Rommeldag

Het voordeel van twee nachten op een snoeihard bed is dat je harde bed in Calcutta ineens aanvoelt als een boxspring. Ik slaap dan ook meer dan prima. Vanochtend is het rommelochtend, ik heb geen afspraken, werk mijn weblog bij, maak plannen voor de rest van de week en doe nog een handwasje. ‘Normaal’ gesproken lieten we onze was in Calcutta doen door het hotel/guesthouse, maar als je het zelf doet, realiseer je je pas hoe smerig alles wordt, vooral broeken. Er komt gewoon zwart water vanaf, niet normaal.

Ik geniet van mijn yoghurtje, mijn sinaasappeltje (gezond!) en zet een bakje thee. Inmiddels ben ik helemaal ingeburgerd hoor, heb het helemaal naar mijn zin. Ik zet mijn raampjes open voor wat ‘frisse’ lucht en geniet van het zonlicht dat mijn kamer binnenkomt. Ik zet de boiler aan en geniet even later van een lekker warme douche. Wat een heerlijke ochtend.

Rond twee uur (ochtenden kunnen hier heel lang duren) loop ik richting de massagesalon. Ik vind dat het morgen weer tijd is J. Ik maak een afspraak voor 4 uur ’s middags en als ze vraagt of ik ‘oil’ of ‘dry’ wil, zeg ik dat ik een voetmassage en een nek/schouder massage wil. Ze kijkt me verschrikt aan, dit doen ze alleen in de ochtenden… huh? Morgenochtend wil ik langs bij het RCFC. Na enig aandringen, kan ik om 3 uur ’s middags terecht. Volgende keer ga ik dan maar voor de ‘oil’ denk ik, ik ben wel nieuwsgierig wat er na 4 uur gemasseerd wordt ;-).

Ik loop naar de metro, ik ben op weg naar de South City Mall, ik moet wat ‘serieuze’ boodschappen doen en daar kan ik alles in één keer halen. Na mijn metroritje, moet ik een eindje met de ‘oto’ (zeg maar de tuktuk). Zowel de oto als de chauffeur zijn nogal hoesterig vandaag. Door de verkoudheid heeft de chauffeur ook wat water in zijn ogen denk ik, want hij mindert geen vaart bij de listige verkeersdrempels. Gelukkig zit ik in het midden, want het karretje wordt soms aardig gelanceerd.

de oto voordat we vertrekken, het was even wachten tot hij helemaal vol was

Ik ga naar Starmark, een grote boekenwinkel, annex speelgoedzaak, annex schrijfwarenwinkel. De kerstcd staat op, een rare gewaarwording in zo’n warm land. Daarnaast is het nog nergens kerst, de etalages zijn nog niet versierd en de kerstartikelen liggen nog niet in de winkels. Ik zie hier wel allemaal kartonnen dozen waar rood/gouden kitsch dingen uitsteken, dus het is wel komende.

Vervolgens loop ik naar Shoppers Stop en hier staat de weddingmarch van Richard Wagner op. Je kent hem wel, het muziekje wat gedraaid wordt als het bruidspaar binnen komt. Best een lang nummer trouwens (of hij stond op repeat), ik voelde me even de bruid, ha ha.

Winkelen is hier best grappig trouwens, ik liep vorige week bij Pantaloons met drie zwart-achtige salwars in mijn handen. Kijken of ik nog iets anders kon vinden. Komt er een verkoper met een knal-roze blouse aanlopen of ik dat ook wilde passen. Je kan het natuurlijk van twee kanten zien. Dom dat hij met roze aankomt, omdat hij toch ziet dat ik duidelijk naar een andere kleur op zoek ben. Maar je kan natuurlijk ook redeneren dat hij me uit mijn comfortzone wil halen door eens een ander kleurtje te proberen. Als verkoper ben je toch eigenlijk tevens een halve therapeut.

Er is hier ook een flinke bioscoop, twee dagen geleden is de bollywoodkraker (tenminste, daar rekenen ze op) Tamasha uitgekomen en die móet iedereen zien (vindt de media dan). En ik ben wel in voor een goede feelgood-movie want de kranten hebben al verklapt dat het een ‘eind-goed-al-goed-film’ is. Ze krijgen elkaar, gelukkig, daar hou ik van. Ik loop naar de Inox kassa en kom erachter dat ik 10 minuten te laat ben en dat de volgende pas over 2,5 uur begint. Bummer… andere keer dan maar. Ik vraag me trouwens af wat ik er van mee krijg, de film is in het Hindi en wordt niet ondertiteld. Maar de beelden spreken vast voor zich.

Met de ‘oto’ en de metro ga ik weer terug naar huis. Nog even wat voorbereidend werk verrichten, woensdag ga ik naar de Prayrona-2 school om hartjes te maken. Maar ja, ik heb 15 houten harten en er zijn 100 kinderen. Volgens Ashit was dat geen probleem, maar ik vind dat sneu. Dus ik heb wat stevig papier gekocht om nog een kleine 100 harten te knippen. Dan kan iedereen gewoon meedoen. 

En ik heb nog een leuk boekje gekocht wat we voorafgaand aan het maken met z’n allen kunnen lezen. Met een prachtig motto… wordt het toch nog een beetje een serieus lesje…

Ik heb redelijk laat geluncht, dus blijf ’s avonds lekker thuis. Harten knippen, wasje opvouwen, bakje thee met zo’n heerlijk santiniketan-biscuitje, boekje lezen en lekker op tijd naar bed. Morgen weer een dag!