Na mijn sprookjesachtige start van de ochtend, gaan we om 10
uur met een auto naar het dorp. Eerst op de koffie bij Kea, een vrouw die hier
de Alcha winkel is gestart, inmiddels een heel bekende fairtrade winkel. Het is
een soort sacha (voor de kenners), maar dan met mooiere spullen. Haar man is
ook thuis, ze wonen in een prachtig huis even buiten het dorp. Het huis was van
haar ouders. Kea en haar man (allebei eerder gescheiden) woonden en werkten
jaren in Bangalore en toen haar ouders stierven en aan Kea dit huis nalieten,
zijn ze 15 jaar geleden hier komen wonen. Allebei hadden ze een goede baan die
ze opgaven om hier opnieuw te beginnen. Dat werd dus (onder andere) de Alcha
winkel. Het zijn leuke mensen met goede verhalen. Haar man is oorspronkelijk
van Kerala, dus heeft goede koffie in huis. En eerlijk is eerlijk, het
klopt, het is heerlijke koffie J.
De biscuitjes die erbij gaan zijn bijna nog beter, ik heb dezelfde middag nog
drie zakjes gescoord. Ik weet niet of ze de Schenkeldijk halen en zo ja, dan
heb ik heerlijke biscuitjes voor de kerstdagen straks!!
 |
| op de koffie bij Kea en haar man |
Daarna hebben we eigenlijk twee uur alleen maar gewinkeld.
Santiniketan staat bekend om zijn handwerk, hier kan je de mooiste dingen
kopen. Ook wel in Calcutta, maar hier ben je direct bij de maker van de
produkten en hier is meer assortiment.
 |
| het huis van Kirsty en Rahul |
 |
| mams met haar puppies |
Als we terugkomen voor de lunch zijn er twee vrienden van
Kirsty gearriveerd. Het is hier een zoete inval, heerlijk. Zij blijven hier één
nacht en slapen in het guesthouse in de tuin. Maura, Bapu en ik slapen in het
huis van Kirsty en Rahul zelf.
Na de lunch gaan we met z’n allen naar de
‘haat’. Dit is een grote (wekelijkse) markt waar de producenten van allerlei
‘handicrafts’ komen om hun waar te verkopen. Daarnaast is het dé gebeurtenis
van de week, dus iedereen uit het dorp en omstreken gaat naar de ‘haat’ om een
bakje thee te drinken en te socializen. Het is er inderdaad druk en ik zie
overal politie die met redelijk grote ‘geweren’ rondlopen. Er blijkt een VIP te
zijn, al komen we er niet achter wie het is.
 |
| de toto's bij de haat |
Het is druk en gezellig, er is overal muziek. Het is jammer
dat het al zo snel donker wordt, ik heb niet eens de tijd om alles goed te
zien. We drinken nog een bakje thee en gaan dan weer op weg naar huis. Alleen….
de lichten van onze taxi doen het niet. Al mopperend, doch vol vertrouwen, doet
de chauffeur zijn motorkap open en gaat hij met zijn zaklamp op zoek naar het
probleem. Het is inmiddels pikkedonker geworden. Het duurt even en dan doen de
lichten het weer, hoera. Mijn oog valt op de benzinemeter, oeff, deze staat bij
de ‘E’ van empty. Maar goed, misschien is de meter gewoon kapot.
 |
| biscuitjes kopen! |
Maar nee, het ging allemaal goed, nog even langs de winkel
voor de biscuitjes en we zijn aan het begin van de avond weer thuis. Het plan
is om te barbecueën in de tuin, Maura begint gelijk met het snijden van de
groente. We gaan hobo-pakketjes maken, niemand weet meer waar de naam vandaan
komt, maar het zijn ‘gewoon’ pakketjes met aardappel en (veel) groente,
knoflook, beetje boter en wat kruiden in aluminiumfolie. De keuken verandert in
een hobo-pakketjes-produktieruimte, erg gezellig.
De barbecue was weer zo’n pippi-langkous moment. Groot vuur
in het midden, rooster erop, leuke muziek, kinderen met marshmallows, grote
schommels in de tuin, honden en katten die kijken of er misschien restjes zijn,
de maan die hoog aan de hemel staat, fantastisch.
 |
| het vuur is net aangestoken, even wachten tot het wat rustiger brandt |
 |
| de hobo pakketjes kunnen op het vuur! |
 |
| Kirsty waakt over de pakketjes |
Tevreden ga ik naar mijn snoeiharde bed, wat jammer dat we
morgen alweer weg gaan, ik had het hier nog wel wat langer volgehouden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten