Af en toe een rondje strand, massage, yoga ... en verder niks ...

strand van Mandrem

Gisteren was regenachtig en ook vandaag begint de dag met regen. Niet erg hard, gewoon af en toe regent het even lekker door, maar meestal kan je gewoon buiten lopen zonder echt nat te worden. De temperatuur is wel aangenamer nu, wat koeler. Vanochtend zitten we, zoals gebruikelijk, weer lekker onder ons afdakje te ontbijten, met zicht op zee J.

Gisteren was voor ons een luie dag, we hebben niet veel gedaan, nou ja, niet veel. Om 10 uur had ik een afspraak voor een massage (bijna 2 uur aromatherapie, heerlijk!) en daarna Erik voor een ‘deep-tissue’ massage (met ellebogenwerk dus). Halverwege de middag lagen we dus allebei lekker op apegapen, heerlijk!

Na een lunch (ja, ja, sorry, weer voor ons hutje met zicht op zee …) nog even een eindje over het strand gelopen, deze keer rechtsaf. En eerlijk is eerlijk, wij zitten toch wel op het mooiste stukje strand van de ‘buurt’. Zowel links- als rechtsaf is het eigenlijk alleen maar minder …

Mandrem

Om de luiigheid wat te compenseren, zijn we om half 5 naar de yogales geweest die hier twee maal daags gegeven wordt. Kaisa (klein, slank en superlenig) heette ons welkom en informeerde eerst wel even wat onze ervaringen zijn met yoga. Nou ja, dat is makkelijk, ik heb wel ietwat ervaring, maar voor Erik is het de eerste keer. Er kwamen nog twee belangstellenden en de les ging van start.

Nu ben ik misschien niets gewend, maar wat een snelheid bracht Kaisa in de les! We zweetten ons allebei het ongans (het blijft natuurlijk gewoon 30 graden) en het tempo was hoog, maangroet, zonnegroet, het ging maar door. Op een gegeven moment stond Erik zelfs in de omgekeerde boog (het wiel, voor de kenners), voor een eerste yogales nogal heftig, ik kan het in ieder geval nog (steeds) niet! (Maar dat zegt dan misschien weer meer over mij dan over Erik …). Maar goed, uiteindelijk was Kaisa nogal trots op Erik (en ik ook natuurlijk!) en liepen we allebei redelijk voldaan terug naar ons hutje. En Erik maar denken dat yoga ontspannen is J.

’s Avonds zijn we nog een uurtje of twee naar Arambol gegaan. Dat is een dorpje even verderop, een echt hippie-oord. Weer de meest fantastische figuren rond zien lopen en leuke cafeetjes met namen als ‘Cafe Cookie’ waar het logo ‘koekiemonster’ is. De meeste mensen die daar binnen lagen (ja, lagen), waren volgens ons ook behoorlijk ‘koekie’. Er heerst een super relaxed sfeertje daar in Arambol. (Om met Erik te spreken, er liepen nogal wat ‘zweefteven’ rond…).

tja ... wat moet je hier nu weer mee ??

Ook de vandaag barsten we niet van de activiteiten. Lekker, gewoon een beetje rond de hut hangen, zitten, lezen, naar de zee kijken. Onze buurman komt nog even een praatje maken. Hij is hier met zijn vader, die vandaag weer weggaat. Zelf blijft hij nog een weekje. Het zijn Indiers, maar hij is geboren in Duitsland en heeft ook een Duitse moeder. Zijn vader is een afstammeling van de migranten die na het ontstaan van India naar Pakistan zijn gemigreerd en hij is op zijn 16^e met een auto uit Pakistan gevlucht en naar Duitsland gereden. Een verhaal voor een film. Hij is hier samen met zijn vader om ook iets van de familiegeschiedenis te leren, Indiers zijn niet echt ‘vertellerig’ zegt hij. Maar goed, het migrantenprobleem in Pakistan speelt dus tot op de dag van vandaag. Gandhi had zo gelijk door te zeggen dan India nooit gescheiden had moeten worden …

Het is al halverwege de middag als we toch nog een rondje gaan doen. Deze keer naar Mandrem, een dorpje/strandje even verderop. We eten wat in een leuke strandtent en doen daarna nog een rondje over het strand. Het leuke is dat er zojuist een vissersboot de zee in gesleept wordt. Een leuk tafereel, er zijn nog heel wat mensen voor nodig om beweging in zo’n boot te krijgen. Grappig is dat een klein kereltje de belangrijke taak gekregen heeft om de houten blokken in te vetten, zodat de boot daar makkelijk overheen glijdt. Hij neemt zijn taak superserieus en helpt ook nog met het duwen en trekken aan de boot. Hij is papa’s trots en wil vast later ook visserman worden! Als de boot eenmaal in het water ligt, springen de mannen erin en kijken de vrouwen en kinderen de boot na. Ik vind het nogal een avontuur hoor, met zo’n boot de woeste zee op, maar goed, het gebeurt overal en al eeuwen lang.

vaders trots

zoon- en dochterlief kijken hun papa's en andere familie na

en nu de houten blokken weer opruimen, deze jongen komt er wel !

Daarna laten we ons nogmaals naar Arambol rijden, deze keer in het daglicht. Er heerst uiteraard nog steeds hetzelfde gekke sfeertje. Deze keer lopen we naar het strand, waar de diverse strandtenten je lokken met allerlei soorten muziek, van trance tot psychedelisch tot reggae. Wij strijken neer bij de Bob Marleys van Arambol. (Uiteraard kan je hier in Arambol ook dreads laten zetten.) De accommodatie waarin de gemiddelde hippie zich bevindt is trouwens hier super primitief. Gewoon een hutje met een bed, verder niets, niet eens een raam. Ach ja, wij zijn natuurlijk verwend ook.

strand van Arambol

In Arambol kan je trouwens ook leuk shoppen, je kan je hier volledig als hippie (ver)kleden, maar je kan ook gebreide sokken, mutsen, sloffen, etc. kopen. Alsof je dat hier ooit nodig zal hebben!

je kan hier je volledig hippie-outfit scoren !

het is 30 graden !!!

Gelukkig zijn er ook wat mooie kleine kleurige tempels in Arambol, eindelijk weer eens iets 'echt Indiaas' ...

Aan het eind van de middag waren we weer terug op honk en hebben we lekker bij ons hutje (ja, ja met uitzicht op zee …) gegeten. Morgen is het alweer de laatste dag hier, JAMMER!!!

bij ons voor de deur ... zonsondergang ...