Altijd feest bij Prabartak !

Vandaag gaan we naar Prabartak, het tehuis voor geestelijk en gehandicapte jonge volwassenen. Het lijkt daar altijd feest, iedereen is daar altijd welkom en echt iedereen wordt daar met open armen ontvangen. Je
knuffelt je helemaal suf, heerlijk!

We zijn vandaag met veel, Bob wilde ook graag mee, dus we moeten zelfs met twee taxi’s. Met zes personen in een taxi lukt nog wel (alhoewel officieel niet toegestaan), zeven personen is echt teveel.

Onderweg zien we hoe de stad zich opmaakt voor het aankomend Diwali. De bouw van de pandals (soort tijdelijke tempels) is in volle gang en op de stoep worden de godenbeelden geschilderd. Overal worden lichtjes opgehangen, het lijkt soms wel kerst! Aanstaande dinsdag is het zover, dan zal heel de stad oplichten van alle diwaliversieringen.

tijdelijke pandels verrijzen in de stad voor Diwali

Als we bij Prabartak aankomen, krijgen we toch een minder goed bericht te horen. Meneer Gaungaly, die het tehuis runt, heeft onlangs een herseninfarct gehad en is zojuist, na een operatie, thuis gekomen uit het
ziekenhuis. Jannie spreekt heel even met hem en het gaat gelukkig goed met hem. Het was kantje boord, dankzij de oplettendheid van zijn dochter, leeft hij nog. Hij wil eigenlijk gelijk uit bed komen om een kwitantie te typen voor ons, maar Jannie ‘beveelt’ hem te blijven liggen. Die kwitantie kan ook op een later
tijdstip in de week. Het toont wel de gedrevenheid van de man … We wensen hem uiteraard heel veel beterschap en een goed herstel !

De bewoners van Prabartak zijn inmiddels allemaal goede bekenden geworden. Vorig jaar is de jonge Sabuj hier opgenomen, een jongen van ongeveer 10 jaar oud. Hij is een stuk jonger dan de andere bewoners, maar hij lijkt hier inmiddels helemaal op zijn plek. We zien hoe goed hij vooruit is gegaan sinds vorig jaar. Jammer dat we zijn progressie niet kunnen bespreken met meneer Gaungaly, maar dat komt vast een andere keer nog wel. (Voor de nieuwsgierigen onder ons, lees hier : http://stichtinghelp2help.blogspot.in/2011/10/sabuj-groen-omdat-hij-zo-jong-is.html   het verhaal van Sabuj.)

Sabuj

Jannie betaalde voorheen uit haar stichting Help India Helpen de medicatie voor deze jongeren van Prabartak en (uiteraard) hebben wij, na het samengaan, als Stichting Help2Help, deze verplichting overgenomen.  Je kan door de jaren goed zien wat deze medicatie doet voor de jongeren. Bewoners die een aantal jaren terug nog volledig onaanspreekbaar waren, zorgen nu voor anderen en maken gemakkelijk
contact met je.

De rest van het verhaal vertellen we deze keer aan de hand van de foto’s … die spreken toch altijd meer dan woorden …

ook hier een lesje over Nederland, de klompen vinden ze
allemaal reuze interessant !

Titi durft eerst niet, maar als ik haar even help, 'schaatst' ze met de klompen voor de ruimte

en ook hier gaan we tulpen maken !

hij heeft het begrepen, oranje boven !!

Arjun, onze kunstenaar

uiteindelijk gaan alle tulpen in twee prachtige vazen, we vertellen ze
deze aan meneer Gaungaly te geven

en uiteraard hoort het dansen na de les er helemaal bij !

Na het bezoek aan Prabartak rijden we door naar het huis van Reena, Suma en Ashit. Ze hebben ons uitgenodigd om nogmaals mijn verjaardag te vieren!! Als we aankomen, staat de verjaardagstaart al klaar, een heerlijke zoete chocoladetaart, jammie!! Er staat een ingenieuze plastic lotusbloem bij de taart, als Suma de kaartjes aansteekt, gaat hij al draaiend open en speelt hij ‘happy birthday’. Schitterend !! Hierna mag/moet ik hem aansnijden en Erik een stukje ‘voeren’ (zoals wij bij bruiloften doen). 

Na de taart gaan we gelijk door naar de lunch, deze staat ook al klaar. Wat worden we toch weer verwend hier. Na het eten kletsen we nog heel wat af. Het is gezellig en Suma en Ashit laten hun trouwfoto’s zien. Wat een leuk stelletje is het toch!

Ashit en Suma

Helemaal volgegeten en volgekletst gaan we weer richting hotel. Morgenochtend vroeg gaan ‘de jongens’ alweer naar huis. Deze week ging razendsnel voorbij! Wat overblijft zijn alleen de dames, girlpowerrrr!!!