Aamir Khan en melk in een zakje

Wat een leuke dag was het vandaag, het leek wel een vrije dag! Nou ja, wat is ‘vrij’? Ik kan hier doen en laten wat ik wil en ik beschouw alles wat ik voor de stichting doe ook als ‘vrij’ eigenlijk. Vanochtend stond Khan op de afgesproken tijd klaar bij de voordeur. Wat een betrouwbaar mannetje is het eigenlijk, zo saai, zo niet-Indiaas, maar toch wel heel fijn J. Vandaag naar de P3 school, zonder plannen, gewoon om een bezoekje te brengen en even bij te kletsen met Ashit, Suma en Reena.

uitzicht vanuit mijn kamer

Als ik aankom is het angstvallig stil, geen kinderstemmetjes, geen gelach, huh? Het blijkt een feestdag te zijn, het zal weer eens niet, volgens mij zijn er hier 365 feestdagen. We vieren vandaag de geboortedag van Guru Nanak, één van de grondleggers van het sikhisme. Als ik wikipedia erop na sla is de man geboren op 15 april 1469, maar het heeft ook iets met de volle maan te doen en het zal wel, 15 april, 25 november, wat scheelt het?

Ashit is wel uit werken, hij is naar de P2 school. Aan het eind van de ochtend is hij ook thuis. Reena is ook gekomen, zij woont tegenwoordig in een nieuwe flat die haar zoon voor de familie gekocht heeft. De man van Reena woont bij Ashit en Suma, omdat hij ziek is en omdat het winter is. Straks in de zomer gaat hij ook in de nieuwe flat wonen. Indiase logica zullen we maar zeggen. Suma is inmiddels uitgegroeid tot een prachtige jonge vrouw. Die Ashit heeft het maar getroffen. Het is gezellig, de accountant is er ook en volgens Reena heeft die de meest perfecte vrouw getroffen. Is erg gehoorzaam, kan goed en lekker koken en verandert nooit, doet gewoon elke dag wat ze moet doen. De accountant glimlacht vanachter zijn calculator. Ik zeg gekscherend tegen Reena, dat ze dan een heel ander type is dan haar, ze begint hard te lachen en kan het alleen maar beamen.

De spanningen tussen Reena en Ashit die vorig jaar zo dramatisch leken, lijken grotendeels opgelost. Zodra het over ‘zaken’ gaat, hangt er iets in de lucht, maar als het gewoon ‘bla-bla’ is, wordt er hartelijk gelachen en over en weer grapjes gemaakt. Reena geeft Ashit ook veel complimenten, dat ben ik ook niet gewend. Dat hij de kinderen in P2 zo goed opvoed (neventaakje) en ze was zo blij met het cadeau wat hij voor haar kocht, een prachtig boek van Sri Ramakrishna, hij is haar ‘goeroe’, hier haalt ze haar levenslessen uit.

Ashit vertelt me dat hij veel leert uit de lessen van Vivekananda, hij is één van de ‘discipelen’ van Sri Ramakrishna. Google de namen maar en je ziet waarschijnlijk wel een bekend hoofd voorbij komen, het zijn ‘oude wijsgeren’, inmiddels ook in het westen erg bekend.

Uiteraard gaat het gesprek ook over Aamir Khan. Aamir Khan heeft heel India doen schudden op zijn grondvesten. En nee, het gaat niet over politiek, het gaat niet over ISIS of Al Qaida, Aamir Khan is een heel bekende filmacteur en hij heeft in een interview gezegd dat zijn vrouw zich niet meer veilig voelt en overweegt te emigreren vanwege de toenemende intolerantie in India. Oef… toen was de geest uit de fles. Hij wilde waarschijnlijk alleen maar een discussie op gang brengen, maar heel India verwijst hem naar andere landen. ‘Ga dan maar in Pakistan wonen!’ ‘Hij is een schande voor India!’ en dat zijn nog de netste zinnen die ik uit de media haalde. Zijn woorden worden als ‘opruiend’ ervaren. Iedereen heeft een mening over Aamir en iedereen neemt het hem kwalijk dat hij India zo laat vallen. De minister bemoeit zich er zelfs mee, Aamir moet maar stoppen met het ambassadeurschap van de ‘incredible india campagne’.

Aamir (foto uiteraard van internet)

Maar er blijkt meer achter te zitten. Aamir is een moslim, zijn vrouw een hindoe, hun kind (derhalve?) moslim. De Indiërs maken zich al langer zorgen over de toenemende Hindoeisering (ik weet niet of dit een woord is) van het land, dat is weer eens wat anders dan de angst voor islamisering in het westen. Inmiddels voelt hij zich zo in een hoekje gedreven dat hij een soort rectificatie heeft geplaatst, dat zowel hij als zijn vrouw geen plannen hebben om te emigreren en dat ze beiden trots zijn op India. Maar zijn imago heeft een fikse (onherstelbare?) deuk opgelopen, dat is duidelijk.

Hier een artikel wat de sfeer een beetje aangeeft omtrent Aamir: http://blogs.timesofindia.indiatimes.com/random-harvest/no-country-for-aamir-khan/

Reena blijkt de roddelbladen te lezen en ik krijg nog wat inside informatie over Aamir, hij is gescheiden van zijn eerste vrouw waar hij twee kinderen bij heeft. Ze vindt het verschrikkelijk dat huwelijken stranden en vraagt zich af hoe dat komt. Veel bollywoodacteurs hebben al diverse huwelijken achter de rug en ze kijkt er bezorgd bij. Ze zegt dat veel vrouwen tegenwoordig niet meer volgzaam en gehoorzaam zijn. Hmmm… look who’s talking…

Suma heeft weer heerlijk gekookt vandaag, pompoen, vis, kip, tomatenchutney, rijst, veel te veel om op te noemen. Het is ook veel te veel. Ashit zegt dat hij Erik mist, want die kan zo lekker veel kip eten J.

Na de lunch maken we wat afspraken om bij de scholen te kijken, leuk, ik heb er zin in, we gaan leuke dingen doen. Daarna bezoek ik kort de vrouwen die hier naailessen krijgen. Deze les gaat vandaag, ondanks de feestdag, wel door. Volgende week is het examen, dus de vrouwen krijgen de kriebels en willen nog wat laatste aanwijzingen. Als ik wegga wens ik ze allemaal succes, hopelijk slagen ze allemaal. Het is een succesvol programma, jaarlijks doen er 26 vrouwen examen. Sommigen van hen gaan later terug naar hun dorp, buiten Calcutta, kunnen daar een naaimachine kopen en beginnen hun eigen ateliertje. Meer onafhankelijkheid voor de vrouwen in India, gaaf!

Suma kijkt het werk van de leerlingen na

Aan het eind van de middag ben ik weer thuis. Ik rust even uit en ga op pad. Eten hoef ik vandaag niet meer, Suma heeft me helemaal volgepropt. Even een eindje wandelen. Ik kom tot de ontdekking dat er om de hoek een spa/massage salon zit. Ik twijfel en loop door. Eerst naar Westside waar ik besluit om een nieuw kussen te kopen. Ik kan maar niet wennen aan de zweetgeuren van mijn voorgangers. Ik ben nogal een kussen-knuffelaar en dat mis ik enorm, waardoor ik niet zo goed slaap. Voor een goede 5 euro heb ik een spiksplinternieuw, anti-allergeen J kussen. En daarna ga ik toch naar de massage salon. De vrouwen achter de balie zijn wat verrast door mijn komst, ik heb immers geen reservering, maar al snel wordt er een masseuse van achter de gordijntjes opgetrommeld. Ik ga voor de voetmassage. Ik moet toegeven dat sommige knoopjes een beetje in de weg zaten en pijnlijk waren, maar verder… op kussentjes!! Wat was dat heerlijk, voor nog geen 10 euro loop ik op wolken de salon uit. Hier moet ik maar eens vaker naar toe.

zakje melk

Ik doe nog een boodschapje, helaas er is geen yoghurt meer in de supermarkt. Dan maar wat melk mee en tot mijn verbazing zie ik dat melk verkocht wordt in zakjes. Te grappig. Twee appels mee die hier werkelijk de hoofdprijs kosten (2 euro), terwijl bijvoorbeeld de melk (500 ml) 35 cent kost.

Ik heb vandaag nogal wat geïnvesteerd in een goede nachtrust, een ontspannen gesprek met Reena en Ashit, een nieuw kussen en een voetmassage. Welterusten allemaal!!