Ik moest er deze vakantie even inkomen. We zijn begonnen in
Kefalonia, wat vrij toeristisch is. Een prachtig eiland, dat wel, prachtig om
rond te rijden en de mooiste stranden te ‘ontdekken’, maar dan ook gelijk te
zien dat het (deels) vol ligt met strandbedjes en parasolletjes. Helemaal prima
natuurlijk, maar we zijn verwend door onze tripjes naar Kythera, waar je een
strandje meestal voor jezelf hebt. Voordeel van Kefalonia zijn wel de vele
tavernes aan het strand. Het is geen probleem om je (eventueel gastronomische) lunch
te nuttigen met zicht op zand en zee. Heerlijk!
 |
| Prachtig Petani beach op Kefalonia |
In Kefalonia slapen we in een klein hotelletje. Vijf kamers,
een prachtig gebouw op een mooie plek tussen de olijfbomen. Het ontbijt ’s
ochtends is onovertrefbaar. Alles uit eigen keuken, zelfs het brood bakken ze
zelf. Elke ochtend een nieuw sapje, elke ochtend weer nieuwe baksels en nieuwe
gerechtjes, waar mogelijk gebruiken ze voor de ingrediënten de eigen tuin.
Werkelijk heerlijk.
 |
| de achterkant van ons heerlijke hotelletje met een heerlijk terras |
 |
| (deel van het) ontbijt :-) |
Nikki is degene die hier al heel vroeg is om van alles voor
te bereiden. Samen met de ouders van de eigenaresse maakt ze de meest lekkere
gerechten. Als Nikki erachter komt dat we uit Nederland komen, komen de eerste
gebrekkige Nederlandse woordjes er al snel uit. Wat blijkt, haar moeder komt
uit België, haar vader is Grieks. Net voor haar geboorte, verhuisde het gezin
van Belgie naar Griekenland, ze is de jongste. Opgegroeid in Argostoli, de
hoofdstad van Kefalonia, haar ogen glinsteren als ze erover verteld. Op haar 18e
is ze naar Athene vertrokken om daar te gaan studeren (landschapsarchitecte) en
in haar vrije tijd deed ze daar een cursus Nederlands, nieuwsgierig als ze was
naar haar achtergrond. Al gelang de dagen vorderen, wordt haar Nederlands
beter, oefening baart kunst (ze weet zich zelfs het woord ‘rotonde’ te
herinneren J).
Nikki heeft 10 jaar in Athene gestudeerd, gewoond en
gewerkt. Ze werd er ongelukkig van, altijd stress, het leven is er druk en duur.
Twee banen om genoeg geld bijeen te sprokkelen, om het aan de andere kant aan
dokters uit te geven. Het leven in Athene maakte haar ziek, lichamelijk en
geestelijk. Zes jaar geleden was het genoeg, ze besloot alles om te gooien en terug
te keren naar Kefalonia. Ik vind het een stoere beslissing, maar zelf vindt ze
dat teveel eer. Haar familie woont hier, ze wist waar ze aan begon. Ze is een
tweede studie begonnen, conservator, puur uit interesse en natuurlijk in de
hoop hier ooit een baan in te vinden, ze weet dat dat moeilijk gaat worden. ’s
Zomers werkt ze in het kleine hotel, maakt ze de heerlijkste gerechten voor de
gasten. Het maakt haar gelukkig, ze is blij met haar keuze om Athene te
verlaten. Hier is haar familie, hier is het leven makkelijker, olijfolie en
vlees van haar vader, haar zus heeft een groentetuin, volop gezonde lucht en
geen stress.
Elke ochtend bij het ontbijt vraagt ze naar onze plannen
voor de dag. Nikki geeft graag haar ‘geheimen’ prijs. Een bijzonder strandje
hier, een mooi klooster daar. Op een ochtend willen we richting het
noorden rijden, maar het is erg bewolkt, zullen we het wel doen, we kunnen
immers ook gewoon ‘thuis’ blijven met een goed boek op ons terras. Nikki tekent
een zon op onze kaart en zegt ons dat de zon daar vandaag zal schijnen. (En
inderdaad, het klaarde helemaal op die dag!) We maken er een traditie van, elke
ochtend tekent ze een zon op de kaart, daar waar we heen willen rijden.
Na vier nachten verlaten we het eiland. En hoe mooi het
eiland ook is, als ik aan Kefalonia denk, denk ik aan Nikki.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten