WELKOM OP ONS WEBLOG !!: Naar Barra ! (di 25/5)

Vanmorgen staan we al vroeg op, we willen nog een keertje bij de zeehondjes kijken, misschien hebben ze deze keer wel zin om voor de lens een keertje kopje te duikelen. Dus om kwart over 7 staan we buiten, het is fris, het waait flink, maar het zonnetje schijnt. Een kwartiertje later staan we bij de zeehondjes, en nee, geen teken van herkenning en dus ook geen kopje-duikelende zeehond voor mijn lens. Maar dat geeft niet, het is sowieso al leuk om naar ze te kijken, zeker zo 's morgens 'vroeg' (het had eerder gekund, maar deze keer werden we niet wakker van de zon die hier om half 5 al opkomt).

Een poosje later zitten we aan het ontbijt bij Alastair. Onze spullen zijn al ingepakt, want we gaan vandaag weer een stukje verder naar het zuiden, met de ferrynaar Barra. We informeren bij Alastair nog even over iets wat we gisteren in de pub hoorden. We hadden al gelezen dat op South Uist / Benbecula een grote militaire aanwezigheid is. In de koude oorlog hebben ze hier een centrum gebouwd om raketten te testen. Dit is er nog steeds, alhoewel de koude oorlog al even achter ons ligt. Gisteren, toen we in de pub op Benbecula aten, hoorden we naast ons een groepje Amerikanen praten over 'tests' 'missiles' etc. Hmmm, is de koude oorlog weer begonnen ? Staatsgeheimen ? We informeren bij Alastair en het blijkt dat het testcentrum nog steeds bestaat, er worden blijkbaar nog steeds testen uitgevoerd met raketten, maar bijvoorbeeld ook met onbemande vliegtuigjes. Het levert maar liefst werkgelegenheid op voor ruim 200 mensen. Als je dan bedenkt dat er op Benbecula en South Uist samen ongeveer 2.200 mensen wonen inclusief kinderen en (veel) ouderen, is dit dus de belangrijkste werkgever. Er wordt gesproken over sluiting van het complex, maar dat zou desastreus zijn voor de leefbaarheid van dit deel van de eilanden.

De 'buurman' Simon die vlakbij de zeehonden woont (wij hadden hem al gespot, hij rijdt namelijk in een mini clubman), werkt bijvoorbeeld weer op St. Kilda, een onbewoonde eilandengroep hier flink ver vandaan. Hij verblijft daar periodes van 14 dagen voor onderzoek. Ook de 'buurman' aan het andere eind van de weg werkt daar. Maar goed, voordat we het risico liepen om van iedereen in de straat te horen wat hij of zij doet, hebben we afscheid genomen van Alastair. Zijn B&B is zeker aanbevelingswaardig, dus mocht er iemand nog eens naar de Uists of Benbecula gaan, zoek dan even Kyles Flodda B&B op !

het witte huis met het donkergrijze dak in het
midden van de foto is Kyles Flodda B&B !

Halverwege de ochtend tuffen we op ons gemakkie naar Eriskay, het zuidelijkste eilandje van de Uists. Hiervandaan vertrekt de ferry naar Barra. Onderweg scoren we nog even een lunch voor op de ferry bij de Co-op en tanken we nog in Lochboisdale. In Eriskay hebben we nog een klein uurtje 'over' en die brengen we door in de pub (we hebben de smaak inmiddels aardig te pakken) met een bakkie koffie. We raken aan de praat met Schotten 'van het vasteland', een vader en schoonzoon. Dochterlief had een leuk huisje gezien en dat moest geinspecteerd worden. Het bleek alleen geen huis maar een ruïne, een opknappertje dus, maar de locatie werd door de heren goedgekeurd. Het zou een vakantiehuisje moeten worden, ze zagen het niet zitten om hier permanent te gaan wonen. Al kwam pa gelijk wel met allemaal ideeen op de proppen om werkgelegenheid voor de jongelui te creeren.

Uiteindelijk staan we met nog 6 andere auto's te wachten op de ferry. Nou ja, de ferry is er eigenlijk al, maar we mogen er nog niet op :-) Het is niet druk, uiteindelijk verschijnen er een auto of 9. Het is koud en erg winderig, ook de zon laat zich niet meer zien, maar als we richting Barra kijken geeft dat moed, in de verte zien we het licht :-).

Onderweg veel nieuwsgierige (en vooral luie) zeehondjes en ook prachtige (wolken)luchten. Wat levert dit deel van Schotland toch mooie kleuren op in de natuur, de lucht, de zee, het land, prachtig allemaal. Vandaar ook al die kunstenaars hier waarschijnlijk.

Op Barra aangekomen zien we gelijk de witte stranden, het houdt gewoon niet op in de Hebriden. Barra staat te boek als de Hebriden in het klein, het eiland is ongeveer 5 x 8 mijl groot (klein dus). De zon schijnt inmiddels en we struikelen het eerste beste strand op dat we tegenkomen. Waarom is het hier geen 25 graden ??? En waar is mijn bikini ???

Barra staat ook bekend om zijn luchthaven. Het is de enige luchthaven ter wereld met een landingsbaan op het strand die een dienstregeling van vluchten uitvoert. Elke dag, bij eb, landen en vertrekken hier vliegtuigen uit en naar Glasgow en Stornoway. Apart ! De vertrektijd van je vlucht is dus afhankelijk van de getijden. Er staat een klein luchthavengebouwtje langs het strand. We gaan zeker deze week nog een keertje kijken als er een vliegtuigje aankomt en/of vertrekt.

Nadat we bij het hotel hebben ingecheckt, rijden we door naar Castlebay, het belangrijkste dorp/stadje van dit eiland. En inderdaad, het is nog heel wat, het ziet er gezellig uit, haventje, in het midden van de baai een kasteeltje, het ziet er echt uit als een stadje, dit in tegenstelling tot al die andere 'hoofdstadjes' van de eilanden die we gezien hebben. We strijken neer op het terras (uit de wind in de zon) van een hotel en genieten eens even lekker van de zon. Heerlijk ! Het lijkt wel vakantie !

Daarna stappen we (weer eens) in de auto om de rest van het eiland te verkennen. Je kan het eiland rondrijden (duurt circa een half uurtje) en je kan via een dam (gebouwd in 1991) naar het eiland Vatersay.

zicht op Stornoway met rechts het kasteel wat midden in de baai ligt

Vanaf Vatersay heb je een mooi uitzicht over Barra en Castlebay

Op Vatersay spotten we ineens een vliegtuigwrak. Het blijkt van de 'Catalina' te zijn, hier gecrasht op 12 mei 1944, drie van de negen inzittenden vonden hier de dood. Er staat sinds kort een officieel monument, tot voor die tijd beschouwden de inwoners het wrak ansich als monument om de gevallenen te eren. Bizar !

Het eiland Vatersay beschikt over prachtige stranden en baaien. Er is een klein dorpje op het eiland. We hebben het idee dat hier op Barra en Vatersay meer mensen wonen dan bijvoorbeeld op heel Benbecula, maar dat gaan we nog eens navragen. Het is hier allemaal stukken kleiner, dus misschien lijkt dat maar zo.

Het is hier in ieder geval ook leuk, het is het laatste eiland voordat we weer teruggaan naar 'vaste-land-Schotland', dus nog even genieten van het Hebriden-gevoel !