Happy Diwali !!

Dinsdag was het Diwali of eigenlijk Kali Puja. Een dag feest, een dag waarop iedereen duidelijk in een opperbeste stemming verkeerd, iedereen is uitgelaten en wij hebben ons daaraan volledig overgegeven …

Dinsdag starten wij de dag langzaam, ‘asté asté’ zoals ze hier in Calcutta zeggen. Aan het eind van de ochtend besluiten we toch maar wat te gaan doen en gaan we naar het dichtbijgelegen South City Center winkelcentrum. Hier zijn we nog nooit geweest en we zijn nieuwsgierig!! Bij het metrostation nemen we de autorickshaw (tuktuk) naar het winkelcentrum. Broem, broem, het is altijd leuk om met een ‘oto’ mee te gaan. Voor 6 roepies per persoon (10 eurocent) brengt hij ons twee kilometer verderop.

In het winkelcentrum gaat er een schok door ons heen. Alles glimt en alles ziet er uit zoals bij ons. Hier stap je een hele andere wereld binnen. Winkels als esprit, vero moda, adidas, etc. etc. Dit heeft weinig nog met India te maken.  De reden waarom we hier zijn is eigenlijk omdat hier een fairtrade winkel zit. We willen kijken of die leuke dingetjes heeft voor ons om in NL weer te verkopen. Nou ja, er is genoeg, maar de prijzen zijn ook redelijk westers. We vinden wat leuke asbakjes en een paar leuke kussentjes.

We lopen naar de bovenste verdieping waar een foodcourt is. Lunchtijd!! Van een vorig bezoek aan een foudcourt weten we dat je eerst een kaartje (soort creditcard) moet kopen. Je zet hier geld op, waarmee je bij de diverse kleine restaurantjes kan betalen. Na het eten kan je het restant van het geld wat er nog opstaat terugkrijgen. Dus vol goede moed kopen we een kaartje voor 1500 roepies. Vervolgens struinen we de foodcourt af en besluiten we bij subway lekker een broodje te halen. Bestellen, broodje wordt klaargemaakt, drankje erbij, betalen … we toveren trots onze kaart tevoorschijn en wat blijkt ?? Horen ze niet bij het systeem, je moet hier gewoon contant betalen. Oeff … zo typisch India, denk je het systeem door te hebben, is het toch net weer even anders … De jongen waarbij ik later mijn 1500 roepies weer terugvraag, snapt er niets van. Heb je niets gegeten dan ? Tja, zeg ik lachend, Subway en hij glimlacht netjes terug …

We brengen onze buit terug in het hotel en laten ons met de taxi naar het spa center rijden. Ja, ja, we hebben voor vandaag een behandeling geboekt !! Jannie en ik doen een massage (nou ja, laten we doen) en Ilse gaat voor een gezichtsbehandeling inclusief nek en schoudermassage. We worden netjes ontvangen, schoentjes bij de deur, slofjes aan, nat doekje voor het gezicht, toe maar. En dan de massage … laat ik er maar kort over zijn : ZALIG !! Na 1,5 uur zitten we gedrieën volledig voldaan en ontspanning na te genieten met een sapje. Heerlijk!

We lopen terug naar het metrostation door de herrie en de drukte (daar gaat onze ‘ontspannenheid’). Het is vanavond Diwali en je kan al merken dat iedereen zich opmaakt voor het feest. De meeste winkeltjes zijn inmiddels dicht en de meeste straatventers zijn aan het opruimen. Op hun lege kraam of lege tafel staan alvast een paar kleine kaarsjes. Diwali is het feest van het licht.

We gaan met de metro naar Fire & Ice, toch wel onze favoriet hier. In een volledig lege zaak (het is nog erg vroeg voor de Indiers) vragen we om een tafel voor twee (Jannie had vanavond andere plannen). De ober kijkt ons vragend en tegelijkertijd lachend aan, de zaak is nog leeg dus we kunnen uitkiezen.

Terug in het guesthouse hangt ook hier een uitgelaten sfeer. De diwali lampjes branden al en als ik even een foto ga maken, gebaart een van de werknemers te gaan zitten in het kantoortje. Hij zet de tv aan waar het ‘breaking news’ net gepresenteerd wordt. De jongen zit volledig gelukkig naar de tv te staren en blijft maar roepen ‘diwali, diwali, diwali’. Op tv praten een aantal gasten met elkaar, ik versta er niets van. De jongen blijkt maar gelukzalig naar me kijken en ik durf niet goed weg te lopen. Hij denkt waarschijnlijk dat ik het allemaal versta. Nu hebben 5 van de 7 gasten op tv een muziekinstrument vast, dus ik ga er vanuit dat er ook nog gezongen en gemusiceerd gaat worden. Dat gebeurt gelukkig ook en ik blijf een nummertje luisteren. Daarna ga ik toch maar weer richting Ilse, die zich al afvraagt waar ik blijf.

Om een uur of 9 gaan we de straat op. In het kader van ‘nieuwsgierig’ en in het kader van ‘als het ons niet zint, gaan we gelijk weer terug’ lopen we richting ‘het dorp’.  Het is natuurlijk geen dorp, het is gewoon de wijk achter ons hotel, maar het is daar zo gemoedelijk en vriendelijk dat we dat ‘het dorp’ zijn gaan noemen.

Al snel komen we de eerste pandal (tijdelijke tempel) tegen met muziek en een prachtige Kali. De mensen ontvangen ons vriendelijk, ze vinden het duidelijk leuk dat we even komen kijken. We wensen elkaar een ‘happy diwali’. Bij de volgende pandal moeten we komen zitten. Een vrouw snijdt het fruit (offerandes), een man hangt allerlei bloemenkransen om Kali heen en de priester doet ook zijn dingetje. Het blijft intrigerend. Al snel zijn wij de bezienswaardigheid van de avond en hebben we een hele kinder (en grote mensen) schare om ons heen. We blijven nog even zitten, maar gaan dan verder.

Een vrouw snijdt fruit als offerande voor Kali

Kali in een pandal

Nog geen 10 meter verder, wéér een pandal. Het is echt geweldig hier, overal feest iedereen is in opperbeste stemming en iedereen vindt het leuk dat we komen kijken. Dan verschijnt er een jongetje voor ons die mij herkent van een eerder bezoek. Hij loodst ons langs de diverse pandals en belooft ons de mooiste van de wijk te laten zien. En inderdaad, na drie pandals staan we voor een schitterend exemplaar waar zelfs een kunstenaar bij aan te pas is gekomen om hem te ontwerpen.

`De mooiste pandal van de wijk

onze gids!

Iedereen wilde op de foto!

Bij deze pandal zit een man die een praatje komt maken, hij praat redelijk goed Engels. Hij legt ons van alles uit over Diwali. Het blijkt dus dat in noordoost India het geen Diwali is, maar Kali Puja. Hier aanbidden ze Kali op deze dag. In de rest van India aanbidden ze Lakhsmi en dat heet dan weer Lakhsmi Puja, ofwel Diwali. Weer wat geleerd. Het slachten van een geit, wat traditie is bij Kali Puja mag alleen als je toestemming krijgt. En dat hebben ze hier niet. Ze zijn er geloof ik ook niet rouwig om, dan offeren we wel wat meer groente en fruit en andere dingen. Heerlijk dat Hindoeïsme, gaat het niet linksom, dan wel rechtsom.

een priester maakt de offerandes klaar

Als we door de straatjes manoeuvreren, wordt wel overal vuurwerk afgestoken. We proberen goed op te letten, want het kereltje wat ons voorgaat, is werkelijk nergens bang voor.  Ook andere kleine kinderen lopen gewoon langs of steken zelfs vuurwerk af. Levensgevaarlijk!

We bedanken onze ‘gids’ voor deze geweldige tocht, hij glundert van trots. Bijna terug bij ons hotel zien we bij het lokale minitempeltje zojuist de priester een vuurtje maken. We blijven even staan en natuurlijk gebaren de mensen direkt dat we moeten gaan zitten. Okay, okay, we zitten al. De mensen zijn zo vriendelijk en uitnodigend, heerlijk. De priester doet allerlei rituelen, vrouwen blazen op een schelp of maken een soort jodelend geluid met hun tong. Uiteindelijk krijgt iedereen een tika op zijn of haar voorhoofd van de zwarte as van het vuur dat de priester gemaakt heeft. Ook wij krijgen er een, je hoort er hier op een of andere manier gewoon bij vandaag. 

de roet waarmee de tika's gemaakt werden

Een vrouw gebaart dat we moeten gaan staan en iets moeten doen. Maar we begrijpen het niet goed en even later zien we dat een groepje vrouwen met gevouwen handen voor de opening van het tempeltje gaat staan. De priester is binnen en roept Kali aan. Af en toe gooien de vrouwen bloemetjes in de tempel. Hier hadden we dus ook tussen moeten staan, nu begrijpen we wat ze wilden. Ach, dat aanbidden van Kali hoeft voor mij niet zo perse, maar het gooien van bloemetjes in de nek van de priester had natuurlijk wel leuk geweest J.

Uiteindelijk lopen we toch terug naar ons hotel. Wat een leuke avond hebben wij achter de rug, wat voelden we ons overal welkom, even hoorden we gewoon bij de Indiers … HAPPY DIWALI !!!