Het Katholieke South Uist ...

Vandaag weer een mooie dag achter de rug, de mist heeft vanmiddag plaats gemaakt voor de zon !

Maar we beginnen nog even bij gisteravond. We aten toen in een hotel/restaurant (even eens geen vette pub maaltijd) in Lochmaddy. De jonge serveerster, later bleek ze de toepasselijke naam Lily te hebben, huppelde vrolijk door het hotel, was uiterst vriendelijk, lange blonde krullen, kortom een echte Lily. Maar goed, daar gaat het niet om. Bij het afrekenen vroeg ze ons wat we 'in hemelsnaam' in dit saaie oord deden. Natuurlijk netjes uitgelegd dat we het uiterst aangenaam vinden om hier te zijn, dat het alles behalve 'saai' is en dat we daar misschien eigenlijk wel naar op zoek zijn. Uiteraard vroegen we haar wat zij dan hier (nog) deed en kregen weer eens een verrassend antwoord. Lily deed een jaar een 'art-class' (kunst-opleiding) in Lochmaddy en hierna gaat ze naar de gerenomeerde kunst-universiteit in Glasgow, ze stond helemaal te springen toen ze vertelde hoe spannend ze dat allemaal wel niet vond. Ze komt uit Londen. Het is de zoveelste persoon die we spreken op de Outer Hebrides, die niet van hier komt !

Als we vanmorgen wakker worden, regent en stormt het ... mmm ... dat is niet echt een vooruitgang. Maar al tijdens het ontbijt (deze ochtend namen we de full-scottish !!) klaarde het op en piepte de zon er af en toe doorheen.

Het is hier best gezellig in de B&B, de eigenaren Alastair en Veronica woonden in Londen (zijn wel van oorsprong Schots), wonen hier nu drie jaar. De medegasten (er zijn twee kamers) is een stel van onze leeftijd uit Duitsland, zij is van oorsprong Bulgaarse. We hebben een beetje dezelfde smaak en interesses, dus bij het gezamelijke ontbijt is het best gezellig. Alastair is een 'droge Schot', die het samenstellen van een Schots ontbijt omschrijft als 'jongleren op het gasfornuis'. Hij moet er natuurlijk tegelijkertijd ook nog toast bij maken, thee bij zetten ... Veronica was vanmorgen het huis uit, dus Alastair had het zweet op zijn rug staan.

Na het ontbijt zijn we naar South Uist vertrokken. Onze eerste stop was al na 10 minuten bij een de Hebridean Juwelery shop. Hier zit een winkel met de werkplaats en we hebben een mooi armbandje gescoord. Gelijk bakje koffie met stukje cake genuttigd (het Schotse ontbijt had bij Erik blijkbaar weinig indruk gemaakt).

South Uist is een lang gerekt eiland, met aan de ene kant lange uitgestrekte stranden en aan de andere kant 'bergen' (flinke heuvels). Midden op is de weg, van noord naar zuid, er zijn wel afsplitsingen, maar die dat zijn vrijwel allemaal doodlopende weggetjes. Er wonen (volgens Alastair) ongeveer 1200 mensen op dit grootste eiland van de Outer Hebrides.

het vlakke deel 'machair' in South Uist

langgerekte stranden op South Uist

Het valt ons gelijk op dat we onderweg overal kapelletjes met Mariabeeldjes zien. South Uist is dan ook min of meer grotendeels ontsprongen aan de reformatie en is Katholiek. North Uist is grotendeels Protestants.


We 'zakken af' naar Tobha Mor, hier staan overblijfselen van een kerk/klooster, waarvan de oudste delen uit de 12e eeuw stammen. Er staat nog redelijk veel overeind, zodat je je nog wel een beeld kan maken van hoe het er ooit uitgezien heeft.



Onze tweede 'historische' stop is bij Cladh Hallan, een opgraving in de duinen van een 'wheelhouse'. Deze plaats is uiterst uniek, hier zijn een paar jaar geleden de enige mummies ooit in de UK gevonden ! Ze dateren uit dezelfde periode als de mummies in Egypte. Er schijnt slechts 10 % van het geheel opgegraven te zijn, dus wie weet hoeveel mummies er nog liggen ??


Inmiddels is de zon gaan schijnen, alhoewel het flink koud is door de enorme wind, is het natuurlijk heerlijk (vooral achter glas, in de auto :-)).

zicht op het grootste dorp op Eriskay

We zakken verder af naar Eriskay, een eilandje helemaal onderaan, dat sinds 2001 met een dam verbonden is aan North Uist. Het is een eiland van 1 bij 2 mijl, dus lekker overzichtelijk. Morgen zijn we hier weer om de ferry naar Barra te nemen.

hiervandaan vertrekt de ferry naar Barra (voor ons morgen !)

een vissershaventje in Eriskay

Het eilandje is hier plaatselijk erg beroemd om de S.S. Politician, een flink schip wat in 1941 met o.a. 264.000 (!!) flessen whisky aan boord hier op de rotsen verging. Er was ook enorm veel geld aan boord, ze waren overigens op weg naar Jamaica .. en van het verhaal is in 1948 de komische film 'Whisky Galore' van gemaakt. Wat en waarom er nog meer precies aan boord was, is tot op heden staatsgeheim, op het dossier zit een stempel 'not to be opened for 75 years, dus binnenkort komt het hele verhaal op tafel ! Maar goed, het is een heel gedoe geweest natuurlijk, veel whisky werd door de lokale bewoners 'opgehaald' (er was in de oorlog al niets, laat staan whisky), maar de overheid zag dit als diefstal en er belandden veel mensen in de gevangenis in Inverness. Er is whisky verstopt en begraven en tot op vandaag schijnt er af en toe nog een kratje boven water te komen.

In de enige pub van het eiland (heel toepasselijk 'Politician' genoemd) moeten nog wat flessen staan. Als wij bij het afrekenen van het bier hiernaar informeren, grijpt het meisje gelijk drie flessen tevoorschijn en zet ze op de bar. Dit was nu ook weer niet nodig natuurlijk, maar wel leuk. De middelste bevat nog de oorspronkelijke whisky. Grappig !!


Op de weg terug rijden we nog een ommetje, eigenlijk op zoek naar een kudde herten die hier ergens moet wonen. Herten treffen we niet aan, wel een flinke groep wilde (?) ponys. Ze zijn niet bang van ons en laten zich rustig fotograferen. Enkele komen zelfs een aai over hun neus halen !



Vlakbij huis duiken we de pub in om wat te eten en daarna rijden we naar het eiland Flodda (3 minuten van onze B&B) om de zeehondencolonie op te zoeken. Nou ja, de (wandel)route erheen is in ieder geval duidelijk. Vlak na de parkeerplaats staat een autowrak met achter de ruiten 'seal-news' geplakt. Inclusief informatie over de zeehondengroep en de plaats waar ze liggen.

terwijl Erik de auto inspecteert (staat nog goed op de bandjes,
altijd binnen gestaan), lees ik het laatste 'seal-news'

Na een kleine 10 minuten lopen zijn we bij het water en zien we ze in de verte liggen. Helaas hadden ze geen zin om even dichterbij wat te komen peddelen in het water en gelijk hebben ze, maar voor de foto had het wel leuker geweest :-)


We rijden weer terug naar onze B&B waar we onderuit gezakt naar de zonsondergang kijken. Het was weer een ouderwetse lange dag, maar wat hebben we genoten van het zonnetje !