Vandaag, vrijdag, rijden we met de taxi naar de Prayrona 2 school. Als we aankomen, zijn de meeste kinderen al aanwezig. Deze keer is er les op de eerste verdieping, zodat de kinderen niet worden afgeleid door andere kinderen in de buurt. Omdat de school nog geen muren heeft, komt iedereen hier kijken en dat is alleen maar verwarrend. Aan de andere kant is het op de eerste verdieping goed uitkijken geblazen, één misstap en je ligt beneden, toch een beetje rare situatie die in Nederland totaal ondenkbaar zou zijn!
De kinderen die vandaag gekomen zijn, krijgen normaal hier tekenles. Nu we ook met stikkervellen gaan werken, die ze zelf in de gewenste vorm mogen knippen, zijn ze enigszins in de war. Het is even anders dan normaal en dat is wennen voor de kinderen. Het duurt dan ook even voordat ze 'op gang' zijn, maar dat is helemaal niet erg. We hebben geen haast en we bieden de kinderen dan ook genoeg tijd om inspiratie op te doen :-)
De rest van het verhaal vertellen we deze keer aan de hand van de foto's ...
 |
| mmm ... hoe zullen we eens beginnen ? even afkijken bij de buren !! |
 |
| hoe doe jij dat ?? |
 |
| beetje rare situatie hoor, lesgeven in een gebouw onder constructie |
 |
| de inspiratie laat hem even in de steek |
 |
| de passer wordt er zelfs bijgehaald ! |
 |
| mooi! |
 |
| trots op zijn werkstukje !! |
 |
| iedereen heeft zo zijn eigen ding gedaan, super!! |
Na deze ochtend hebben we ons opgesplitst. Ik (Willeke) ben naar Champa gegaan en Ilse en Jannie zijn naar het hotel teruggegaan. Zij gaan morgen (alweer) weg en willen alvast hun koffers pakken.
Bij Champa was het, als vanouds, gezellig en de lunch heerlijk. We kletsen heel wat af en het blijkt dat de Atmaraksha school het prima doet. Jaarlijks stromen zo'n 30 van de circa 40 kinderen door naar de overheidsschool. Een prima resultaat! De school is redelijk 'populair', vanaf komende schooljaar zullen de klassen verdeeld gaan worden, omdat ze nu te groot zijn. Een prima idee waar gelukkig ook financiële middelen voor zijn. Helaas kunnen we, vanwege de puja's (feestdagen) de school dit jaar niet bezoeken.
Als ik weer naar huis toe ga, lukt dat niet zomaar 1-2-3. Champa besluit dat het het best (en leukst) is om met de autorickshaw (tuktuk) naar het metrostation te rijden. Maar iedere 'oto' die voorbij komt, is vol. Aan de overkant van de weg komen wel lege langs, maar ja, die gaan de verkeerde kant op. Uiteindelijk bedenkt ze dat we die toch nemen, een stukje terug rijden, zodat we wel een lege de goede kant op zullen vinden. We lopen naar de overkant van de weg en wat denk je ? Alleen maar volle .... en aan de andere kant een lege. Champa loopt niet over van geduld, dus wij weer naar de andere kant. Dit gebeurt nog een keer of vier en daarna besluit ze toch maar de bus te nemen. Maar ja, die zit wel erg vol en komt daar toch niet een lege 'oto' aan ? Na nog een minuut of 10 zitten we dan EINDELIJK in de bus ... he he ... Het is altijd lachen met Champa ...
Ze brengt me werkelijk tot aan de ingang van het metrostation, bang dat ik zal verdwalen of zo. Ach ja, ik laat het maar over me heenkomen, ze is ook zo bezorgd over me.
's Avonds gaan we met z'n drieën gezellig uit eten op het dakterras van Hotel Lindsay, een afscheidsetentje voor Jannie en Ilse wat gepaard gaat met vuurwerk om ons heen (Diwali is pas echt voorbij als alle Kali's in de rivier liggen :-) en als het vuurwerk echt op is :-)). We hebben een prachtig uitzicht vanaf het dakterras, een leuk kadootje !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten