Als we vanmorgen wakker worden, schijnt de zon ! Wat een kadootje, kunnen we toch nog even genieten van het uitzicht op de baai, het is werkelijk schitterend. Met een beetje pijn in ons hart verlaten we deze plek, stiekem beloven we onszelf hier ooit nog eens terug te keren ..
Het wordt weer een lange dag, ons doel is Ingonish en dat ligt aan de Cabot Trail op Cape Breton. Het is zo'n 6 รก 7 uur rijden. Cape Breton is een eiland, dat sinds 1955 met een dam aan Nova Scotia verbonden is. Op Cape Breton ligt de Cabot Trail, een van de mooiste panoramawegen van Noord Amerika (volgens de boekjes). En dat willen we wel eens zien natuurlijk !
Echt gescheiden snelwegen kennen ze niet op Nova Scotia, af en toe een klein stukje, maar meestal zijn het driebaanswegen, waarvan de middelste helft wordt toegekend aan de stijgende richting.
Eind van de middag komen we aan in Ingonish en het is even een verandering. Het is koud, zo'n 10 graden buiten en daar zitten we dan bij de gashaard ! Het waait flink buiten en het regent af en toe. De huisjes zijn leuk, goed ingericht en we hebben (weer) uitzicht op het water. Het weer zit alleen niet zo mee.
Als de wind even gaat liggen horen we doedelzakmuziek. Hebben ze de band uitgenodigd omdat wij hier zijn ? (We lijken de enige gasten). Maar nee, het is onze buurman (we zijn dus toch niet alleen). Hij is aan het oefenen, vanwege een ziekte had hij drie maanden niet kunnen spelen en nu probeert hij op zijn veranda (uit de wind en regen) het spel weer wat onder de knie te krijgen. Nou, het klonk prima hoor ! De doedelzak past wel bij de omgeving, het weer en de naam van de bestemming (Nova Scotia).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten