont met haar familie (10 man sterk) in een bustee onder de flat van Rosalie. 10 bijna allemaal volwassen lichamen op zo'n 15 m2. 10 volwassen lichamen slapen op 1 bed van 6 m2. Het is werkelijk onvoorstelbaar. Door veel geluk in haar leven is ze naar een Engelse school geweest, toen dit ophield en ze uitgehuwelijkt ging worden, kwam Rosalie in haar leven. Ze beschouwt haar als een engel van God. Rosalie betaalde haar vervolgopleiding (en die van de andere broers en zussen overigens) en ze ging naar een soort hotelschool. Vorig jaar kwam ze helemaal super enthousiast naar Rosalie. 'Guess what, I have some good news' vertelde ze 'I need a passport !!'. Rosalie vond dat helemaal niet zulk goed nieuws 'sounds complicated' was haar antwoord. 'I'm going to Scotland !' was haar reactie. Niet eens, misschien, of mogelijk, nee, ze ging gewoon. De besten van haar klas hebben de gelegenheid om het laatste jaar in Schotland te studeren en zij was verkozen. Een meisje uit de bustee ! Maar goed, het kost zo'n 30.000 dollar, dus het bleek een mission impossible. Ondertussen is het een jaar verder en gaat ze (dankzij giften en een lening) naar Schotland. Er is nog niet genoeg geld, alleen het eerste semester is betaald. Maar ze gaat en ze zien wel wat er daarna gebeurt.
Sultana heeft nog nooit haar eigen stad verlaten, ze wist niet eens waar het busstation was. Had tot twee jaar geleden nog nooit met de metro of taxi gereisd. Maar ze is altijd vol vertrouwen. 'I'm brave, I can handle the world' vertelde ze me vorig jaar. Het hele verhaal van haar familie staat overigens op onze website : www.erikenwilleke.com. Voor de nieuwsgierigen.
Op het vliegveld is het druk, iedereen moet 60 roepies betalen om binnen te mogen (= ongeveer 1 euro, voor velen een dagloon).Rosalie gaat 20 tickets halen en de man achter de ticketcounter vraagt wel tot 5 maal toe of het er echt 20 moeten zijn. Had hij blijkbaar nog nooit meegemaakt. Ooms, tantes, nichtjes, iedereen was mee. Het afscheid is 'nat'. Vooral haar moeder huilt tranen met tuiten, haar vader niet, maar is zichtbaar erg verdrietig. De zussen huilen, de broers, Mehtab snikt het uit, Sultana, hun steun en toeverlaat vertrekt naar Schotland. Misschien voor 1 semester, maar misschien wel voorgoed. Wie zal het zeggen !?
Als we een kopje thee gaan drinken, verbaast Mehtab (ca 18 jaar) zich over een potje. Grote ogen, verbaasde blik, hij ziet duidelijk iets wat hij nog niet eerder heeft gezien. Het zijn suikerklontjes ..
Als we terug zijn in Sudderstreet gaan we nog maar even pitten, de nacht duurde ons een beetje te kort. 's Middags zijn we naar een park aan de Hooghly rivier geweest, relatief rustig voor Calcutta. Colaatje, chipjes, we leken wel een stel verliefde tieners....
Heel veel groetjes
Erik & Willeke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten