Wat een leuke dag was het vandaag, het leek wel een vrije
dag! Nou ja, wat is ‘vrij’? Ik kan hier doen en laten wat ik wil en ik beschouw
alles wat ik voor de stichting doe ook als ‘vrij’ eigenlijk. Vanochtend stond
Khan op de afgesproken tijd klaar bij de voordeur. Wat een betrouwbaar mannetje
is het eigenlijk, zo saai, zo niet-Indiaas, maar toch wel heel fijn J. Vandaag naar de P3
school, zonder plannen, gewoon om een bezoekje te brengen en even bij te
kletsen met Ashit, Suma en Reena.
uitzicht vanuit mijn kamer |
Als ik aankom is het angstvallig stil, geen
kinderstemmetjes, geen gelach, huh? Het blijkt een feestdag te zijn, het zal
weer eens niet, volgens mij zijn er hier 365 feestdagen. We vieren vandaag de
geboortedag van Guru Nanak, één van de grondleggers van het sikhisme. Als ik
wikipedia erop na sla is de man geboren op 15 april 1469, maar het heeft ook
iets met de volle maan te doen en het zal wel, 15 april, 25 november, wat
scheelt het?
Ashit is wel uit werken, hij is naar de P2 school. Aan het
eind van de ochtend is hij ook thuis. Reena is ook gekomen, zij woont
tegenwoordig in een nieuwe flat die haar zoon voor de familie gekocht heeft. De
man van Reena woont bij Ashit en Suma, omdat hij ziek is en omdat het winter
is. Straks in de zomer gaat hij ook in de nieuwe flat wonen. Indiase logica
zullen we maar zeggen. Suma is inmiddels uitgegroeid tot een prachtige jonge
vrouw. Die Ashit heeft het maar getroffen. Het is gezellig, de accountant is er
ook en volgens Reena heeft die de meest perfecte vrouw getroffen. Is erg
gehoorzaam, kan goed en lekker koken en verandert nooit, doet gewoon elke dag
wat ze moet doen. De accountant glimlacht vanachter zijn calculator. Ik zeg
gekscherend tegen Reena, dat ze dan een heel ander type is dan haar, ze begint
hard te lachen en kan het alleen maar beamen.
De spanningen tussen Reena en Ashit die vorig jaar zo
dramatisch leken, lijken grotendeels opgelost. Zodra het over ‘zaken’ gaat,
hangt er iets in de lucht, maar als het gewoon ‘bla-bla’ is, wordt er hartelijk
gelachen en over en weer grapjes gemaakt. Reena geeft Ashit ook veel
complimenten, dat ben ik ook niet gewend. Dat hij de kinderen in P2 zo goed
opvoed (neventaakje) en ze was zo blij met het cadeau wat hij voor haar kocht,
een prachtig boek van Sri Ramakrishna, hij is haar ‘goeroe’, hier haalt ze haar
levenslessen uit.
Ashit vertelt me dat hij veel leert uit de lessen van
Vivekananda, hij is één van de ‘discipelen’ van Sri Ramakrishna. Google de
namen maar en je ziet waarschijnlijk wel een bekend hoofd voorbij komen, het
zijn ‘oude wijsgeren’, inmiddels ook in het westen erg bekend.
Uiteraard gaat het gesprek ook over Aamir Khan. Aamir Khan
heeft heel India doen schudden op zijn grondvesten. En nee, het gaat niet over
politiek, het gaat niet over ISIS of Al Qaida, Aamir Khan is een heel bekende
filmacteur en hij heeft in een interview gezegd dat zijn vrouw zich niet meer
veilig voelt en overweegt te emigreren vanwege de toenemende intolerantie in
India. Oef… toen was de geest uit de fles. Hij wilde waarschijnlijk alleen maar
een discussie op gang brengen, maar heel India verwijst hem naar andere landen.
‘Ga dan maar in Pakistan wonen!’ ‘Hij is een schande voor India!’ en dat zijn
nog de netste zinnen die ik uit de media haalde. Zijn woorden worden als
‘opruiend’ ervaren. Iedereen heeft een mening over Aamir en iedereen neemt het
hem kwalijk dat hij India zo laat vallen. De minister bemoeit zich er zelfs
mee, Aamir moet maar stoppen met het ambassadeurschap van de ‘incredible india
campagne’.
Aamir (foto uiteraard van internet) |
Maar er blijkt meer achter te zitten. Aamir is een moslim,
zijn vrouw een hindoe, hun kind (derhalve?) moslim. De Indiërs maken zich al
langer zorgen over de toenemende Hindoeisering (ik weet niet of dit een woord
is) van het land, dat is weer eens wat anders dan de angst voor islamisering in
het westen. Inmiddels voelt hij zich zo in een hoekje gedreven dat hij een
soort rectificatie heeft geplaatst, dat zowel hij als zijn vrouw geen plannen
hebben om te emigreren en dat ze beiden trots zijn op India. Maar zijn imago
heeft een fikse (onherstelbare?) deuk opgelopen, dat is duidelijk.
Hier een artikel wat de sfeer een beetje aangeeft omtrent Aamir: http://blogs.timesofindia.indiatimes.com/random-harvest/no-country-for-aamir-khan/
Reena blijkt de roddelbladen te lezen en ik krijg nog wat
inside informatie over Aamir, hij is gescheiden van zijn eerste vrouw waar hij
twee kinderen bij heeft. Ze vindt het verschrikkelijk dat huwelijken stranden
en vraagt zich af hoe dat komt. Veel bollywoodacteurs hebben al diverse
huwelijken achter de rug en ze kijkt er bezorgd bij. Ze zegt dat veel vrouwen
tegenwoordig niet meer volgzaam en gehoorzaam zijn. Hmmm… look who’s talking…
Suma heeft weer heerlijk gekookt vandaag, pompoen, vis, kip,
tomatenchutney, rijst, veel te veel om op te noemen. Het is ook veel te veel.
Ashit zegt dat hij Erik mist, want die kan zo lekker veel kip eten J.
Na de lunch maken we wat afspraken om bij de scholen te
kijken, leuk, ik heb er zin in, we gaan leuke dingen doen. Daarna bezoek ik
kort de vrouwen die hier naailessen krijgen. Deze les gaat vandaag, ondanks de
feestdag, wel door. Volgende week is het examen, dus de vrouwen krijgen de
kriebels en willen nog wat laatste aanwijzingen. Als ik wegga wens ik ze
allemaal succes, hopelijk slagen ze allemaal. Het is een succesvol programma,
jaarlijks doen er 26 vrouwen examen. Sommigen van hen gaan later terug naar hun
dorp, buiten Calcutta, kunnen daar een naaimachine kopen en beginnen hun eigen
ateliertje. Meer onafhankelijkheid voor de vrouwen in India, gaaf!
Suma kijkt het werk van de leerlingen na |
Aan het eind van de middag ben ik weer thuis. Ik rust even
uit en ga op pad. Eten hoef ik vandaag niet meer, Suma heeft me helemaal
volgepropt. Even een eindje wandelen. Ik kom tot de ontdekking dat er om de
hoek een spa/massage salon zit. Ik twijfel en loop door. Eerst naar Westside
waar ik besluit om een nieuw kussen te kopen. Ik kan maar niet wennen aan de zweetgeuren
van mijn voorgangers. Ik ben nogal een kussen-knuffelaar en dat mis ik enorm,
waardoor ik niet zo goed slaap. Voor een goede 5 euro heb ik een
spiksplinternieuw, anti-allergeen J
kussen. En daarna ga ik toch naar de massage salon. De vrouwen achter de balie
zijn wat verrast door mijn komst, ik heb immers geen reservering, maar al snel
wordt er een masseuse van achter de gordijntjes opgetrommeld. Ik ga voor de
voetmassage. Ik moet toegeven dat sommige knoopjes een beetje in de weg zaten
en pijnlijk waren, maar verder… op kussentjes!! Wat was dat heerlijk, voor nog
geen 10 euro loop ik op wolken de salon uit. Hier moet ik maar eens vaker naar
toe.
zakje melk |
Ik doe nog een boodschapje, helaas er is geen yoghurt meer
in de supermarkt. Dan maar wat melk mee en tot mijn verbazing zie ik dat melk
verkocht wordt in zakjes. Te grappig. Twee appels mee die hier werkelijk de
hoofdprijs kosten (2 euro), terwijl bijvoorbeeld de melk (500 ml) 35 cent kost.
Ik heb vandaag nogal wat geïnvesteerd in een goede nachtrust,
een ontspannen gesprek met Reena en Ashit, een nieuw kussen en een voetmassage.
Welterusten allemaal!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten