Vanmorgen word ik wakker, het is zeven uur en de zon piept door de gordijnen. Ik spring uit bed en zie een prachtige wolkenlucht en een uitbundig stralende ochtendzon ! Ik wil naar buiten, de zon voelen, Erik gromt nog wat vanonder zijn dekens, maar ik spring onder de douche en een half uur later loop ik in het vroege ochtendzonnetje richting de haven.
Wat ziet alles er anders uit, deze keer geen huilende vrouwen op de kade, maar vrolijk lachende vissersvrouwen die al zwaaiend hun terugkerende man begroeten.
De gammele vissersbootjes die we gisteren zagen, zijn nu weg, de zee op. Voor mijn gevoel ontwaakt Ullapool op dit moment, maar dat is natuurlijke een illusie, een vissersdorp ontwaakt wanneer de vissers de zee opgaan en dat is waarschijnlijk al wat uurtjes terug geweest.
Ik ga op een bankje zitten en geniet van het uitzicht en de zon. Even later zie ik dat ik naast de vissersman zit die gisteren in mijn verhaaltje is omgekomen. Ik lees : “In memory of Danny Doe, sit a while with the mountains and sea and you will always have company”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten