Afgelopen vrijdag was het dan (eindelijk) zo ver, we kwamen na een vluchtje met krijsende kinderen, de Da Vinci Code en een Harry Potter film aan op het vliegveld van Calcutta. De geur bij het binnenkomen van het luchthaven gebouw was ook gelijk 'Calcutta', eten, urine, vochtige warmte, we gaan het niet meer kwijt raken de komende drie weken vrees ik.
Gelukkig waren alle koffers aanwezig, dat is toch altijd weer even spannend, zeker als je over moet stappen en de bagage doorgelabeld is. Maar goed, ticket gekocht bij de prepaid taxi booth en vrij snel stonden we buiten. Op zoek naar een taxi waar we ons ticket konden inwisselen. Maar wat schertst onze verbazing ! Daar stonden Sultana, Absana en Mehtab ons op te wachten ! Ze konden het luchthavengebouw niet in (kost 60 rupees p.p.) en stonden dus buiten. Echt geweldig, wat voelden we ons welkom. Sultana had mijn kleren aan die ik ooit had opgestuurd, echt heel leuk. Ook stonden er veel cameramensen van de tv, we voelden ons even echte sterren, maar het bleek voor Martina Hingis te zijn die hier komt tennissen.
Bij het hotel wilden we de familie trakteren op een ontbijtje (het was inmiddels half 8 in de ochtend), maar ze stonden erop dat we eerst maar eens gingen slapen. Was eigenlijk wel een goed idee, want we waren doodop.
Om drie uur 's middags hadden we afgesproken met Rosalie in restaurant Zurich. Alles was weer zo bekend, er is echt niets veranderd. Dezelfde rickshawwallahs, dezelfde bedelaars ... alsof ik nooit weg was. Het was fantastisch om Rosalie weer te zien, ook zij is niets veranderd (als dat al zou kunnen na een jaar, maar goed).
's Avonds waren we uitgenodigd door Sultana, ze zou voor ons koken. Dat had ze vorig jaar al beloofd, maar omdat ze zondag naar Schotland afreist, vonden we het nogal wat. Nog ruim een dag te gaan voor haar grote vertrek, maar ze stond erop voor ons te koken. Was bijna beledigd toen we vertelden dat het echt niet nodig was. Rosalie had haar dus maar gevraagd twee of drie eenvoudige gerechten te maken. Nou, dat was aardig mislukt. Ik weet niet meer hoeveel gerechten er stonden, maar toch zeker 15 verschillende ! En het smaakte weer heerlijk, haar droom is om 'alle harten van de wereldbevolking te veroveren met haar gerechten', nou dat zou best wel eens kunnen gaan lukken.
Ondertussen waren we echt 'op'. We hadden voor de hele familie kadootjes meegenomen en deze hebben we nog uitgedeeld. Nog even in hun bustee geweest en weer was het een schok ons te realiseren in hoe een kleine ruimte ze met zoveel personen leven. We wensten Sultana een goede trip naar Schotland. We zullen meegaan om haar weg te brengen as zondag, maar willen dat nog even als verrassing houden.
Veel groetjes allemaal !
Erik & Willeke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten