Bouwvakkers in het bakkie

De laatste dag op Maio alweer, de tijd vliegt. Vandaag een rustig dagje, alhoewel we ons al twee weken niet echt heel druk maken J.

Vila do Maio

Vila do Maio

Vanmorgen naar het noorden gereden, achter Morrinho liggen prachtige zandduinen. We beklimmen de eerste en zien dat we nog ruim een kilometer van zee af zitten. Wat een geweldig gebied. Beneden ons is een kleine oase met een waterput. Een vrouw hoedt hier haar koeien en geeft ze water. Je hebt hier het gevoel wel erg ver van de bewoonde wereld te zitten!

Daarna verder door naar het noorden, de laatste kilometers over een onverharde weg, het is soms lastig om de weg te volgen. Maar uiteindelijk staan we aan de rand van het eiland. Het is een stuk ruiger dan de kust in het zuiden en in het westen.

Via nog wat kleine dorpjes rijden we weer terug naar Vila do Maio. De dorpjes zijn klein, soms maar een paar huisjes. Overal vriendelijke mensen, vooral de kinderen zwaaien naar ons.

Vanaf Morro is het volle bak. Deze keer nemen wij mee, 4 bouwvakkers en een 4 scholieren,  waarvan de 5 mannen in het bakkie klimmen en drie jonge dames op de achterbank. Het scheelt ze zeker een uur lopen, we zien allemaal blije gezichten als ze van de auto afspringen (of, zoals bij de dames, uitstappen).

Bakkie vol! (Ja, dit is onze huurauto :-))

Na een overheerlijke lunch op het strand, genieten we de rest van de middag van zon, zee en zand. We nemen een duik in het heerlijke water. Genieten met een grote G!

Wat een leuk eiland is Maio! Kom zonder verwachtingen en je wordt aangenaam verrast. Onze reisgids omschrijft het het best: “… Maio for the old Cape Verde, peace and tranquillity and beautiful empty beaches. Maio is really a place to flee to for a quiet retreat, a place with few distractions or competing demands. It’s a destination for wandering and musing among the dunes and beaches. This could take half a day to a lifetime.”