Na een voor Schotse begrippen 'licht' ontbijtje ('alleen maar' scrambled eggs met bacon) lopen we nog een keertje richting de waterkant. Even de tickets regelen voor de ferry overtocht van morgen, deze zijn al wel per internet gereserveerd, maar de werkelijke tickets moeten dan nog wel opgehaald worden. Binnen no-time staan we met álle tickets voor de komende overtochten buiten, goede service ! Juist op dat moment vertrekt de ochtendferry van vandaag, een enorm schip, zeker ten opzichte van het kleine haventje in Ullapool, morgen mogen we ook mee.
We lopen nog even de kade op, bij een vissersboot is er volop bedrijvigheid, er staat een vrachtwagen naast de boot en er wordt water en cola het schip opgedragen. Er staan dozen met ingevroren vis op de kade. Even later zien we dat ook deze dozen het schip opgeladen worden ... huh ? Vissers vangen toch vis om dat later op de kade te brengen ? En niet andersom ? We begrijpen er niets van. Zou deze vis naar een kleiner haventje moeten, wat niet per vrachtwagen bereikbaar is ? Onze hersencellen kraken en kraken en we besluiten het te gaan vragen. Het schaamrood staat op onze kaken als we het antwoord op onze vraag horen, de bevroren vis wordt gebruikt als aas ... ahum, ik weet niet of het een excuus is, maar beiden hebben we geen vissers in de familie ...
Daarna lopen we richting dé outdoorzaak van Ullapool. Erik heeft eigenlijk geen lekker warme jas bij zich en gezien het weer (wind en regen) en de temperatuur (6 á 7 graden) van gisteren, heeft hij eigenlijk wel zin in een gewoon lekker warme jas. We treffen het, de warme mannenjassen zijn in de uitverkoop en Erik scoort een mooie zwarte WARME north face jas. En jawel, het werkt direkt, als we de winkel uitlopen begint de zon uitbundig te schijnen en trekken de wolken geleidelijk aan weg.
En om een lang (weer)verhaal kort te maken, het blijft prachtig ! De zon schijnt volop, we zien regelmatig 16 graden op de thermometer verschijnen en uit de wind is het gewoon heerlijk. Zo on-schots, maar zo verdiend (vinden we zelf tenminste).
de Stac Palloaidh (2023 ft)We rijden noordelijk van Ullapool en zoeken de single-road-track op richting Stoer. Het is prachtig hier, zo onherbergzaam, zo leeg en zo mooi. Bergen (okay, flinke heuvels), vergezichten, meren, de zee, eilanden, de zon die erboven schijnt, het ziet er waanzinnig uit. Veel verkeer komen we niet tegen (en dat is best handig op een smalle landweg waar je alleen op speciale 'passing places' langs elkaar kunt).
Zeer regelmatig stoppen we om een mooi plaatje te schieten of om een eindje te gaan wandelen. Af en toe stoppen we voor het Schotse 'wildlife'. Zo lopen er meer dan genoeg schapen, zien we af en toe een levend hert en zien we vooral ook veel hooglanders (in alle soorten, maten én kleuren). Op waarschuwingsborden worden we nog attent gemaakt op kikkers (het moet niet gekker worden ..), maar helaas, verder dan kikkervisjes in een plas met water komen we niet.
even goed kijken, er lopen herten !
In onze reisgids hadden we gelezen dat je bij Stoer-Lighthouse via een onverhard weggetje bij de 'Old Man of Stoer' kan komen, ongeveer twee mijl vanaf de parkeerplaats. We pushen onze peugeot to the limit en starten deze spannende tocht. In de eerste meters horen we de bodemplaat van de auto al over de keien schrapen, oef .. daarna gaat het beter, totdat we bij een flinke plas komen die de hele breedte van de weg beslaat. We laten het hier maar bij, om nou hier te stranden in de middle of nowhere vinden we niet zo'n goed plan. We parkeren de auto bij een verlaten autowrak en lopen verder. Een flink aantal wandelaars komt ons tegemoet. Maar dan, als we op het eindpunt zijn, voelen we ons flink 'genomen'. Er staat een zendmast, een paar keten, maar er is geen uitzicht, ja, wel op de zee, maar nergens is de 'oude man' te bekennen ! We zijn zelfs een fiks eind van de plek vandaan waar hij volgens ons moet staan. *&@#?*&@#, de verkeerde weg genomen. En al die andere wandelaars die ons tegemoet kwamen dus ook ... Voordat we terugrijden inspecteert Erik nog even het autowrak .. het is (was) een Ford.
We gaan niet nog een keer op zoek en vervolgen vrolijk onze weg. In de supermarkt hebben we vanmorgen ons eigen lunchpakketje bij elkaar gezocht en dit eten we op een bankje in het zonnetje met mooi uitzicht over zee op ... lekker toch ?
het bankje waarop we lunchen ... heeft die man zoveel titels ?wie weet wat al die letters betekenen ??
We rijden verder door dit prachtige deel van Schotland en vallen van de ene verbazing in de andere, alles is hier even mooi. Maar soms ook grappig, zo zien we bijvoorbeeld een vissersboot op het droge (het is eb) en de visser is met zijn auto gewoon naast de boot gereden om wat te gaan klussen. Een raar gezicht.
Aan het eind van de middag zijn we terug in Ullapool, we frissen ons op, eten wat aan de waterkant en lopen tegen half 8 richting de lokale highschool. Hier treedt vanavond Bill Bailey op, een zeer bekende Britse komiek/muzikant/acteur. De kaartjes zijn al maanden uitverkocht, maar op wonderbaarlijke wijze, kon ik vorige week toch ineens twee kaartjes via internet bestellen, toen ik 5 minuten hierna weer probeerde (voor de grap :-)), stond alles weer terug op 'sold out' ... Maar goed, hét theater van Ullapool is het toneel van de lokale highschool, dus zo staan we ineens in de aula van een Schotse school. Een aantal leerlingen checken de reserveringen en geven je de tickets en de leraar Engels (zo ziet hij er tenminste uit) bedient de tot bar omgetoverde tafels. Koffie en thee zijn alleen verkrijgbaar in de pauze, vooraf is er alleen water, bier of wijn. (Maar ook in de pauze zien we niemand koffie en thee drinken ..).
Op zich kennen we Bill Bailey niet, maar iemand die door heel UK (en ook Australie bijvoorbeeld) voor uitverkochte zalen staat ... het maakte ons nieuwsgierig. En het is fantastisch om verrast te worden door een grote komiek. Het is een stand-up-comedian achtige show met 'gekke-muziek' elementen en af en toe een 'gek-filmpje'. Alhoewel we door de snelheid, de vele woordgrapjes en onze beperkte Engelse woordenschat veel moesten missen, hebben we toch vaak ook hard moeten lachen. Het was echt een geweldige avond (moet je nagaan als je dus alles wel begrijpt :-) !)
Bill BaileyHet was (weer al) een lange, maar wel geweldige dag. Moe maar voldaan lopen we terug naar onze B&B. Op tijd naar bed, morgen vroeg op, morgen met de ferry naar de Outer Hebrides !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten