Ik hoor vogeltjes zingen, twee poezen op tafel naast mijn bakje thee, één poes op schoot, luid snorrend, achter me in het huis lachende kinderen, ze zijn net wakker, het zonnetje piept voorzichtig door de bomen, vlinders fladderen van bloem tot bloem, er rent een eekhoorn de boom in. De hond komt aangelopen, ietwat té enthousiast zegt hij goedemorgen, waardoor het poezekind van mijn schoot springt.
Ik zit op de veranda van het huis van Kirsty en Rahul en
kijk uit over hun prachtige natuurlijke tuin. Wat een sprookje, het lijkt wel
een beetje een pippi langkous huis. Zoveel sfeer, zoveel dieren, lachende
kinderen, gelukkige mensen. Deze werkelijkheid zal ook best wel een keerzijde
hebben, maar ik wil voor dit moment geloven dat het allemaal waar is. Het is
fijn om hier te zijn. De poes kruipt weer terug op schoot en snort vrolijk
verder.
Ik ben benieuwd wat de dag me gaat brengen, terwijl ik denk
redelijk vroeg op de veranda te zitten om te genieten van de beginnende dag, is
Maura alweer druk bezig in de tuin. De vogels kijken van boven toe en de honden
volgen haar. Kan het niet altijd zijn zoals nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten