Niagara

Maandagochtend stonden we om 8 uur op het centraal station van Toronto. In de rij voor de trein naar Niagara Falls. Het 'treinen' is allemaal goed geregeld in Canada. Thuis al had ik via internet de kaartjes geboekt. Je krijgt dan een reserveringsnummer. Als je dat bij een kiosk op het station in Toronto intikt, spuugt hij vanzelf je tickets eruit ! Handig ! De trein zelf is hartstikke ruim, ik ben natuurlijk niet zo groot en had moeite om de voetensteun voor me te bereiken.
Na 2 uurtjes treinen tussen de wijnvelden door, kwamen we aan in Niagara, met de taxi waren we in 10 minuten in ons hotel. Overal erg druk, het is niet te ontkennen dat we bij DE toeristische attractie van Ontario belandt zijn. Het aantal incheckbalies van ons hotel is bijna niet te tellen. We krijgen kamer 2804 (ik weet niet of we ooit al een zo 'hoog' (in aantal) geslapen hebben). In onze kamer een aangename verrassing (alhoewel we het natuurlijk wel geboekt hadden ..) een fraai uitzicht over de watervallen, werkelijk prachtig !
Het is mooi weer vandaag, de zon schijnt, blauwe lucht, daar gaan we het maar eens even van nemen. We spoeden naar beneden en staan al snel op het plateau wat een prachtig uitzicht heeft op de watervallen. Wat is dat indrukwekkend. Al duizenden foto's van gezien, maar in het echt is het toch niet te beschrijven. Je vraagt je af waar al het water vandaan komt (en waar het heen gaat ..). Het is net 'niet echt', alsof er iemand op een knop kan drukken, waardoor alles tot stilstand komt.
Er zijn twee watervallen, eentje aan de Amerikaanse kant (aan de overkant van de Niagara rivier is Amerika), dat is een 'rechte' waterval van circa 300 meter breed. De andere, de grootste is de Canadese waterval aan de Canadese kant, in de vorm van een hoefijzer, in de reisgidsen varieert de breedte van 600 tot 800 meter, de waarheid zal wel ergens in het midden liggen. De hoogte is ca 55 meter.
Vanaf 1848 vaart de Maid of the Mist al tochtjes tot bijna onder de waterval. Volgens onze uiterst aardige taxichauffeur mochten we dit niet missen. Het is mooi weer, dus kunnen we het wel wagen ! Als we aan komen lopen, is de boot net vertrokken, dus we staan vooraan voor de volgende boot. En ja hoor, we mogen op z'n Titanics mee, helemaal voorop ! In onze blauwe regenjasjes gaat ons hart sneller kloppen als de boot vertrekt. Eerst onder de American Falls langs, we worden al aardig nat en het waait trouwens flink daar zo op het water tussen de watervallen. Daarna richting de grote Horseshoe Falls. Phoe-eee, wat is dat spannend zeg. Je ziet geen hand voor ogen en het water komt werkelijk overal vandaan. We hadden de mutsen onze regenjasjes niet opgedaan en dat hebben we geweten. Het water sijpelt dan gewoon via je nek natuurlijk naar beneden. Ach ja, de zon schijnt ! Het was een simpel boottochtje, maar wel erg indrukwekkend. Het natuurgeweld maakt je erg klein !
Na een beetje opgedroogt te zijn, zijn we naar Clifton Hill gelopen. Dit is de kermis van Niagara, midgetgolf tussen de dinosaurussen, Ripley's believe it or not moving theatre, The Haunted House, doolhoven, nou ja, eigenlijk wat je maar kunt bedenken is hier. Gekkenwerk.
De volgende dag regent het. Jammer hoor, maar ja. De watervallen lijken nu wel te roken, grote wolken stijgen op. We besluiten een buskaartje te kopen, maar eindigen na het bezoek aan de kiosk met een 'kompliet pekutsj'. Je let even niet op en je loopt met een badge op je jas en een adventure pass met allemaal coupons ...
Onze eerste stop is bij een Butterfly Conservatory. Overdekt, dus vonden we wel een goed plan in de regen. Nou, het was erg leuk. Zoveel vlinders hebben we nog nooit gezien, je was haast bang om er op een te gaan staan. Ze vlogen en fladderden overal in de rondte. De mooiste vlinders zaten ertussen.
Daarna naar de White Water Walk (of zoals onze buschauffeur zei : de 'ite-ater-alk'). Dit is een houten planken pad halverwege het ravijn langs de kolkende rivier. Met een lift ga je dan tot halverwege naar beneden, zodat je zo het pad op kan. En ja, ook dit was weer erg indrukwekkend. Grote golven, draaiende kolken, hier wil je geen rondje in zwemmen. Alhoewel er dus genoeg idioten geweest zijn die dit geprobeerd hebben. Net zoals er mensen geprobeerd hebben in een tonnetje van de watervallen af te komen. Er stond in een boekje een rijtje met namen, allemaal zo tussen 1850 en 1930 waren de pogingen gedaan (doel : fame and fortune), achter de namen stond dan 'died' of 'survived'. Nou je kan wel raden, welke van de twee de overhand had ...
En als laatste hebben we de Journey Behind The Falls gedaan. Ons laatste couponnetje van ons package. Ook hier ga je met een lift tot halverwege het ravijn, maar deze keer vlak naast de grote waterval. Via een paar tunnels kan je dan achter de waterval kijken, maar hier zie je helemaal niks. Alleen maar een wit gordijn van naar beneden stortend water. Er is ook een plateau dat je naast de waterval kan staan. Het geluid is overweldigend en ook hier snap je niet dat er echt mensen bedacht hebben hier vanaf te willen gaan. Gelukkig krijg je ook hier een regenjasje mee, want je wordt toch wel flink nat van al dat gespetter.
Nou, toen hadden we alle attracties rond/op/naast/onder de watervallen wel gehad !!

Even opgedroogd op onze kamer, zijn we richting het nieuwste casino gelopen. Een paar jaar geleden stortte de toeristenmarkt rondom de watervallen een beetje in en besloten ze een nieuw casino te openen (natuurlijk met de bijbehorende winkels en restaurants). Er zijn er nu dus twee. Je weet echt niet wat je ziet als je in het casino staat. Nu zijn wij niet zulke ervaren casinobezoekers, maar we liepen een hal binnen waar 3000 gokmachines (oa eenarmige bandieten en dat soort spul) stonden. Met het bijbehorende gekwetter natuurlijk. In de hoeken werd er gepokerd, waren er roulette tafels en noem maar op. Ongelofelijk !

In Niagara is trouwens iedereen op vakantie. Heel veel Amerikanen (de meeste net zo breed als ze hoog zijn), maar ook bijvoorbeeld Mennonieten. Mensen die zo'n 200 jaar geleden zijn blijven hangen, ze gebruiken geen electriciteit, geen moderne hulpmiddelen en lopen rond in blauwe broeken met bretels, de dames in een blauwe rok, kousen en zwarte schoenen met een wit blousje en een wit kapje op. Ze hebben allemaal dezelfde kapper en de mannen scheren zich niet (nooit). Je vraagt je af hoe ze hier komen, we hebben geen parkeergarage voor paarden met wagens gezien. Maar misschien zijn er ook wel 'moderne mennonieten', we hebben er immers ook een paar gezien met een riem i.p.v. bretels.

Tja en verder veel hamburgers, steaks, muffins, koffie, hamburgers, steaks, koffie, steaks, hamburgers, koffie, muffins ... het is hier echt zoeken naar een beetje voedzame maaltijd. Niet dat we vies zijn van hamburgers, steaks en muffins, maar na een paar dagen verlang je toch wel naar meer !

Vanmorgen moesten we vroeg op. Om half 7 vertrok de trein naar Toronto, waar we over moesten stappen op de trein naar Montreal. Gelukkig ging alles volgens plan. De trein had geen vertraging en omdat we voor het traject Toronto-Montreal 1e klas kaartjes hadden, mochten we op Toronto in een steenkoude (airco) lounche met gratis koffie op de trein wachten. De treinreis was leuk, je ziet het landschap veranderen om je heen. Op het stuk Tor-Mont werden we volgestopt met chips, koekjes, eten, drinken, etc. Tijd om even een tukkie te doen was er haast niet, dan stond de treinjuf weer naast je met wat te snacken. Allemaal inbegrepen in het kaartje, dus ja, afslaan is ook zowat.
Echt rustig was het treinritje trouwens niet. Voor ons zaten vier luidruchtige Amerikanen, vooral Barbie (echter net zo breed ....) had een stem als Hyacinth van Keeping Up Appearances. Maar ja, we weten nu alles van de oorlog in 1812 van de Canadezen tegen de Amerikanen (gewonnen door de Canadezen uit Kingston) en over de overwinning van Obama op Clinton (eindelijk gaat er eens echt wat veranderen ...). Het bleef maar ratelen, over echt van alles en nog wat. En dan te weten dat we toch zeker bijna 5 uur in deze trein gezeten hebben ...

En nu zijn we in Montreal ! Het lijkt wel een ander land. Ten eerste praten ze hier Frans en zijn ook alle aanwijzingen in het Frans. Gelukkig zijn ze wel 'tweetalig', dus kunnen wij ons ook verstaanbaar maken. Daarnaast ziet ook alles er gewoon anders uit. Rommeliger (Franser ?) dan in Toronto, maar het doet dus ook wat gezelliger aan. We zijn benieuwd hoe het hier gaat worden. De Formule1 is overal al aanwezig. Budweiser (een hoofdsponsor) heeft een heel gedeelte van een metrostation omgetoverd tot F1 tribune en circuit. Op straat zijn alle etalages van de winkels in F1 stijl in gericht, al ligt er soms maar een band of ligt er een F1 shirt, iedereen lijkt een graantje mee te pikken.

Morgen begint voor ons echt het F1 weekend, we houden jullie op de hoogte !!