Schildpadden!!!

Gisteren zijn we in Argostoli aangekomen, de hoofdstad van Kefalonia. We slapen in het Grand Hotel, 17 dagen geleden geopend, vertelt de receptionist ons. Overdag horen we de bouwvakkers bezig, de schilders lopen door de gang en de handdoekhaakjes in de badkamer ontbreken nog. Maar verder is het prima, heerlijke bedden, een zalige regendouche en een mooie inrichting.

de vloer van onze kamer

Alleen ’s nachts is het ‘lastig’, de terrasdeuren moet je wel open laten (de airco doet het niet en de ventilator maakt zo’n herrie, dat gaat hem ook niet worden), maar er is zowat de hele nacht een enorme herrie op straat,  ineens begrijpen we de 50% korting op de kamerprijs J.

de boulevard van Argostoli

Na het ontbijt struikelen we de boulevard op, tegenover ons ligt een luxe-jacht (zo eentje met personeel), ernaast veel (gewone) zeilbootjes, verderop zijn de vissersmannen op hun bootjes hun versgevangen vis aan het verkopen. De andere kant op vertrekt elk half uur de ferry naar Lixouri, een schiereiland. We lopen richting de vissersbootjes. Indien gewenst maken ze de vis voor je schoon. De restanten gooien ze het water in én dat trekt enorme zeeschildpadden aan!

vissersbootjes die hun vis zo uit de boot aanbieden

We weten niet wat we zien, wat een enorme beesten! En ze zwemmen gewoon ‘langs de kaie’. Even verderop staat een bord met informatie en er lopen vrijwilligers rond. Er schijnen hier zo’n 30 schildpadden te leven, ze kunnen bijna een meter groot worden, ze zijn ‘pas’ vruchtbaar na ongevee 20 jaar, ze kunnen zo’n 65 jaar worden en zo staan er nog meer weetjes op. Ze zijn (uiteraard) beschermd en de vrijwilligers zorgen er o.a. voor dat ze ongestoord kunnen nesten op stranden hier verderop. Je blijft er naar kijken, wat een mooie beesten, prehistorisch haast.

Erg vriendelijk zijn ze niet, althans niet naar elkaar toe. Als er een eentje onder een boot zit waar net een visje wordt schoongemaakt en een ander denkt daar ook kans te maken, vergeet het maar! Die wordt wel even weggeboesjeneerd J.

Later zoeken we de facebooksite van de organisatie op. We lezen dat er die ochtend een zwakke schildpad is gezien, is gevangen en naar de dierenarts is gebracht. Blijkt ze een vissershaak in haar keel te hebben (waarschijnlijk al een aantal maanden)… het beestje heeft het helaas niet overleefd.

We lopen verder naar het plaatselijke kafenion waar de mannen aan de Griekse koffie zitten. Altijd weer vraag ik me af waar de vrouwen dan zijn. Thuis aan de was? Thuis aan het koken? Bij vriendinnen? Maar hier werkt het kafenion als een soort oppas. Man en vrouw komen aangereden, vrouw aan het stuur, zet man uit bij het kafenion en zelf gaan ze om boodschappen. Kan je tenminste rustig een rondje doen, zonder dat je man elke keer weer lekkere dingen in je karretje gooit ;-). Wij genieten van onze koffie, terwijl de mannen de wereldproblematiek proberen op te lossen.

Weer even verderop is er een brug, deze is in de 19^e eeuw door de Engelsen (toenmalige overheersers) aangelegd, dwars door de baai. De brug heeft de aardbeving overleefd, na een fikse renovatie is de brug weer ‘bewandelbaar’.

Aan het eind van de ochtend rijden we naar het noorden. Het strand van Mirtos is ooit uitgeroepen tot het derde mooiste strand ter wereld. Dus dat willen we natuurlijk wel zien! En inderdaad, het is schitterend. Ik herinner me Nikki, van het eerste hotel op Kefalonia. Zij vind dit strand maar niks, ja, prachtig om vanaf hoogte naar te kijken, maar niet om te zijn, levensgevaarlijk vindt ze de zee hier, er schijnen elk jaar meerdere doden te vallen. We kijken hoe de vlag erbij hangt, groen, dus veilig. Er zijn wel flinke golven (ik vrees dan altijd voor mijn lenzen), maar we gokken het erop. De strandwacht zit op zijn torentje uit te kijken over zee.  Het zeewater is heerlijk! Het lijkt wel een zwembad, een golfslagzwembad, dat wel. En inderdaad, er staat een fikse onderstroom, dus we kunnen ons best voorstellen dat hier soms mensen in de problemen komen.

We rijden terug naar Argostoli en genieten nog even van het mondaine sfeertje dat er bij ons hotel hangt. Morgen verder naar Kythera, terug naar het traditionele Griekenland J.

terug vanuit Argostoli, ik weet niet of jullie het kunnen zien, maar het kerktorentje heeft een eigenaardig knikje ;-)