Het weerzien is hartelijk en alsof ik nooit weg geweest ben, zit ik als vanouds op het bed van Ashit. (Doordat ze twee jaar geleden uit hun huis zijn gezet, slapen ze nu in het schoolgebouw. De kamer van Ashit dient tegelijkertijd als vergaderruimte, dus vandaar dat ik op zijn bed zit.)
Reena heeft speciaal voor mijn bezoek een hele speciale saree aangedaan. Deze is bewerkt door de studenten van de Prayrona scholen, ze krijgen momenteel les in het decoreren van sarees, is het niet geweldig ? Reena is werkelijk apetrots op haar studenten. Ashit heeft voor de gelegenheid een nieuw shirt aangetrokken (hij bloost een beetje als Reena dit lachend verteld).
Reena in haar saree, gedecoreerd door de kinderen
Na wat koetjes en kalfjes gaan we gelijk over tot de ‘belangrijke zaken’, zij zitten vol met verhalen en plannen en willen dit graag kwijt.
De bouw van de nieuwe P2 school vordert gestaag, helaas (nog) niet de bouw zelf, maar inmiddels is de bouwvergunning helemaal rond, zijn er prachtige bouwtekeningen gemaakt en is er een (straat)nummer aangevraagd (!!), allemaal zaken die in India heel veel tijd in beslag nemen.
de bouwtekeningen van de nieuwe Prayrona school !!
Momenteel wordt de sloopvergunning voor de oude school geregeld en Ashit verwacht eind november te kunnen slopen. Gelijk daarna wordt het nieuwe gebouw opgebouwd, dus ik zal nog een jaartje geduld moeten hebben. Maar als dit allemaal lukt, mogen we denk ik niet klagen, dan staat er wel binnen twee jaar een nieuwe school, voor Indiase begrippen is dat erg snel !!
Er is onlangs in de (oude) school een wateraansluiting gemaakt. De kinderen waren werkelijk buiten zinnen toen het eerste water uit de kraan kwam. Ze lieten het in hun handen lopen, kusten hierna het water en gooiden het naar Ashit. Reena schatert het uit als ze het vertelt, het moet werkelijk een feest geweest zijn. Jammer dat je op zulke momenten zover weg zit, wat moet het heerlijk zijn om hier bij te zijn.
Ook het budget voor 2012 is opgesteld. We moeten nog even overleggen met het bestuur hoe we hiermee omgaan, want de kosten gaan nogal omhoog. Je merkt dit overigens in de hele stad, alles is veel duurder geworden in de laatste jaren, maar ook ten opzichte van vorig jaar is het verschil goed te merken.
Daarna komen er wat leuke ‘chit-and-chat’ verhalen, zoals Rosalie dit noemt. Zoals een nieuwe lerares, die op de eerste dag netjes in een saree komt, de dag erna in een salwar suit, de dag erna in een spijkerbroek en de dag daarna in een minirok. Ashit heeft haar toen naar huis gestuurd om zich te verkleden, ze is nooit meer teruggekomen. Ashit wil dat de leraressen netjes in saree of salwar komen, ze zijn immers een rolmodel voor ‘zijn’ meiden. Gelijk heeft hij! En over een lerares die de hele les door zat te bellen met haar nieuwe vriendje. Als Ashit dan binnen kwam, stopte ze natuurlijk, maar zodra hij weer naar buiten liep, begon ze weer. Ze zag waarschijnlijk niet, dat Ashit onder het raam zat te luisteren. Ook zij werkt er inmiddels niet meer. Misschien zijn het gewoon leuke verhalen, maar het geeft voor mij ook aan dat ze heel serieus bezig zijn met het runnen van de scholen. Ik ben trots op ze !
En dan staat 'ineens' het diner klaar. Het is altijd heerlijk eten bij Reena en Ashit, waarbij Ashit een groot deel van de kookkunsten op zich neemt. Ook deze keer weer, ik weet niet hoe het allemaal heet en wat het allemaal precies was, maar het was werkelijk zalig. Toetje na en natuurlijk een Bengali sweet en als laatste het even serieus uitbuiken op het bed …
Met een hoofd vol nieuwe informatie ga ik weer naar huis, ik heb jullie de details bespaard uiteraard, maar er is weer veel om over na te denken !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten